Στην δεκαετία του 60, επιστρέφει η αγορά τσιμέντου στην Ελλάδα τότε που η ζήτηση για το βασικό δομικό υλικό άγγιζε τους 6,5 εκατομμύρια τόνους (από 11,4 εκατ. τόνους το 2009), με αποτέλεσμα οι μεγάλες ιστορικές τσιμεντοβιομηχανίες της χώρας να βιώνουν δύσκολες ώρες.
Τα τσιμέντα «λυγίζουν» τελικά και δύο από τους ισχυρότερους παίκτες του κλάδου, η ΤΙΤΑΝ του Ανδρέα Κανελλόπουλου και η ΑΓΕΤ Ηρακλής του γαλλικού ομίλου Lafarge, έχουν ήδη ξεκινήσει να κάνουν κινήσεις περικοπών του λειτουργικού τους κόστους και ενίσχυσης της ρευστότητας.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η πώληση παγίων περιουσιακών στοιχείων, η εξοικονόμηση κόστους ενέργειας, το πάγωμα νέων επενδύσεων, η μείωση του κόστους στη βάση παραγωγής, ενώ σε βάθος χρόνου δεν αποκλείονται ακόμη και περικοπές προσωπικού, σε περίπτωση που η σκιά της ύφεσης γίνει ακόμη πιο βαριά για την ελληνική οικονομία.
Με απλά λόγια ακόμη και η ισχυρή βιομηχανία της χώρας βρίσκεται στα... όριά της, με τους εκπροσώπους της, που σηκώνουν το κύριο βάρος των ελληνικών εξαγωγών, να κρούουν καμπανάκια προς την κυβέρνηση, αφού οι ελάχιστες παραγωγικές μονάδες του τόπου αντιμετωπίζονται ως παρίες...
