Είναι βασικός κανόνας στην πολιτική, ένα κόμμα να σέβεται και να
υποστηρίζει την πολιτική του. Μόνον έτσι αποκτά αξιοπιστία και είναι
ένας έγκυρος συνομιλητής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ασκούσε εξουσία επεξεργάστηκε ένα νομοσχέδιο που
αναβάθμιζε την αμυντική συνεργασία της πατρίδος μας με τις ΗΠΑ. Και
καλώς το επεξεργάστηκε, γιατί αυτή αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας
μεταξύ των δύο χωρών, ήταν ουσιαστικά και μια αναβάθμιση της
στρατιωτικής παρουσίας της Ελλάδος στην περιοχή.
Να υποθέσω πως και αυτό το νομοσχέδιο δεν πρόλαβε να το φέρει στην Βουλή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ηταν λογικό και επόμενο αυτό να το πράξει η κυβέρνηση της Νέας
Δημοκρατίας. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίζει το δικό του
νομοσχέδιο.
Οπότε τίθεται το ερώτημα:
ηγέτες που δεν συναινούν με τον εαυτό τους,
πώς να τους εμπιστευθείς; Πώς να τους πάρεις στα σοβαρά; Με ηγέτες που
είναι ανίκανοι να τηρήσουν μια σταθερή γραμμή επάνω σε κεφαλαιώδη
ζητήματα που άπτονται της εθνικής άμυνας της Ελλάδος, πώς να πετύχεις
την εθνική συνεννόηση;
Προχθές ο πρωθυπουργός ενημέρωσε όλους του πολιτικούς αρχηγούς—πλην
του κ.Κουτσούμπα. Ηταν μια ενημέρωση μέσα στα πλαίσια της λειτουργίας
του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Ο πρωθυπουργός δεν εργαλειοποίησε
αυτές τις συναντήσεις, ώστε να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους.
Ας θυμηθούμε το καλοκαίρι του 2015. Τότε-- ενώ οι πολιτικοί αρχηγοί
συσκέπτονταν για το πώς η Ελλάδα θα βγεί από την περιπέτεια που την
ενέπλεξε η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-- την ίδια στιγμή, ο τότε
κυβερνητικός εκπρόσωπος επιτίθετο κατά των ηγετών των κομμάτων που
στήριξαν το ΝΑΙ.
Οσες προσπάθειες και να καταβάλει ο Κυριάκος Μηυσοτάκης για την
επίτευξη συναινέσεων πάνω στα εθνικά θέματα, αυτή θα επιτευχθεί εάν και
εφ΄όσον αυτή η συναίνεση συμφέρει τους τακτικούς στόχους του Α.Τσίπρα.
Αλλωστε είναι γνωστό και αποδεδειγμένο πως η συναίνεση δεν αποτελεί
στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το είδαμε στην συμφωνία των
Πρεσπών.
Ανοήτως σκεπτόμενος ο τότε πρωθυπουργός, δεν επεζήτησε την συναίνεση
της Νέας Δημοκρατίας. Δεν συγκάλεσε κάν σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών,
κάτι που το απαιτεί τώρα από τον Κ.Μητσοτάκη.
Συναίνεση a la carte.
Πίστευε ο Α.Τσίπρας πως με την συμφωνία των Πρεσπών θα δημιουργούσε
εσωκομματικό πρόβλημα στην Νέα Δημοκρατία.
Επεσε τραγικά έξω.
Και σήμερα προβάλλει την ανάγκη της εθνικής ενότητος απέναντι στην
τουρκική επιβουλή, αλλά την συνδέει με την εκλογή του Π.Παυλόπουλου,
κάτι που γνωρίζει πως δεν πρόκειται να συμβεί.
Δηλαδή, ακόμα και σήμερα, την ώρα που απαιτείται ένα αρραγές εθνικό
μέτωπο, ο Α.Τσίπρας εργαλειοποιεί αυτήν την ανάγκη και την εντάσσει στην
τακτική του κόμματος του.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι παντελώς αναξιόπιστοι. Οποιαδήποτε απόπειρα
συγκλίσεως μαζί τους είναι άσκοπη, καθώς δεν την θέλουν οι ίδιοι.
Εχω την εντύπωση πως όσο επιζήμια για την πατρίδα μας ήταν η
διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, άλλο τόσο επιζήμιος είναι ο τρόπος που ασκεί
αντιπολίτευση.
Δεν είχαν και δεν έχουν κανένα ψήγμα σοβαρότητος, καθώς δεν σέβονται ούτε καν τις δικές τους αποφάσεις.
Σ. Μουμτζής
liberal.gr
