Γράφει ο Μιχάλης Σούμπλης
Το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών υπόσχεται ένα νέο κύκλο διακυβέρνησης της Ε.Ε. από δυνάμεις που προτείνουν βαθιές αλλαγές για περισσότερη δημοκρατία και αλληλεγγύη.
Σ’ αυτή τη νέα Ευρώπη η Ελλάδα πρέπει να εκπροσωπηθεί από ένα ισχυρό προοδευτικό και δημοκρατικό μέτωπο για να υπερασπισθεί το μέλλον της πατρίδας. Μόνο τώρα και με το ενδεχόμενο εκλογικής νίκης του Σοσιαλιστή Φρ. Ολάντ, γενικεύεται ο Ευρωπαϊκός προβληματισμός για τη μονόδρομη και αλυσιτελή λιτότητα, που επιβάλλει το δημοσιονομικό σύμφωνο. Στον προβληματισμό αυτό, δεν πρέπει να απουσιάζουμε. Η νίκη το Φρ. Ολάντ διαθέτει ισχυρή παραδειγματική σημασία. Σημαίνει διαφοροποίηση των εθνικών συσχετισμών δυνάμεων με ιδεολογικό περιεχόμενο. Για να συμβούν αυτά, θα δοθούν σκληρές μάχες στην Ευρωζώνη και θα απαιτηθεί χρόνος, γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να είναι εκεί. Είναι το κόμμα που έδωσε ιστορικές μάχες, ως ισότιμο μέλος του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. Η εμπειρία του Βενιζέλου έναντι Σαμαρά είναι αδιαφιλονίκητη. Ο τρόπος διαχείρισης του PSI πείθει και τον πιο δύσπιστο. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι η εκλογή του Φρ. Ολάντ αυτόματα θα λύσει και τα δικά μας προβλήματα. Είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων, γι’ αυτό δεν πρέπει να απουσιάζουμε, αλλά να είμαστε εκεί εκπροσωπώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του λαού. Αυτή την κρίσιμη στιγμή κινδυνεύουμε με την οργισμένη ψήφο μας να οδηγηθούμε εκτός ευρωζώνης, αμέτοχοι των ευνοϊκών εξελίξεων που έρχονται. Η αποδοκιμασία και η τιμωρία πρέπει να συνδυάζεται με ψυχραιμότερες σκέψεις για το αύριο της πατρίδας. Η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη. Αν υποχρεωνόμαστε να φύγουμε από το ευρώ το κόστος θα ήταν βαρύ. Με μια εύλογη πτώση της ισοτιμίας της δραχμής 50%, το χρέος σε δραχμές θα διπλασιαζόταν, η αξία της γης και ακινήτων θα μειωνόταν 50% σε ξένο νόμισμα. Το βιοτικό επίπεδο θα βυθιζόταν σε επίπεδα δεκαετίας του 1950 και ο κοινωνικός ιστός θα διαλυόταν. Είμαι αισιόδοξος γιατί η δύσκολη προσπάθεια που κάνουμε διευκολύνεται με τις αλλαγές που κυοφορούνται στην Ευρώπη. Θα ήταν κρίμα εάν πεταγόμασταν έξω από την Ε.Ε. την τελευταία στιγμή.
Σ’ αυτή τη νέα Ευρώπη η Ελλάδα πρέπει να εκπροσωπηθεί από ένα ισχυρό προοδευτικό και δημοκρατικό μέτωπο για να υπερασπισθεί το μέλλον της πατρίδας. Μόνο τώρα και με το ενδεχόμενο εκλογικής νίκης του Σοσιαλιστή Φρ. Ολάντ, γενικεύεται ο Ευρωπαϊκός προβληματισμός για τη μονόδρομη και αλυσιτελή λιτότητα, που επιβάλλει το δημοσιονομικό σύμφωνο. Στον προβληματισμό αυτό, δεν πρέπει να απουσιάζουμε. Η νίκη το Φρ. Ολάντ διαθέτει ισχυρή παραδειγματική σημασία. Σημαίνει διαφοροποίηση των εθνικών συσχετισμών δυνάμεων με ιδεολογικό περιεχόμενο. Για να συμβούν αυτά, θα δοθούν σκληρές μάχες στην Ευρωζώνη και θα απαιτηθεί χρόνος, γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να είναι εκεί. Είναι το κόμμα που έδωσε ιστορικές μάχες, ως ισότιμο μέλος του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. Η εμπειρία του Βενιζέλου έναντι Σαμαρά είναι αδιαφιλονίκητη. Ο τρόπος διαχείρισης του PSI πείθει και τον πιο δύσπιστο. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι η εκλογή του Φρ. Ολάντ αυτόματα θα λύσει και τα δικά μας προβλήματα. Είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων, γι’ αυτό δεν πρέπει να απουσιάζουμε, αλλά να είμαστε εκεί εκπροσωπώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του λαού. Αυτή την κρίσιμη στιγμή κινδυνεύουμε με την οργισμένη ψήφο μας να οδηγηθούμε εκτός ευρωζώνης, αμέτοχοι των ευνοϊκών εξελίξεων που έρχονται. Η αποδοκιμασία και η τιμωρία πρέπει να συνδυάζεται με ψυχραιμότερες σκέψεις για το αύριο της πατρίδας. Η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη. Αν υποχρεωνόμαστε να φύγουμε από το ευρώ το κόστος θα ήταν βαρύ. Με μια εύλογη πτώση της ισοτιμίας της δραχμής 50%, το χρέος σε δραχμές θα διπλασιαζόταν, η αξία της γης και ακινήτων θα μειωνόταν 50% σε ξένο νόμισμα. Το βιοτικό επίπεδο θα βυθιζόταν σε επίπεδα δεκαετίας του 1950 και ο κοινωνικός ιστός θα διαλυόταν. Είμαι αισιόδοξος γιατί η δύσκολη προσπάθεια που κάνουμε διευκολύνεται με τις αλλαγές που κυοφορούνται στην Ευρώπη. Θα ήταν κρίμα εάν πεταγόμασταν έξω από την Ε.Ε. την τελευταία στιγμή.