Σχεδιασμός του Ταμείου είναι να μετεξελιχθεί το σημερινό πρόγραμμα «από όχημα άμεσης χρηματοδότησης, σε όχημα που παρέχει εμπιστοσύνη» σε αγορές και επενδυτές, έτσι ώστε η Ελλάδα να μη χρειάζεται να χρησιμοποιεί τα κεφάλαια που έχουν δεσμευτεί για τις ανάγκες της, παρά μόνον αν προκύψει ανάγκη.
Αποφεύγουν να σχολιάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα τονίζοντας ότι «δεν μας ενδιαφέρουν κόμματα, αλλά χώρες», αν και ιδιωτικά εκφράζουν την προσδοκία ότι παρά τις προεκλογικές υπερβολές περί παροχών, τελικά, θα υπάρξει προσαρμογή στην πραγματικότητα.
Όπως τονίζει στην «Κ» η πρώην υποδιευθύντρια του ΔΝΤ για την Ευρώπη, Σούζαν Σάντλερ, η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια «για να εφαρμόσει πιο επεκτατική πολιτική. Πού θα βρει τα χρήματα; Ποιος θα τη δανείσει; Εκτός αν -και αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ένα τεράστιο αν- η χώρα επένδυε πολύ έξυπνα σε συγκεκριμένους τομείς, βάσει σχεδίου. Να σχεδιάσει ένα καλύτερο φορολογικό σύστημα με χαμηλότερους συντελεστές που, όμως, να αποδίδει και, άρα, να αποφέρει περισσότερα έσοδα. Αλλά είναι σε θέση η Ελλάδα να κάνει κάτι τέτοιο; Μάλλον όχι, και άρα πρέπει να αποφύγει οποιαδήποτε χαλάρωση και να υλοποιήσει μια πολύ αυστηρή δημοσιονομική πολιτική».
Από πρόσφατη συζήτηση με αρμόδιο στέλεχος του Ταμείου, προκύπτει ότι οι αντοχές έχουν εξαντληθεί και δεν υπάρχει διάθεση παράκαμψης των κανόνων για να «διευκολυνθεί» η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, γιατί υπάρχουν εσωτερικές διαδικασίες όπου και οι αξιολογητές αξιολογούνται, αναφέρει η “Καθημερινή”.
Στο ΔΝΤ πάντως θεωρούν ότι μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη Ν.Δ. προσφέρει μεγαλύτερες δυνατότητες ταχείας ολοκλήρωσης της αξιολόγησης που εκκρεμεί, παρότι σπεύδουν να καταθέσουν τη δυσφορία τους για την κακή εμπειρία από τις καθυστερήσεις των τελευταίων μηνών και τις συνεχείς παρατάσεις στις διαπραγματεύσεις.
