Απόδειξη, ότι δεν είναι μακριά οι εκλογές στις οποίες ο
κυρίαρχος λαός άφηνε π.χ. έξω από τη Βουλή τον ευπατρίδη Αναστάση Πεπονή, που
έδωσε μάχες για να εκπονήσει τον ομώνυμο νόμο για τις αξιοκρατικές προσλήψεις
στο δημόσιο και τιμωρήθηκε ακριβώς γι αυτό από τους πολίτες.
Ακόμη πιο πρόσφατα οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ άφησαν εκτός
Ευρωβουλής τον καθηγητή Ιωακειμίδη που ξέρει όσο λίγοι στην Ελλάδα τα ευρωπαϊκά
θέματα και με τα ίδια κριτήρια αποφάσισαν και οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων.
Έτσι στην ομάδα των Ελλήνων ευρωβουλευτών είναι λιγότεροι από τους μισούς όσοι
έχουν πολιτικές και προσωπικές προϋποθέσεις να ανταποκριθούν στο ρόλο -σε μια
περίοδο που έπρεπε να έχουμε στείλει στο Στρασβούργο τους καλύτερους.
Άλλο κόμμα διεκδικεί την ψήφο για να «δικαιωθεί» ο
επικεφαλής του ο οποίος, όπου έβαλε το χέρι του ως τώρα, άφησε πίσω του στάχτη
και μπούρμπερη
Αν δεν υπήρχε ανάμεσά τους ο Μανόλης Γλέζος στον οποίο
υποκλίνεται όλη η Ευρώπη – συμφωνεί ή όχι με τις θέσεις του - η ελληνική ομάδα
θα ήταν παγκοσμίως άγνωστη από πλευράς προσώπων, καθώς στους κόλπους της δεν
υπάρχει ούτε μια προσωπικότητα με ευρύτερο κύρος - πλην ίσως του καθηγητή Γραμματικάκη.
Αν το εκλογικό σώμα αξιολογήσει και τα εθνικά ψηφοδέλτια με
τα κριτήρια των ευρωεκλογών - αν και οι ενδείξεις είναι ότι θα τα αξιολογήσει
με χειρότερα- τότε η επόμενη Βουλή θα είναι για κλάματα και ενίοτε για γέλια-
όπως ήταν άλλωστε και η απερχόμενη.
Έτσι όμως η κοινοβουλευτική Δημοκρατία αποδυναμώνεται.
Αντί
να μπαίνουν στη Βουλή πολιτικά πρόσωπα, με το φορτίο του ο καθένας, μπαίνουν
απίστευτες φιγούρες, χωρίς πολιτική και ιδεολογική πυξίδα, χωρίς ικανότητες και
θητεία στα δημόσια πράγματα, ενώ ορισμένοι δεν έχουν ούτε ανάλογο ήθος, ούτε
καλές προθέσεις.
Οι παλαιοί πολιτικοί - με τα κουσούρια τους, αλλά με
κουλτούρα πολιτικού - απομακρύνθηκαν από τα κόμματα απογοητευμένοι – ή τους
απομάκρυναν οι ηγεσίες από ανασφάλεια.
Τέτοια είναι τα κόμματα πλέον, τέτοιες οι ηγεσίες τους
–χωρίς αρχές και ιδεολογία
Αν και τα λίγα πολιτικά στελέχη που απέμειναν και επιμένουν
να πολιτεύονται, απομακρυνθούν από τους ψηφοφόρους, με τη λογική «μαζί με τα
ξερά ας καούν και τα χλωρά», ποιος θα στελεχώσει το Κοινοβούλιο και τις
κυβερνήσεις που θα στηρίζει; Και με ποια πολιτικά κριτήρια; Και με ποια
κόμματα;
Με αυτά που είναι υπό διάλυση, με όσα ιδρύθηκαν στο γόνατο ή με όσα
δεν ξέρουν σε ποια περιοχή του πολιτικού φάσματος ανήκουν;
Τέτοια είναι τα κόμματα πλέον, τέτοιες οι ηγεσίες τους
–χωρίς αρχές και ιδεολογία- τέτοιοι θα είναι και οι υποψήφιοι τους.
Κακά τα
ψέματα.
Η έκπτωση των θεσμών είναι πρωτίστως η έκπτωση των προσώπων.
