Μία απίστευτη πατέντα έφτιαξαν φοιτητές στον Καναδά για να μπορούν να αντιγράφουν ανενόχλητοι.
Την ιστορία αποκάλυψε στο vice.com, ο τελειόφοιτος μηχανικός καναδικού πανεπιστημίου, ο οποίος παρ΄όλο που είχε σχεδόν άριστους βαθμούς, παρόλα αυτά έφτιαξε μια εκπληκτική συσκευή για να μιλάει με τους φίλους του κατά τη διάρκεια των τεστ.
Η ιστορία του
«Ήμουν πρόεδρος στη λέσχη μηχανικών στο πανεπιστήμιο στον Καναδά. Είχαμε συνηθίσει να λέμε τι κάναμε λάθος στα τεστ και τι μπορούσαμε να έχουμε κάνει καλύτερα. Αλλά πέντε από εμάς ενδιαφερόμασταν να αντιγράψουμε. Σκεφτόμασταν πώς μπορούσαμε να το κάνουμε και να μη μας πιάσουν. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν post-it και άλλες βλακείες. Εγώ δεν θα δοκίμαζα κάτι τέτοιο. Αν είναι να αντιγράψεις, πρέπει να σκεφτείς πέρα από τα τετριμμένα.
Σκεφτήκαμε να χακάρουμε ένα κομπιουτεράκι για να στέλνουμε μηνύματα. Αλλά το στυλό φαινόταν ευκολότερη ιδέα. Και ήταν δική μου. Έκανα ένα πρόχειρο σχέδιο και ο φίλος μου που είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός, πήρε ένα απλό στυλό και το άδειασε. Έκοψε το σωληνάκι που περιέχει το το μελάνι για να έχει περισσότερο χώρο μέσα. Βάλαμε μια συσκευή δόνησης, την οποία συνδέσαμε με μια μικρή μπαταρία, ίσαμε το μικρό νύχι του χεριού. Τα συνδέσαμε με ασύρματο σήμα. Αν κρατούσες τη συσκευή δόνησης, η δόνηση ήταν σταθερή και μπορούσαμε να μιλήσουμε σε κώδικα Μορς, τον οποίο ήδη ξέραμε από τον ασύρματο στους προσκόπους. Τέλος πάντων, χρησιμοποιήσαμε αυτή τη συσκευή για να μιλάμε σε κώδικα Μορς μεταξύ μας στις εξετάσεις.
Φτιάξαμε
ένα πρότυπο όπως στην ταινία Iron Man. Στην αρχή ήταν χάλια στην όψη –
κρεμόταν κι ένα καλώδιο. Αλλά στη δεύτερη εκδοχή ήταν πολύ ωραίο και
φυσικό – και το τελειοποιήσαμε σε λιγότερο από μια βδομάδα.
Δούλεψε
με τα χίλια. Οι βαθμοί μας βελτιώνονταν σε κάθε τεστ. Διορθώναμε ο ένας
τον άλλον στα προβλήματα που κάναμε λάθος. Δεν είχαμε ανάγκη να
αντιγράφουμε, γιατί είχαμε ήδη σχεδόν άριστους βαθμούς. Αλλά επί δύο
χρόνια τη γλιτώναμε – ώσπου μας τσάκωσαν.
Ο
φίλος μου άφησε το στυλό στο θρανίο του για να γράψει κάτι και αυτό
άρχισε να δονείται. Κάποιος άλλος προσπαθούσε να στείλει σήμα. Ο
καθηγητής το άκουσε και στην αρχή νόμιζε πως ήταν κινητό. Ύστερα είδε το
στυλό και το πήρε. Ταράχτηκα πολύ. Η καρδιά μου «πάγωσε». Όταν πάτησε
το κουμπί του στυλό και άρχισε να δονείται το άλλο που υπήρχε στην
αίθουσα, ήξερα ότι είχαν τελειώσει όλα.
Δεν
ήξερε πώς δούλευε, έτσι το έστειλε στον πρόεδρο του τμήματος
τεχνολογίας ο οποίος το αποσυναρμολόγησε. Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι
χρησιμοποιούσαμε κώδικα Μορς, απλώς ότι τα στυλό μιλούσαν μεταξύ τους.
Κάναμε έφεση για το παράπτωμα και χάσαμε. Είπαν ότι αντιγράφαμε, αν και
δεν ήξεραν πώς.
Δύο από εμάς χρεωθήκαμε ακαδημαϊκά
παραπτώματα, που σήμαινε ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε υποτροφίες ή άλλα
χρήματα και δεν είχαμε πια καλή φήμη στο πανεπιστήμιο. Έτσι, την
επόμενη χρονιά δεν πήρα τίποτα. Επίσης μπαίνεις σε μια λίστα
προειδοποίησης, που σημαίνει ότι αν σε πιάσουν ξανά να αντιγράφεις,
αποβάλλεσαι. Ακόμη, καταγράφεται στην αναλυτική βαθμολογία, αν και δεν
νομίζω να επηρεάσει τις επαγγελματικές μου προοπτικές. Αν με ρωτήσει
κάποιος εργοδότης, θα πω ψέματα ότι ήταν παρεξήγηση. Δεν αρέσει σε όλους
να μην ακολουθείς τους κανόνες.Η περιπέτεια per se άξιζε τον κόπο αλλά δεν είχα ανάγκη να αντιγράψω, άρα από αυτήν την άποψη δεν άξιζε. Ωστόσο οι σπουδές έχουν μια γραμμικότητα: κάτσε κάτω, επανάλαβε τις πληροφορίες που σου έδωσαν την προηγούμενη εβδομάδα, γραψ’ τες. Δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο σύστημα, οπότε αν μπορείς να αντιγράψεις και να τη γλιτώσεις, κάν’ το. Αλλά είναι τεράστιο ρίσκο και πολλοί δεν θέλουν να μπλεχτούν σε κάτι τέτοιο».
