Όταν τα άτομα ήταν
πεινασμένα ήταν πιθανότερο να υπολογίσουν σωστά το μέγεθος μιας μερίδας,
ασχέτως του πως αυτή είχε σερβιριστεί
Το να ξεγελάμε τον εγκέφαλο μας τρώγοντας σε ένα μικρότερο πιάτο δεν
σημαίνει απαραιτήτως ότι θα φάμε και μικρότερη ποσότητα τροφής, λένε
Ισραηλινοί ερευνητές σε άρθρο που δημοσιεύουν στο επιστημονικό έντυπο Appetite.
Οι
ερευνητές του Πανεπιστημίου Ben-Gurion παρατήρησαν ότι όταν τα άτομα
ήταν πεινασμένα ήταν πιθανότερο να υπολογίσουν σωστά το μέγεθος μιας
μερίδας, ασχέτως του πως αυτή είχε σερβιριστεί.
«Το μέγεθος του
πιάτου δεν παίζει τελικά τόσο μεγάλο ρόλο όσο νομίζουμε. Ακόμα κι αν
είμαστε πεινασμένοι ή προσπαθούμε να μειώσουμε την ποσότητα της τροφής
που καταναλώνουμε, μια μερίδα μοιάζει ίδια είτε σερβίρεται σε μικρότερο
πιάτο ή σε μεγαλύτερο», εξηγεί ο Δρ Τζβι Γκανελ, επικεφαλής του
Τμήματος Ψυχολογίας του ισραηλινού πανεπιστημίου.
Στην πρώτη
μελέτη που εξετάζει τον τρόπο που η στέρηση τροφής επηρεάζει την
αντίληψη για το φαγητό σε διαφορετικές εκφάνσεις, οι ερευνητές
διαπίστωσαν ότι τα άτομα που δεν είχαν φάει για τουλάχιστον τρεις ώρες
ήταν πιθανότερο να αναγνωρίσουν σωστά τη μερίδα μιας πίτσας που είχε
τοποθετηθεί σε μικρότερο ή μεγαλύτερο δίσκο, από άτομα που είχαν φάει
πρόσφατα.
Αλλά αυτό ίσχυε μόνο για το
φαγητό. Οι συμμετέχοντες νηστικοί ή φαγωμένοι δεν υπολόγισαν σωστά όταν
επρόκειτο να εκτιμήσουν το μέγεθος ενός μαύρου κύκλου. Αυτό σημαίνει ότι
η πείνα διεγείρει μια ισχυρότερη αναλυτική διαδικασία που δεν μπορεί
εύκολα να την ξεγελάσει κανείς.
