Ο Δεκέμβρης του πένθους και της φωτιάς

Του Λουκά Βελιδάκη

Πρόκειται για την ημέρα που τάραξε τη χώρα. Η σφαίρα του αστυνομικού Ε. Κορκονέα άφηνε νεκρό τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα στενά των Εξαρχείων.

Η Αθήνα έπαιρνε φωτιά που θα κρατούσε για μέρες. Η 6η Δεκεμβρίου 2008 θα στιγμάτιζε πολλούς. Και θα παρείχε πόλλά από τα υλικά που θα σχημάτιζαν τη "γενιά του Δεκέμβρη".

Πλάι στον Γρηγορόπουλο, εκείνη τη μαύρη νύχτα, στεκόταν ο επιστήθιος φίλος του. Ο Νίκος Ρωμανός, στα χέρια του οποίου ο 15χρονος άφησε την τελευταία του πνοή.

Μοίρα σκοτεινή φέρνει τον 21χρονο πλέον Ρωμανό να χαροπαλεύει σε δωμάτιο Νοσοκομείου, διανύοντας την 27η ημέρα της απεργίας πείνας, στην οποία οδηγήθηκε διεκδικώντας εκπαιδευτικές άδειες ώστε να παρακολουθεί τις παραδόσεις των μαθημάτων στο ΤΕΙ που πέρασε μετά από τη συμμετοχή του στις Πανελλαδικές Εξετάσεις μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Ο Ρωμανός δεν ξεπέρασε ποτέ το τραύμα που άνοιξε μέσα του η δολοφονία του φίλου του. Ριζοσπαστικοποιήθηκε σε ακραίο βαθμό. Ασπάστηκε τις ιδεές της αναρχίας, αλλά δεν έμεινε εκεί.

Συμμετείχε σε ένοπλη ληστεία, με ομηρία, στο Βελβεντό Κοζάνης. Και γι' αυτό βρίσκεται στη φυλακή.

Το αίτημα του για εκπαιδευτική άδεια απορρίφθηκε δύο φορές. Ο ίδιος εμφανίζεται αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τέλους της απεργία πείνας.

Ο τρόπος που διεκδικεί τα αιτήματα του ο Ρωμανός κινητοποίησε σειρά ανθρώπων, που εκδηλώνουν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους.

Μέσα σε αυτούς βρίσκονται και ακραίες  ομάδες ατόμων που ρέπουν σε βίαιες ενέργειες και -εικάζεται ότι- επιδιώκουν να στήσουν ένα νεό σκηνικό "Δεκέμβρη" με αφορμή τους δύο άλλοτε φίλους: Τον Γρηγορόπουλο και τον Ρωμανό.

Η μνήμη του Γρηγορόπουλου ξυπνάει το αίσθημα της συγκίνησης και της θλίψης για τον άδικο χαμό του.

Ο Αλέξανδρος -τότε και πάντα- έγινε μέλος της οικογένειας πολλών Ελλήνων. Τον ένιωσαν δικό τους άνθρωπο, αδερφό, φίλο ή γιο τους.

Η στάση του Ρωμανού έχει διχάσει την Ελλάδα.

Πολλοί τάσσονται υπέρ του αγώνα του και ασκούν κινηματική δράση (καταλήψεις, πορείες, κλπ). Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμοστούν και να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στον κρατούμενο σε εξ αποστάσεως φοίτηση (κάτι που διασφαλίστηκε ήδη με νομοθετική ρύθμιση).

Η Ελλάδα διχάστηκε και τα social media βάφτηκαν κόκκινα: με φωνές, απειλές, ειρωνείες και βρισιές.

Μικρές εστίες φωτιάς έκαναν την εμφάνιση τους από τη δράση ομάδων αντιεξουσιαστών και κυριαρχεί ο φόβος, ότι οι σπίθες θα γίνουν πυρκαγιά σε μία ασφυκτική περίοδο για τη χώρα, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η τόσο κρίσιμη, μα προσώρας ατελέσφορή, διαπραγμάτευση με τους δανειστές της.

Το θέμα -ασφαλώς...- πήρε και πολιτικές διαστάσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος Τσίπρα υιοθετεί πλήρως τα αιτήματα του Ρωμανού. Η κυβέρνηση τον κατηγόρησε, χρεώνοντας του πιθανά επεισόδια.

Στα ΜΜΕ, και δη στα διαδικτυακά, εξελίσσεται κανονική μάχη. Οι υπέρμαχοι, αλλά και οι απέναντι, βλέπουν -από τη δική τους οπτική τους γωνία- να στήνεται σκηνικό έντασης με πολιτικές σκοπιμότητες.

Τα σενάρια συνωμοσίας έχουν την τιμητική τους. Η νηφαλιότητα τελεί εν ανεπαρκεία...

 Το χρονικό: 15χρονος νεκρός

Λίγα λεπτά μετά τις 9 το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, μία σφαίρα έμελλε να αλλάξει όλο το σκηνικό και να γεμίσει με θλίψη και οργή κάθε Έλληνα, ιδιαιτέρως τη νεολαία.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα από το όπλο του ειδικού φρουρού Επ. Κορκονέα.Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος.

Ακολούθησαν πρωτοφανή επεισόδια στην Αθήνα και την περιφέρεια.

Η δολοφονία συγκλόνισε τη χώρα και έλαβε διεθνείς διαστάσεις.

Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή δέχθηκε ισχυρό πλήγμα.

Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Τον προσεχή Μάρτιο θα πραγματοποιηθεί η δίκη σε δεύτερο βαθμό.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έφυγε νωρίς, έφυγε άδικα. Και άθελα του παραμένει επίκαιρος, ακόμα σε ρόλο καταλύτη πολιτικών εξελίξεων.

Ηχεί παράλογο. Κι όμως...

πηγή