«Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι έχουν πάθει οι Συριζαίοι με τον
Τσιόδρα;» αναρωτιέται φίλος.
Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι το ζήτημα είναι περισσότερο ψυχολογικό και αισθητικό. Δεν τους ενοχλούν τόσο αυτά που λέει, ούτε το γεγονός ότι συμβουλεύει την κυβέρνηση.
Είναι το ύφος του που τους αφαιρεί το δικαίωμα στην μπουρδολογία. Θα μπορούσε, αν ήταν άλλος, να εκθέτει ενδεχομένως τα ίδια στοιχεία και να προτείνει τα ίδια μέτρα για την αντιμετώπιση της επιδημίας, όμως να ξιφουλκεί κατά αντιπάλων, να φωνάζει, να απειλεί σαν τον Πολάκη όποιον έχει άλλη γνώμη, να προκαλεί περισσότερη ταραχή και από τον ίδιο τον ιό. Κοινώς, να τους δώσει τη δυνατότητα να μεταθέσουν το ζήτημα από τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης σε μια πολιτική αντιπαράθεση η οποία, ως είθισται, θα αυτονομείτο και θα γινόταν το κυρίως θέμα. Για πολιτικούς που έχουν μάθει την τέχνη τους στις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων η πρακτική είναι οικεία. Οταν δεν έχουν τι να πουν, το ρίχνουν στο «επί της διαδικασίας». «Ας μην προσπαθούν να μας καθησυχάσουν για να μας πουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αποδίδουν».
Το απόφθεγμα ανήκει στον κ. Κυρίτση. Αξίζει να τον παρακολουθείτε όσο σας το επιτρέπουν τα νεύρα σας, διότι η αφέλειά του είναι σαν σεισμογράφος του βαθέος ΣΥΡΙΖΑ.
Η σχέση του με την πολιτική είναι ίδια με τη σχέση των παλιών μπουλουκτσήδων με το θέατρο. Οποτε τον ακούω, μου έρχεται στον νου εκείνο το μπουλούκι που κατά τον Μελά περιόδευε με την τραγωδία του Σαίξπηρ «Ο Θέλος».
Οντως, αν ο κ. Τσιόδρας ήταν όπως θα τον ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, φασαριόζος όπως ο Πολάκης, εξυπνάκιας όπως η Δούρου, κουτοπόνηρος σαν τον Παπαδημούλη με τα τρία καρότσια –ας είμαστε και αθρώποι κάπου, που λέει κι ο Σεφερλής– τότε ο Κυρίτσης και η βαθιά αριστερή ψυχή του θα μπορούσαν να παίξουν την τραγωδία τους, τον «Θέλο» τους.
Ελα, όμως, που ο κ. Τσιόδρας δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές τους. Ψύχραιμος αλλά καθόλου ψυχρός, σοβαρός αλλά καθόλου σοβαροφανής, μιλάει με τη σταθερότητα του ανθρώπου που έχει ελέγξει τα στοιχεία που παραθέτει, κυρίως όμως ελέγχει τον τρόπο με τα οποία τα συγκέντρωσε. Δεν τυρβάζει «περί άλλων». Δεν κολακεύει και δεν αμβλύνει τις αιχμές. Δεν απειλεί με τον δείκτη της δεξιάς προτεταμμένο. Προειδοποιεί για το επικείμενο βάσει του προκειμένου.
Φανταστείτε να είχαμε έναν Βαρουφάκη της ιατρικής στη θέση του κ. Τσιόδρα.
Διότι υπάρχουν και τοιούτοι. Κάποιον που να έβγαινε κάθε απόγευμα στις έξι για να καταγγείλει το ευρωπαϊκό σύστημα υγείας, να προβλέπει την κατάρρευσή του και να απειλεί τη διάλυσή του αν δεν ακολουθούσε τις δικές του οδηγίες. Γι’ αυτό τα έχουν βάλει οι Συριζαίοι με τον Τσιόδρα.
Γιατί διαψεύδει τις βασικές αρχές της ανθρωπολογίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Καθημερινή
Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι το ζήτημα είναι περισσότερο ψυχολογικό και αισθητικό. Δεν τους ενοχλούν τόσο αυτά που λέει, ούτε το γεγονός ότι συμβουλεύει την κυβέρνηση.
Είναι το ύφος του που τους αφαιρεί το δικαίωμα στην μπουρδολογία. Θα μπορούσε, αν ήταν άλλος, να εκθέτει ενδεχομένως τα ίδια στοιχεία και να προτείνει τα ίδια μέτρα για την αντιμετώπιση της επιδημίας, όμως να ξιφουλκεί κατά αντιπάλων, να φωνάζει, να απειλεί σαν τον Πολάκη όποιον έχει άλλη γνώμη, να προκαλεί περισσότερη ταραχή και από τον ίδιο τον ιό. Κοινώς, να τους δώσει τη δυνατότητα να μεταθέσουν το ζήτημα από τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης σε μια πολιτική αντιπαράθεση η οποία, ως είθισται, θα αυτονομείτο και θα γινόταν το κυρίως θέμα. Για πολιτικούς που έχουν μάθει την τέχνη τους στις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων η πρακτική είναι οικεία. Οταν δεν έχουν τι να πουν, το ρίχνουν στο «επί της διαδικασίας». «Ας μην προσπαθούν να μας καθησυχάσουν για να μας πουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αποδίδουν».
Το απόφθεγμα ανήκει στον κ. Κυρίτση. Αξίζει να τον παρακολουθείτε όσο σας το επιτρέπουν τα νεύρα σας, διότι η αφέλειά του είναι σαν σεισμογράφος του βαθέος ΣΥΡΙΖΑ.
Η σχέση του με την πολιτική είναι ίδια με τη σχέση των παλιών μπουλουκτσήδων με το θέατρο. Οποτε τον ακούω, μου έρχεται στον νου εκείνο το μπουλούκι που κατά τον Μελά περιόδευε με την τραγωδία του Σαίξπηρ «Ο Θέλος».
Οντως, αν ο κ. Τσιόδρας ήταν όπως θα τον ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, φασαριόζος όπως ο Πολάκης, εξυπνάκιας όπως η Δούρου, κουτοπόνηρος σαν τον Παπαδημούλη με τα τρία καρότσια –ας είμαστε και αθρώποι κάπου, που λέει κι ο Σεφερλής– τότε ο Κυρίτσης και η βαθιά αριστερή ψυχή του θα μπορούσαν να παίξουν την τραγωδία τους, τον «Θέλο» τους.
Ελα, όμως, που ο κ. Τσιόδρας δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές τους. Ψύχραιμος αλλά καθόλου ψυχρός, σοβαρός αλλά καθόλου σοβαροφανής, μιλάει με τη σταθερότητα του ανθρώπου που έχει ελέγξει τα στοιχεία που παραθέτει, κυρίως όμως ελέγχει τον τρόπο με τα οποία τα συγκέντρωσε. Δεν τυρβάζει «περί άλλων». Δεν κολακεύει και δεν αμβλύνει τις αιχμές. Δεν απειλεί με τον δείκτη της δεξιάς προτεταμμένο. Προειδοποιεί για το επικείμενο βάσει του προκειμένου.
Φανταστείτε να είχαμε έναν Βαρουφάκη της ιατρικής στη θέση του κ. Τσιόδρα.
Διότι υπάρχουν και τοιούτοι. Κάποιον που να έβγαινε κάθε απόγευμα στις έξι για να καταγγείλει το ευρωπαϊκό σύστημα υγείας, να προβλέπει την κατάρρευσή του και να απειλεί τη διάλυσή του αν δεν ακολουθούσε τις δικές του οδηγίες. Γι’ αυτό τα έχουν βάλει οι Συριζαίοι με τον Τσιόδρα.
Γιατί διαψεύδει τις βασικές αρχές της ανθρωπολογίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Καθημερινή