Οι πατεράδες μας πέρασαν καλύτερα από τους παππούδες μας και εμείς από τους πατεράδες μας.
Κάθε μέρα βλέπαμε η ζωή μας να καλυτερεύει.
Άλλοτε με γοργούς ρυθμούς και άλλοτε με αργούς ρυθμούς αλλά σε κάθε περίπτωση τα πράγματα πήγαιναν μπροστά.
Σήμερα, στην Ελλάδα, τα νέα παιδιά που ξυπνούν το πρωί βλέπουν κάτι να τους αφαιρούν, κάτι βίαια να τους αρπάζουν.
Τους τσαλάκωσαν τα όνειρα, τους άρπαξαν την ελπίδα. Τα οδήγησαν στην ανεργία και στα αδιέξοδα.
Μια πυραμίδα αναποδογυρίστηκε.
Μήπως πρέπει έστω και τώρα να θεσπισθεί ο θεσμός του συνηγόρου των επόμενων γενεών και να συμμετέχει σε όλες τις συσκέψεις με βέτο όταν λαμβάνονται αποφάσεις και αφορούν πόρους.
Είναι ικανό το πολιτικό σύστημα να συνεχίσει να αρπάζει πόρους που ανήκουν στις επόμενες γενεές.
Τ.Α.
