Γράφει: Ο Αντώνης
.Α. Αντωνόπουλος
Δημοσιογράφος-Μέλος
ΕΣΗΕΑ
Κάθε ημέρα που περνάει, όλο και
περισσότεροι Έλληνες και Έλληνιδες βιώνουν καταστάσεις πρωτόγνωρες, άγνωστες
για αυτό τον ιστορικό και πλούσιο τόπο.
Κάθε ημέρα που περνάει αισθάνονται και
μια επί πλέον γροθιά στο στομάχι. Κάθε ημέρα που περνάει ψυχοσωματικά
συμπιέζονται και βρίσκονται αντιμέτωποι με μία χωρίς ίχνος υπερβολής εφιαλτική
κατάσταση.
Βλέπουν την ζωή τους να χάνεται, και το θλιβερότερο αγωνιούν και
υποφέρουν για το μέλλον των παιδιών τους. Βλέπουν τους κόπους και ιδρώτες μιας
ζωής να χάνονται με άμεσο η έμμεσο τρόπο. Βλέπουν να χάνουν την δουλειά τους
,να εξαναγκάζονται να υποκύπτουν στην ισοπέδωση και τους εκβιασμούς των
εργοδοτών ,έναντι πινακίου φακής, στην ουσία να κινεζοποιούνται για να λένε ότι
δουλεύουν.
Ωθούνται στο να ξεπουλάνε ότι έχουν και δεν έχουν ,είτε γατί δεν
μπορούν να τα συντηρήσουν, είτε γιατί δεν αντέχουν τους απίστευτους φόρους,
είτε γιατί δεν έχουν να καλύψουν βασικές ανάγκες επιβίωσης τους. Μακρινή
ανάμνηση είναι για πολλούς πλέον η αυτονόητη δυνατότητα να καλύπτουν
στοιχειώδεις ανάγκες τους.
Δια γυμνού οφθαλμού πλέον δίπλα μας έντιμοι
νοικοκυραίοι έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδες καταστάσεις χάνοντας την αξιοπρέπεια
τους. Δυστυχώς καθημερινά ο αριθμός αυτός πολλαπλασιάζετε.
Διαλύονται
οικογένειες, διαλύονται καριέρες, διαλύονται ζωές στην κυριολεξία.
Αυτά και
άλλα πολλά διαμορφώνουν μια πάρα πολύ άσχημη καθημερινότητα με μια ψυχολογία
που σακατεύει τον κόσμο. Ο γονιός δεν βλέπει φως από πουθενά και τα παιδιά σε
αδιέξοδο.
Στα 35 χρόνια που ζω στην Αθήνα δεν θυμάμαι ποτέ ανάλογη έξαρση των
ναρκωτικών, της πορνείας και κυρίως της εξαθλίωσης που την συναντά κανείς από
γωνία σε γωνία όχι μόνο στους δρόμους του κέντρου αλλά και περιφερειακών δήμων.
Σε πανελλαδικό επίπεδο πολλαπλασιάζοντας τα μηνύματα που παίρνω για καταστάσεις
από δύσκολες εως και σαν αυτές που σας περιγράφω. Και μαζί με αυτά έχουμε πέρα
από τις αυτοκτονίες εν ψυχρώ δολοφονίες Ελλήνων όπως αυτή του γιατρού και της
συζύγου του στην Εύβοια από λαθρομετανάστες.
Για να μην βιαστούν πιθανόν
κάποιοι υπέρμετρα ευαίσθητοι και έχοντες το…μονοπώλιο του δημοκράτη και
υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ξεκαθαρίζω την θέση μου σχετικά με τους
ξένους αλλά θέτω και ερωτήματα που μέχρι στιγμής παραμένουν αναπάντητα.
Θυμάμαι περιγραφές Ελλήνων
μεταναστών που συνάντησα σε επαγγελματικά μου ταξίδια σε χώρες της Ευρώπης, της
Αμερικής, αλλά και στην Αυστραλία.
Ξεκινάμε λοιπόν:
1)Είναι Αλήθεια, ότι οι χώρες που
υποδέχτηκαν Έλληνες μετανάστες ,όταν έκριναν ότι δεν χρειάζονται άλλους έπαψαν
να δίνουν βίζες ναι η όχι;
2)Είναι αλήθεια ότι όσοι
γινόντουσαν αποδεκτοί, τα κράτη αυτά γνώριζαν που εργάζονται, που μένουν ,και
τους περνούσαν από αυστηρές ιατρικές εξετάσεις;
3)Είναι αλήθεια ότι οι
περισσότεροι από αυτούς αφομοιωθήκαν με τους κανόνες, τις υποχρεώσεις και τις
συνθήκες των κρατών που τους υποδέχτηκαν και τους έδωσαν εργασία;
Αλήθεια είναι αυτά και άλλα
πολλά. Πάμε τώρα σε αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα χρόνια τώρα, και που με το
ζόρι κάποιοι με ότι τρόπο διαθέτουν επιχειρούν να εμφανίσουν τους Έλληνες ως
ρατσιστές.
1)Μήπως μπορεί κανείς να μας
απαντήσει από όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου ακόμη τι πρωτοβουλίες
πήραν όλα αυτά τα χρόνια για:
Α)Να συγκροτηθεί ένα σοβαρό,
αντικειμενικό σχέδιο διακομματικής μεταναστευτικής πολιτικής;
Β)Να θεσπίσουν δηλαδή ένα πλαίσιο
κανόνων με την καταγραφή όσων βρίσκονται εντός της χώρας.
Γ)Πόσοι από αυτούς έχουν δουλειά,
πού μένουν; Αν είναι υγιείς;
2)Έχουμε αποδεχτεί το έκτρωμα του
Δουβλίνο 2 και ουδείς δεν τολμάει ούτε να το μνημονεύσει. Τι είδους συνέταιροι
ήμαστε στην Ευρωπαϊκή ένωση; Συνέταιροι που έχουν μόνο υποχρεώσεις και είτε
θέλουν, είτε δεν θέλουν θα αναγκάζονται να ζουν μαζί με ανθρώπους που κάποιοι
εξ αυτών όχι μόνο δεν έχουν εργασία αλλά είναι τεκμηριωμένα εγκληματικά
στοιχεία;
Σε μια χώρα λοιπόν που έχει 1,5
εκατομμύριο ανέργους και άλλους τόσους λαθρομετανάστες τι μπορείς να περιμένεις
να συμβεί;
Ο Έλληνας και η Ελληνίδα δεν ήταν
ποτέ και δεν θα γίνουν ρατσιστές. Πολύ φοβάμαι ότι με αυτά που συμβαίνουν στην
καθημερινότητα τους σε πανελλαδικό επίπεδο, εσείς που κάνετε πως δεν ξέρετε και
δεν βλέπεται την αλήθεια τους ωθείται να γίνουν .Υπάρχει κάτι να πείτε στα
παιδιά του γιατρού της Εύβοιας για τον Πακιστανό που τον τρύπησε στο λαιμό
γιατί δεν είχε πάνω του να του δώσει τα 150 ευρώ που του χρωστούσε; Υπάρχει
κάτι να πείτε στο ομοεθνή του που συνέθλιψε το κεφάλι της 15χρονης Μυρτώς στην
Πάρο για να της κλέψει το κινητό; Υπάρχει κάτι να πείτε για τον άλλο που πέταξε
στο γκρεμό την κοπελιά στην Κέρκυρα; Υπάρχει κάτι να πείτε στα παιδιά που 5
κτήνη πριν 2 χρόνια βίαζαν την μητέρα τους μπροστά στα μάτια τους στην
Ηλιούπολη; Όλα αυτά τα χρόνια περιστατικά καθημερινά.
Για ποιο ρατσισμό μιλάμε; Και
γιατί για όλα αυτά ,όλοι αυτοί οι πολιτικοί των πρωινάδικων δεν παίρνουν καμία
διακομματική πρωτοβουλία ουσίας και περιορίζονται σε μια φτηνή και ξύλινη και
ξεπερασμένη πρακτική πολιτικής ανυπαρξίας και μπουρδολογίας;
Ο Ελληνικός λαός που έχει νοιώσει
στο πετσί του τι θα πει ξεριζωμός(Παρά τις εξοργιστικές αθλιότητες της
ανεκδιήγητης Ρεπούση που την πληρώνουν και οι απόγονοι των…
«συνωστισμένων»Ελλήνων),τι θα πει φτώχεια, δεν θα είχε πρόβλημα να συμβιώνει
με ανθρώπους από άλλες χώρες αν:
1)Υπήρχαν εργασιακές συνθήκες που
θα το επέτρεπαν και δεν ήταν οι Έλληνες στο έλεος του θεού.
2)Αν η αναλογία γεωγραφικά και
πληθυσμιακά ήταν αυτή που έπρεπε.
3)Αν υπήρχε σχέδιο αφομοίωσης και
πλαίσιο υποχρεώσεων και δικαιωμάτων(Αναζητήστε τι συνάλλαγμα φεύγει στο
εξωτερικό. Πόσοι φορολογούνται. Πόσοι εισπράττουν επιδόματα. Για τους ξένους
μιλάμε)
Βάλτε λοιπόν αυτές και άλλες
πολλές αλήθειες στη σειρά και μετά κοιταχτείτε στο καθρέφτη του σπιτιού σας
πριν βγείτε στα τηλεοπτικά πρωϊνάδικα. Γιατί ουκ εστιν ο αριθμός των σπασμένων
τηλεοράσεων.
Αυτή την Ελλάδα της διάλυσης ,της
αλλοίωσης και της απόλυτης ισοπέδωσης, την Ελλάδα του φόβου, δεν την θέλουμε
και φυσικά δεν μας αξίζει. Γιατί δεν τα φάγαμε, δεν τα φοροδιαφύγαμε, δεν τα
μπιζάραμε όλοι μαζί.
Θέλουμε την Ελλάδα, του
πολιτισμού, της κοινωνικής ειρήνης, της δημιουργίας ,των αρχών και αξιών που
από γενιά σε γενιά κληρονομήσαμε, και πάνω από όλα την Ελλάδα της αξιοπρέπειας
σε όλα τα επίπεδα.
Γιατί ο Έλληνας έχει και αξίες
και δυνατότητες. Δεν μπορεί να συνεχίζουν να τον εξευτελίζουν διεθνώς και να
τον οδηγούν σε αδιέξοδα.
