Μιας ιστορικής και ηθικής σημασίας απόφαση καλείται να λάβει η αυξημένη, 7μελής, σύνθεση του Α’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ώστε να αποκαταστήσει την «παράλειψη» του Ελληνικού Κράτους, το οποίο επί 38 χρόνια αρνείται ουσιαστικά να νομοθετήσει και να αναγνωρίσει ως πολεμική την περίοδο Ιουλίου – Αυγούστου 1974 για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις που συμμετείχαν στην απόκρουση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Το γεγονός αυτό, με τεράστια ηθική απαξία, έχει ως αποτέλεσμα την αποστέρηση από τους τότε νεαρούς έλληνες φαντάρους που ρίσκαραν τη ζωή τους ηθικών ανταμοιβών και κοινωνικών προνομίων με αποτέλεσμα , δυο εξ αυτών , να ζητούν από τη δικαιοσύνη ηθική αποκατάσταση και αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Ήδη μάλιστα οι δυο φαντάροι έχουν δικαιωθεί από το Διοικητικό Εφετείο που τους επιδίκασε αποζημίωση 100.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο, όμως το δημόσιο που επι 38χρόνια προβαίνει σε μια εξοντωτική και απαξιωτική σιωπή στο αίτημά τους κατέθεσε έφεση οδηγώντας την υπόθεση στο Ανώτατο Δικατήριο. Στους δυο βετεράνους στρατιώτες που συμμετείχαν στον πόλεμο κατά της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 δεν απονεμήθηκε αναμνηστικό μετάλλιο, αντίθετα στα πιστοποιητικά στρατολογίας δεν αναγράφεται όλο το διάστημα της πολεμικής τους δράση κατά την απόκρουση της τουρκικής εισβολής, αλλά εμφανίζεται σαν να υπηρέτησαν λίγες μόνο μέρες στην Κύπρο.
Η πρώτη περίπτωση αφορά καταδρομέα που έφυγε (21 Ιουλίου 1974) από τη Σούδα με αεροπλάνο «δια εκτέλεση άκρως απορρήτου αποστολής» και πολέμησε στον αεροδρόμιο της Λευκωσίας και η δεύτερη σε οπλίτη της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ).
Αρχικά το 1998 αναγνωρίστηκε με νόμο ως πολεμική η περίοδος 20 Ιουλίου έως 20 Αυγούστου 1974 και το 2002 με Προεδρικό Διάταγμα απονεμήθηκαν «αναμνηστικά μετάλλια επιχειρήσεων Κύπρου». Αιφνιδιαστικά πέντε μήνες μετά, με νεότερο Προεδρικό Διάταγμα, ανακλήθηκε το προηγούμενο για λόγους δημοσίου συμφέροντος!!! Οι δυο βετεράνοιν προσέφυγαν στη δικαιοσύνη και ήδη το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών τους δικαίωσε για βάναυση προσβολή της αξιοπρέπειας, της τιμής και της προσωπικότητας τους καθώς οι βετεράβνοι, όπως σημειώνουν οι δικαστές, «περίμεναν ότι η προσφορά τους θα αναγνωριστεί (ο ένας μάλιστα τότε ήταν 22 ετών) από το κράτος, το οποίο θα τους περιέβαλε με ηθική ανταμοιβή και κοινωνικά προνόμια».
Υπογραμμίζουν επίσης οι δικαστές πώς η Ελληνική Πολιτεία όφειλε σε εύλογο χρόνο μετά την αποκατάσταση της ομαλότητας να προβεί στις αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις, προκειμένου να αναγνωριστεί ως πολεμική η δράση των βετεράνων της Κύπρου.Star.gr
