Η έρευνα, υπό τον καθηγητή Άλαν Νέβιλ του πανεπιστημίου του Γουλβερχάμπτον, μελέτησε 40 χρόνια βρετανικού πρωταθλήματος και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι προπονητές, οι οποίοι κατά μέσο όρο χρησιμοποιούν τους λιγότερους παίκτες μέσα στη σεζόν, είναι εκείνοι που στο τέλος έχουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες.
Αντίθετα, όσοι πειραματίζονται συνεχώς με τα "μπες-βγες" νέων παικτών και δεν έχουν σταθερό κορμό ενδεκάδας, είναι αυτοί που μειώνουν τις πιθανότητες για νίκες και διακρίσεις (τελικά μόνο ο Ομπράντοβιτς φαίνεται πως έχει βρει την "χρυσή τομή" στην ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού!).
Σύμφωνα με τον Νέβιλ, αν και η διαπίστωση αυτή προκύπτει από μια βρετανική μελέτη, έχει εφαρμογή και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτό θα είναι επίσης το μυστικό της επιτυχίας και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν.Αφρικής του χρόνου και προειδοποιούν για τις αρνητικές συνέπειες από το σύστημα συνεχούς εναλλαγής παικτών (rotation).
Σύμφωνα με την μελέτη, οι πιο πετυχημένες βρετανικές ομάδες -όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Άρσεναλ και η Τσέλσι (αλλά όχι η Λίβερπουλ του Ραφαέλ Μπενίτεθ) χρησιμοποιούν τη βασική και προτιμώμενη ενδεκάδα τους μέχρι και 50% πιο συχνά κατά μέσο όρο σε σχέση με τις λιγότερο πετυχημένες ομάδες, που συνήθως καταλήγουν στον…πάτο του βαθμολογικού πίνακα. "Υπάρχει σχεδόν μια γραμμική σχέση - η ομάδα με τις λιγότερες αλλαγές στη βασική ενδεκάδα της μέσα σε μια σεζόν συνήθως κερδίζει και το πρωτάθλημα", δήλωσε ο καθηγητής Νέβιλ, σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ".
Ο κανόνας αυτός ισχύει για όλες τις ομάδες και για όλα τα βρετανικά πρωταθλήματα από τη δεκαετία του ΄60 -και μένει να αποδειχτεί ότι έχει ανάλογη ισχύ και σε άλλες χώρες. Σύμφωνα με τον Νέβιλ, μπορεί το σύστημα συνεχούς εναλλαγής των παικτών στην ενδεκάδα να έχει γίνει της μόδας την τελευταία δεκαετία, "όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν είναι ο καλύτερος τρόπος που εγγυάται την επιτυχία".
