Η πινακίδα είχε τοποθετηθεί από διαφημιστική εταιρεία μετά από μίσθωση
που είχε κάνει του αναγκαίου χώρου για την τοποθέτησή της από τον Δήμο Παπάγου. Πριν τη μίσθωση του χώρου είχε προηγηθεί σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Παπάγου (το έτος 1993). Η συγκεκριμένη πινακίδα, που είχε τσιμεντένια βάση, είχε τοποθετηθεί σε απόσταση 1,2 μέτρων από το ρείθρο του πεζοδρομίου.
Το αρχικό ποσό που ζητούσε ο Αθ. Τσιώκος (14,6 εκατομμύρια ευρώ) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης για τον θάνατο του παιδιού του, μειώθηκε κατά 60%, λόγω συνυπαιτιότητας του θανόντος οδηγού (δεν φόραγε ζώνη ασφαλείας, όπως δεν φόραγε και η συνοδηγός του, η οποία τραυματίστηκε, κ.λπ.).
Ο σύμβουλος Επικρατείας ανέφερε ότι οι Δήμοι και οι Κοινότητες υποχρεούνται να αφαιρούν τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες που υπάρχουν στις λεωφόρους και τους δρόμους και αν δεν το κάνουν, πρέπει να τις αφαιρεί το ΥΠΕΧΩΔΕ ως καθ΄ ύλην αρμόδιο υπουργείο, καθώς η τοποθέτησή τους είναι αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης (8.11.1968) για την οδική κυκλοφορία και την οδική σήμανση και τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ/1999) που δεν επιτρέπουν την τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων.
Ο Ευθύμιος Αντωνόπουλος ανάφερε ακόμη, ότι οι διεθνείς συμβάσεις που έχουν επικυρωθεί από τη χώρα μας υποχρεώνουν το ελληνικό κράτος να μην επιτρέπει την τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων στους δρόμους, καθώς αποσπούν την προσοχή των οδηγών.
Οι διεθνείς συμβάσεις, σύμφωνα με τον σύμβουλο Επικρατείας, υποχρεώνουν τα κράτη "να απαγορεύουν την τοποθέτηση στον ευρύτερο χώρο των οδών πάσης επιγραφής ή εγκαταστάσεως, που θα ηδύνατο να προκαλέσει σύγχυση με τις (δημόσιες) πινακίδες κυκλοφορίας και να προκαλεί θάμβωση στους χρήστες των οδών ή να τους αποσπά την προσοχή".
Η Ολομέλεια του ΣτΕ επιφυλάχθηκε να εκδώσει τις αποφάσεις της.
