Η απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργήσει κέντρα προσωρινής κράτησης (στρατόπεδα κατά μία έννοια) παράνομων μεταναστών σε όλη τη χώρα φέρνει για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια ένα από τα βασικά προβλήματα της χώρας.
Η Ελλάδα αποτελεί αυτή τη στιγμή άθροισμα «δουκάτων» τα οποία απλώς ανέχονται την κεντρική κυβέρνηση και αρνούνται να συμμετάσχουν στην κοινή προσπάθεια της χώρας σε κάθε περίπτωση που πρέπει να συνεισφέρουν στον κεντρικό σχεδιασμό.
Ολοι αρνούνται κάθε κοινωφελή ή άλλη δραστηριότητα που ξυπνάει τα φοβικά τους σύνδρομα
Δεν δέχονται για παράδειγμα τους ΧΥΤΑ, δεν δέχονται εργοστάσια, δεν δέχονται δημόσιες εγκαταστάσεις, δεν δέχονται...
Και τώρα απλώς δηλώνουν ότι δεν δέχονται τα κέντρα κράτησης.
Κοινώς, όλοι έχουν απαιτήσεις, αλλά κανένας δεν έχει υποχρεώσεις.
Χρησιμοποιούν επιχειρήματα τραβηγμένα, κινδυνολογικά και έωλα. Δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται την κεντρική πολιτική εξουσία.
Στην ουσία λένε το εξής απλό: Μακρυά από την αυλή μου κι ας είναι όπου αλλού θέλει. Χωρίς να τους απασχολεί τίποτε περισσότερο, χωρίς να έχουν καμία άλλη ανησυχία. Χωρίς να σκέπτονται το σύνολο της χώρας.
Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, έχει ξεκινήσει να παίζεται μια τεράστια... κολοκυθιά και προφανώς δεν υπάρχει προοπτική λύσης του θέματος.
Είναι ακριβώς το ίδιο θέμα για το οποίο πέρυσι επί μήνες η Κερατέα μεταβλήθηκε σε πεδίο μάχης για να μην εγκατασταθεί εκεί ο ΧΥΤΑ. Στο τέλος μάλιστα οι κάτοικοι... κέρδισαν.
Τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι που φωνάζουν για τα στρατόπεδα είναι αυτοί που θα ολοφύρονται όταν η Ελλάδα θα βγει από τη Σέγκεν και θα αποσυρθεί και αυτή η μικρή βοήθεια που μας προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ενωση για τη φύλαξη των συνόρων μας.
Ο λαϊκισμός με τον οποίο γενιές πολιτικών μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία γυρίζει τώρα μπούμερανγκ στην ίδια τη χώρα.
Ισχύει δηλαδή το έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες...iefimerida.gr
