«Το όνομά μου είναι Bree Olson, είμαι πρώην πορνοστάρ και μέχρι να αποσυρθώ, παρέμενα σιωπηλή. Σιωπηλή γιατί είχα κατάθλιψη, επειδή είχα δεχτεί απειλές και εις βάρος μου διακρίσεις, σιωπηλή ότι ένοιωθα ταπεινωμένη, ντροπιασμένη.
Τα πράγματα για τα οποία μιλώ στο πρότζεκ Real Women Real stories, τα παρουσιάζω με περιεκτικό τρόπο. Το Real Women Real Stories, του Matan Uziel ευαισθητοποιεί τη κοινή γνώμη για μια σειρά από κρίσιμα θέματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια γυναίκες καθημερινά.
Ως αποτέλεσμα πολλών διαφορετικών παραγόντων, ωστόσο, πολλές από αυτές ποτέ δεν θα βγουν προς τα έξω για να πάρουν τη βοήθεια που χρειάζονται, θα παραμείνουν σιωπηλές, όπως έκανα και εγώ για τόσο πολύ καιρό.
Αλλά δε θα παραμείνω σιωπηλή. Επέλεξα να μιλήσω.
Όταν
μπήκα στη βιομηχανία των ερωτικών ταινιών, ήμουν 19 ετών, τότε που
πειραματιζόμουν σεξουαλικά. Το έβρισκα συναρπαστικό.
Εκείνο το διάστημα,
ήμουν φοιτήτρια στο Purdue University και σπούδαζα βιολογία ενώ δούλευα
και σε telemarketing. Μετακινήθηκα στο Λος Άντζελες απλά για να το
δοκιμάσω και έπαθα σοκ με τα χρήματα που θα έβγαζα.
Αποφάσισα να τα
παρατήσω όλα, σπουδές κλπ., και να κυνηγήσω μια καριέρα στο χώρο αυτό.
Δε βρήκα λάθος την εξερεύνηση της σεξουαλικότητάς μου και είχα τη
συμπαράσταση της οικογένειας και των φίλων μου.
Μετακόμισα στο Λος
Άντζελες για να κάνω ερωτικές ταινίες. Αποφάσισα όμως να αποσυρθώ από το
χώρο στα 25 όταν συνειδητοποίησα το πώς με έκρινε η κοινωνία.
Πάντα
τα ωθούσα όλα αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού μου… Εγκατέλειψα μια
καριέρα που μου απέφερε εκατομμύρια στη προσπάθειά μου να κερδίσω ξανά
τον σεβασμό.
Προσπαθούσα για χρόνια. Οι άνθρωποι με έβλεπαν υποτιμητικά,
ότι δεν έχω καμία αξία…
Κατάλαβα επίσης, ότι δε μπορούσα να επιστρέψω
και να αρχίσω να εργάζομαι ως δασκάλα, νοσοκόμα ή σε κάποια εταιρεία
που θα με απέλυε για ηθικούς λόγους όταν θα έκανα κάποιον πελάτη να
αισθάνεται »άβολα» για το ποια ήμουν.
Δεν
υπάρχουν δικαιώματα στο πορνό.
Βλέπω αγγελίες κάθε μέρα, και οι ταινίες
μου είναι παντού στο διαδίκτυο.
Οι απρόσωποι άνθρωποι που κρύβονται
πίσω από τη βιομηχανία, κερδίζουν εκατομμύρια και δεν αντιμετωπίζουν τις
επιπτώσεις και εγώ προσπαθώ να βρω τρόπους να φτιάξω τη δική μου
επιχείρηση γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να κάνω.
Είναι η μοναδική
βιομηχανία που δεν προσφέρει δικαιώματα, έτσι εγώ είμαι αποκομμένη από
τη κοινωνία και απένταρη.
Υπήρξαν
άνθρωποι που με αναγνώρισαν ακόμα και από τη φωνή μου. Το πορνό είναι
μια βιομηχανία στην οποία όσο πιο πετυχημένη μια γυναίκα είναι, τόσο
περισσότερο θα υποφέρει για το υπόλοιπο της ζωής της. Έχω μετανιώσει που
εγκατέλειψα το χώρο.
Το ότι άφησα τόσα χρήματα μόνο και μόνο για να με
συμπαθήσει η κοινωνία…
Ακόμα δεν με σέβονται, ούτε και θα γίνει ποτέ.
Θα
έπρεπε να το ανεχτώ όλο αυτό για άλλα τουλάχιστον πέντε χρόνια, ώστε να
μπορέσω να εξασφαλίσω περισσότερα χρήματα για να ζήσω άνετα την
υπόλοιπη ζωή μου. Ο κόσμος με μισεί και αν με γνώριζαν θα ανακάλυπταν
ότι είμαι ένα από τα πιο ευγενικά άτομα. Είναι ντροπή. Είναι ντροπή για
όλους.
Το μήνυμά μου στα νεότερα κορίτσια θα είναι να προσέχουν.
Τα
πράγματα δεν πάνε ιδανικά όταν δουλεύεις στην βιομηχανία ή όταν βγαίνεις
από αυτή. Γίνεσαι ένα ξεχωριστό μέλος της κοινωνίας…
Η ζωή είναι από
μόνη της δύσκολη, μη το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τα χρήματα δεν
αξίζουν τον πόνο για αυτό που η κοινωνία θα σας βάλει να περάσετε.
Το
πορνό δε με πλήγωσε, ο τρόπος που η κοινωνία μου φέρεται όμως με
πληγώνει».
Η μαρτυρία της φιλοξενήθηκε στο πόρταλ The Daily Dot
