Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, φερόμενος και ως άτυπος ηγέτης της τάσης των «53», σε συνέντευξή του δήλωσε ότι θα ήταν αφελής ή ανιστόρητος εάν δεν φοβόταν «τη μόλυνση από την πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ».
Ως «πασοκοποίηση» χαρακτήρισε την μετάλλαξη ενός κόμματος από κόμμα της ευρύτερης Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, σε κόμμα της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης.
Κατά τον κ. Τσακαλώτο αυτή η μετακίνηση σημαίνει ότι θα υπάρξουν κοινωνικά στρώματα που θα νιώσουν εγκαταλειμμένα και θα στραφούν αλλού να βρουν την εκπροσώπησή τους. Αυτό άλλωστε εξηγεί κατά τον ίδιο την εκλογική και πολιτική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ – το γνωστό διεθνώς Pasokifikation.
Παράλληλα διεμήνυσε ότι είναι κάθετα αντίθετος για εκλογή προέδρου του κόμματος από τη Βάση, εκλογή που ήθελε ο κ. Τσίπρας, αλλά πλέον έχει εγκαταλειφθεί σαν επιλογή. Η άρνηση Τσακαλώτου έχει ιδεολογική βάση, ενώ η εγκατάλειψη της ιδέας από τον Τσίπρα οφείλεται σε πιο ρεαλιστικούς λόγους. Είδαν ότι οι ψηφοφόροι δεν είχαν και μεγάλη διάθεση να λάβουν μέρος σε εσωκομματικές διαδικασίες ανάδειξης, και διέτρεχαν τον κίνδυνο να προσέλθουν λιγότεροι από τις 212 χιλιάδες που ψήφισαν για να εκλέξουν τη Φώφη Γεννηματά. Θα ήταν ουσιαστική, πέραν της συμβολικής, αποτυχία του Αλέξη και θα αποδυνάμωνε την ηγετικότητά του.
Ο κ. Τσακαλώτος σχολίασε και τη δήλωση του Πάνου Σκουρλέτη ο οποίος είχε δηλώσει ότι «θέλουμε τη λαϊκότητα του ΠΑΣΟΚ αλλά όχι τον λαϊκισμό του».
Το πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η κατάσταση τόσο ηλεκτρισμένη, ώστε δικαίως η δημοσιότητα τονίζει κάθε διαφοροποίηση που εκφράζεται στο εσωτερικό του κόμματος. Έτσι ο αρθρογράφος της Αυγής Νίκος Τσαγκρής αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη από τον Πάνο Σκουρλέτη, την Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή άρθρο του εξελήφθη ως επίθεση στον Σκουρλέτη και στήριξη του Τσίπρα.
Ο ίδιος μπορεί να εκφράζει τον εαυτό του άνευ υπόγειας σκοπιμότητας, ελεύθερος δημοσιογράφος- αν και συριζαίος - σχολιαστής είναι, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Θανάση Καρτερό. Ο πρώην διευθυντής του Γραφείου Τύπου στο Μαξίμου, εκ της θέσεώς του έχει άλλο πολιτικό βάρος. Έτσι το άρθρο του που παρομοίαζε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τη… μικρή Ελένη που κάθεται και κλαίει, και της συστήνει τα σηκωθεί και να… ρίξει κουτουλιές, έχει άλλο βάρος.
Ουσιαστικά είναι η φωνή του Τσίπρα που ζητεί να κατασιγάσει η εσωκομματική γκρίνια (άρα και αρχόμενη αμφισβήτηση), και όλοι να προσηλωθούν στον αρχηγό.
Έως το συνέδριο αυτά θα ενταθούν, αλλά ο χειμώνας –με δεδομένες τις αποκαλύψεις της Νοβαρτις– ίσως αλλάξει πολλά.
Γιάννης Σιδέρης
liberal.gr
