Οι αιφνιδιασμοί στην άσκηση της κεντρικής πολιτικής ποτέ δεν αφορούν ένα σύγχρονο κράτος.
Τις πολιτικές του γόνατου τις έχουμε πληρώσει ακριβά.
Στο Εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα προχωράμε χωρίς αναθεώρηση και με αιφνιδιαστικές ενέργειες και χωρίς κατατεθημένο σχέδιο, καίτοι την ευρωπαική νόρμα για το κλίμα δεν την ακολουθούν οι Βιομηχανικές χώρες της ευρώπης που θα κλείσουν τις λιγνιτικές του μονάδες όχι το 2028 αλλά το 2038 και το 2050 .
Εμείς στην χωρίς σχέδιο για την ενέργεια Ελλάδα μαθαίνουμε πως οι λιγνιτικές μονάδες σε όλη τη χώρα θα κλείσουν το 2028 και ιδίως στην Πελοπόννησο στη Μεγαλόπολη η μονάδα 3 θα κλείσει το 2020, που είναι αυτή που κάνει αποθείωση δηλ. κάνει την πρώτη επεξεργασία του ορυκτού καυσίμου και απομακρύνει τις θειούχες προσμείξεις, οι οποίες κατά την καύση δημιουργούν τα ρυπογόνα οξείδια του θείου και αυτή που η κιλοβατώρα που παράγει κοστίζει λιγότερο. Είναι επίσης αυτή που θερμαίνει σε σύνδεση με την τηλεθέρμανση την πόλη της Μεγαλόπολης.
Άλλωστε η 3η μονάδα έχει περιθώριο να δουλέψει νόμιμα μέχρι το 2025 και η 4 μέχρι το 2035.
Από τις λοιπές μονάδες που αποφάσισαν να κλείσουν το 2028 πόσες έχουν τη δυνατότητα της αποθείωσης που προστατεύει το περιβάλλον;
Παράδοξα πράγματα συμβαίνουν, που ανησυχούν για τους πραγματικούς σχεδιασμούς, όταν με το περιβαλλοντικό πρόσχημα, σταματάς μεν την εξόρυξη και τη χρήση του εγχώριου λιγνίτη και επιλέγεις όχι την ενέργεια των ΑΠΕ, αλλά τη χρήση του υγροποιημένου φυσικού αερίου, που ίσως περιβαλλοντικά δείχνει λιγότερο επιβλαβές στο περιβάλλον, αλλά η χρήση του στη βιομηχανία ενέχει κινδύνους.
Φτάσαμε στο 2019 και ακόμη οι Α.Π.Ε. που έπρεπε να είναι ο κύριος και ουσιαστικός μας στόχος, έχουν δαιμονοποιηθεί από κάποιους και σαν Χώρα δεν έχουμε καταφέρει τεχνολογικά να αποθηκεύουμε την παραγόμενη από τις ΑΠΕ ηλεκτρική ενέργεια, προκειμένου να μειωθεί η σοβαρή μας ενεργειακή εξάρτηση.Είμαστε ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. η περισσότερο ενεργειακά εξαρτημένη χώρα.
Η χρησιμοποίηση άλλων τρόπων για την παραγωγή ενέργειας έχει περάσει στα ψιλά και οι κυβερνήσεις σφυρίζουν αδιάφορα στη χρήση της γεωθερμίας, των ηδροηλεκτρικών μονάδων κλπ
Σε ότι αφορά τη Μεγαλόπολη βλέπουμε πως η πολιτική των προσωρινών λύσεων και της πολιτικής του γόνατου συνεχιζεται,
Βλέπουμε πως με τις συνεχείς αποτυχίες πώλησης των μονάδων της Μεγαλόπολης οδηγείται η Λιγνιτική Μεγαλόπολης ως θυγατρική της ΔΕΗ σε περαιτέρω απαξίωση με τεράστιες επιπτώσεις στη λειτουργία της.
Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι δημόσιο αγαθό και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κερδοσκοπεί σε βάρος της κοινωνίας και να χρησιμοποιείται το ηλεκτρικό ρεύμα που έχει ανάγκη ο κοσμος, οι απλοί καταναλωτές που τα χρόνια της κρίσης έφτασαν να ζουν με κεριά και να ζεσταίνονται με μαγγάλια επειδή ο πολιτισμός κοστίζει πανάκριβα .
Δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα που πωλείται και μάλιστα ακριβά ούτε χώρος πλουτισμού το δημόσιο αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας κύριοι.
Οι επιπτώσεις για ολάκερη την Πελοπόννησο και την οικονομική της προοπτική από τις αιφνιδιαστικές κυβερνητικές αποφάσεις θα είναι ιδιαίτερα αρνητικές .
Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους :
Στην Λιγνιτική Μεγαλόπολης πριν έναν χρόνο εργάζονταν 1100 μόνιμοι εργαζόμενοι. Με στόχο την μείωση του προσωπικού για να γίνει πιο ελκυστική στους επενδυτές, φτάσαμε σήμερα στους 785 μόνιμους υπαλλήλους. Στα ορυχεία 485 , στην 3η μονάδα 180 και στην 4η 120 .Με τους συμβασιούχους και τους εργαζόμενους στους διάφορους εργολάβους , ξεπερνάμε τους 1500 εργαζόμενους. Τι έχει προβλεφθεί για όλες αυτές τις οικογένειες; Έχει ληφθεί μέριμνα εργασίας και όχι των εθελουσίων συνταξιοδοτήσεων που ως πρακτική χρεοκόπησε τα ταμεία και οδήγησε σε φτώχεια τους συνταξιούχους όλων των ταμείων;
Σε ότι αφορά την στοχευμένη πολιτική της διάλυσης πριν και της πώλησης μετά, των ασημικών μας κι εννοώ την (ΔΕΔΔΗΕ – ΑΔΜΗΕ) ζητούμε αλλαγή στάσης και εφαρμογή συγκροτημένης πολιτικής για την ενέργεια, αποδεκτής και συμφέρουσας για τον τόπο και όχι υλοποίηση πολιτικών σκιών και ψιθύρων.
