Το χαμόγελο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε
ευτυχείς, σύμφωνα με νέα έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο Brighton και
συγκεκριμένα στην Ιατρική Σχολή Sussex (BSMS).
Όπως
αναφέρει η B.Sc. in Zoology, Alina Shrourou στο άρθρο της στο
news-medical.net, όλοι πιστεύουν ότι το χαμόγελο σημαίνει ότι ένα άτομο
είναι ευτυχισμένο και συνήθως εμφανίζεται όταν ασχολείται με άλλο άτομο ή
ομάδα ανθρώπων.
Ωστόσο, η νέα μελέτη με επικεφαλής τον εμπειρογνώμονα στη γλώσσα του σώματος Dr. Harry Witchel, Discipline Leader in Physiology at BSMS, δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε.
Η έρευνα του συμπεριέλαβε 44 συμμετέχοντες, ηλικίας 18-35 ετών, οι οποίοι κλήθηκαν να παίξουν ένα παιχνίδι κουίζ γεωγραφίας αποτελούμενο από 9 δύσκολες ερωτήσεις ενώ την ίδια στιγμή βιντεοσκοπήθηκαν τα πρόσωπά τους. Στη συνέχεια κλήθηκαν να αξιολογήσουν την υποκειμενική τους εμπειρία χρησιμοποιώντας μια σειρά από 12 συναισθήματα, όπου συμπεριλήφθηκε το αίσθημα «βαρετό», «ενδιαφέρον» και «απογοητευτικό».
Εν τω μεταξύ, οι αυθόρμητες εκφράσεις του προσώπου τους, αναλύθηκαν με υπολογιστή ανά πλαίσιο για να κρίνουν πόσο χαμογελούσαν με βάση μια κλίμακα μεταξύ 0 και 1.
Ο Δρ Witchel επεσήμανε ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι, ένα γνήσιο χαμόγελο αντανακλά την εσωτερική κατάσταση της χαράς ή της διασκέδασης. Όμως η «Θεωρία Οικολογικής Συμπεριφοράς» υποδηλώνει ότι όλα τα χαμόγελα είναι εργαλεία που χρησιμοποιούνται στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις · αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι η χαρά δεν είναι ούτε απαραίτητη ούτε επαρκής για χαμόγελο.
Οικολογία της συμπεριφοράς ή συμπεριφορική οικολογία
Η οικολογία της συμπεριφοράς, είναι η μελέτη της εξελικτικής βάσης για τη συμπεριφορά των ζώων λόγω οικολογικών πιέσεων. Η οικολογία της συμπεριφοράς προέκυψε από την ηθολογία, αφού ο Niko Tinbergen περιέγραψε τέσσερις ερωτήσεις για να αντιμετωπίσει τη μελέτη των συμπεριφορών των ζώων που είναι οι εγγύς αιτίες, η οντογένεια, η αξία επιβίωσης και η φυλογένεση της συμπεριφοράς
Ο Nikolaas "Niko" Tinbergen FRS ήταν ένας Ολλανδός βιολόγος και ορνιθολόγος που μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής του 1973 με τους Karl von Frisch και Konrad Lorenz για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με την οργάνωση και την πρόκληση ατομικών και κοινωνικών συμπεριφορών στα ζώα.
Η θεωρητική προσέγγιση στην συμπεριφορική οικολογία συνεπάγεται το κόστος και τα οφέλη των αποφάσεων συμπεριφοράς που γίνονται από ένα άτομο ενός συγκεκριμένου είδους σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Τα μοντέλα βελτιστοποίησης επιδιώκουν να προβλέψουν ποιες αντισταθμίσεις μεταξύ κόστους και οφέλους θα δώσουν το μέγιστο καθαρό όφελος για το άτομο.
Το χαμόγελο δεν «οδηγείται» από την ευτυχία
Η μελέτη αυτή, στα πειράματα αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή, έδειξε ότι το χαμόγελο δεν οδηγείται από την ευτυχία. Συνδέεται με την υποκειμενική εμπλοκή, η οποία ενεργεί σαν ένα κοινωνικό καύσιμο για χαμόγελο, ακόμα και όταν το άτομο επικοινωνεί με έναν υπολογιστή μόνος του.
Στατιστικά, το συναίσθημα που συνδέεται περισσότερο με το χαμόγελο ήταν «δέσμευση» παρά «ευτυχία» ή «απογοήτευση». Η ανάλυση χαμόγελου καρέ - καρέ σε κάθε μία από τις 9 ερωτήσεις έδειξε ότι οι συμμετέχοντες δεν τείνουν να χαμογελούν όταν προσπαθούν να καταλάβουν τις απαντήσεις. Εντούτοις, χαμογελούσαν αμέσως μετά το ηλεκτρονικό παιχνίδι τους ακόμα και αν η απάντησή τους ήταν σωστή ή λάθος και μάλιστα, οι συμμετέχοντες χαμογελούσαν συχνότερα όταν η απάντηση ήταν λάθος.
Ωστόσο, η νέα μελέτη με επικεφαλής τον εμπειρογνώμονα στη γλώσσα του σώματος Dr. Harry Witchel, Discipline Leader in Physiology at BSMS, δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε.
Η έρευνα του συμπεριέλαβε 44 συμμετέχοντες, ηλικίας 18-35 ετών, οι οποίοι κλήθηκαν να παίξουν ένα παιχνίδι κουίζ γεωγραφίας αποτελούμενο από 9 δύσκολες ερωτήσεις ενώ την ίδια στιγμή βιντεοσκοπήθηκαν τα πρόσωπά τους. Στη συνέχεια κλήθηκαν να αξιολογήσουν την υποκειμενική τους εμπειρία χρησιμοποιώντας μια σειρά από 12 συναισθήματα, όπου συμπεριλήφθηκε το αίσθημα «βαρετό», «ενδιαφέρον» και «απογοητευτικό».
Εν τω μεταξύ, οι αυθόρμητες εκφράσεις του προσώπου τους, αναλύθηκαν με υπολογιστή ανά πλαίσιο για να κρίνουν πόσο χαμογελούσαν με βάση μια κλίμακα μεταξύ 0 και 1.
Ο Δρ Witchel επεσήμανε ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι, ένα γνήσιο χαμόγελο αντανακλά την εσωτερική κατάσταση της χαράς ή της διασκέδασης. Όμως η «Θεωρία Οικολογικής Συμπεριφοράς» υποδηλώνει ότι όλα τα χαμόγελα είναι εργαλεία που χρησιμοποιούνται στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις · αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι η χαρά δεν είναι ούτε απαραίτητη ούτε επαρκής για χαμόγελο.
Οικολογία της συμπεριφοράς ή συμπεριφορική οικολογία
Η οικολογία της συμπεριφοράς, είναι η μελέτη της εξελικτικής βάσης για τη συμπεριφορά των ζώων λόγω οικολογικών πιέσεων. Η οικολογία της συμπεριφοράς προέκυψε από την ηθολογία, αφού ο Niko Tinbergen περιέγραψε τέσσερις ερωτήσεις για να αντιμετωπίσει τη μελέτη των συμπεριφορών των ζώων που είναι οι εγγύς αιτίες, η οντογένεια, η αξία επιβίωσης και η φυλογένεση της συμπεριφοράς
Ο Nikolaas "Niko" Tinbergen FRS ήταν ένας Ολλανδός βιολόγος και ορνιθολόγος που μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής του 1973 με τους Karl von Frisch και Konrad Lorenz για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με την οργάνωση και την πρόκληση ατομικών και κοινωνικών συμπεριφορών στα ζώα.
Η θεωρητική προσέγγιση στην συμπεριφορική οικολογία συνεπάγεται το κόστος και τα οφέλη των αποφάσεων συμπεριφοράς που γίνονται από ένα άτομο ενός συγκεκριμένου είδους σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Τα μοντέλα βελτιστοποίησης επιδιώκουν να προβλέψουν ποιες αντισταθμίσεις μεταξύ κόστους και οφέλους θα δώσουν το μέγιστο καθαρό όφελος για το άτομο.
Το χαμόγελο δεν «οδηγείται» από την ευτυχία
Η μελέτη αυτή, στα πειράματα αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή, έδειξε ότι το χαμόγελο δεν οδηγείται από την ευτυχία. Συνδέεται με την υποκειμενική εμπλοκή, η οποία ενεργεί σαν ένα κοινωνικό καύσιμο για χαμόγελο, ακόμα και όταν το άτομο επικοινωνεί με έναν υπολογιστή μόνος του.
Στατιστικά, το συναίσθημα που συνδέεται περισσότερο με το χαμόγελο ήταν «δέσμευση» παρά «ευτυχία» ή «απογοήτευση». Η ανάλυση χαμόγελου καρέ - καρέ σε κάθε μία από τις 9 ερωτήσεις έδειξε ότι οι συμμετέχοντες δεν τείνουν να χαμογελούν όταν προσπαθούν να καταλάβουν τις απαντήσεις. Εντούτοις, χαμογελούσαν αμέσως μετά το ηλεκτρονικό παιχνίδι τους ακόμα και αν η απάντησή τους ήταν σωστή ή λάθος και μάλιστα, οι συμμετέχοντες χαμογελούσαν συχνότερα όταν η απάντηση ήταν λάθος.
