Tα Μίκι Μάους είθισται να έχουν happy
end.
Η δική μας περίπτωση είναι συχνά εξίσου κωμική, αλλά δυστυχώς
διαφορετική. Τέλος στο ελληνικό μαρτύριο δεν διαφαίνεται αλλά ούτε και
οποιαδήποτε «happy» επιλογή.
Όλες οι χώρες -φτωχές και πλούσιες- παλεύουν για να προσελκύσουν
επενδύσεις, να αναπτυχθούν και να βελτιώσουν τη θέση τους στον παγκόσμιο
καταμερισμό εργασίας.
Εμείς παραμένουμε μετέωροι σε ένα παράλληλο ελληνικό σύμπαν, δεν
έχουμε πια καμία συναίσθηση της κατάστασής μας και βλέπουμε τα τρένα να
περνούν.
Μία σύντομη ανασκόπηση στις αναφορές των εμπορικών ακολούθων της Ελλάδας (που υποτίθεται ότι τις βλέπουν οι υπουργοί) αρκεί.
Αυτές τις ημέρες το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να ντρέπεται. Οι
«μνημονιόπληκτοι» Πορτογάλοι εξέδωσαν έντοκα γραμμάτια 400 εκατ. ευρώ
πετυχαίνοντας αρνητικό επιτόκιο (-0,013%), αλλά και τίτλους 11μηνης
ωρίμασης, 750 εκατ. ευρώ, με επιτόκιο 0,021%.
Τα μηδενικά επιτόκια δίνουν τη δυνατότητα στους Πορτογάλους να
αντικαταστήσουν το παλιό χρέος με νέο χαμηλών επιτοκίων, μειώνοντας το
μέσο κόστος του δημοσίου χρέους.
Εμείς παραμένουμε εκτός αγορών. Και παρακαλούμε για δανεικά.
Οι «μνημονιόπληκτοι» Πορτογάλοι τρέχουν 415 διαγωνισμούς του νέου
ΕΣΠΑ, προϋπολογισμού 7 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούν στο 30% του
προγράμματος, με στόχο να πέσουν στην αγορά 4 δισ. ευρώ έως το τέλος του
2015.
Εμείς ακόμη συγκροτούμε επιτροπές παρακολούθησης και παρακαλούμε την Ευρώπη να μας δώσει παράταση για το προηγούμενο ΕΣΠΑ.
Στο Βέλγιο, λόγω της γενικευμένης χρήσης ηλεκτρονικών μέσων
διεκπεραίωσης των διαδικασιών και των συναλλαγών με το Δημόσιο, τα
διοικητικά τέλη μειώθηκαν το 2014 κατά 400 εκατ. ευρώ και κατά 1,2 δισ.
ευρώ από το 2008, ελαφραίνοντας την εθνική οικονομία.
Εδώ οι ουρές και η γραφειοκρατία συνεχίζονται στο διηνεκές.
Στο αεροδρόμιο της Λιέγης ξεκίνησε η λειτουργία δύο ειδικών
οικονομικών ζωνών που θα φιλοξενήσουν μεγάλες επιχειρήσεις, πλατφόρμες
logistics, γραφεία και υπηρεσίες και αναμένεται να δημιουργήσουν 1.000
θέσεις εργασίας την επόμενη πενταετία.
Σε βάθος εικοσαετίας, η κυβέρνηση της Βαλλονίας θα επεκτείνει την
αεροπορική πόλη της Λιέγης με στόχο την υποδοχή επιχειρηματικών
δραστηριοτήτων, επενδύσεις 150 εκατ. ευρώ και τη δημιουργία 7.500 θέσεων
εργασίας.
Εμείς παραχωρούμε αεροδρόμια χωρίς να διαθέτουμε σχεδιασμό και στρατηγική για έναν κατ' εξοχήν γεωπολιτικό κλάδο.
(Ήδη ο εμπορευματικός αεροσταθμός της Θεσσαλονίκης έχει
χαρακτηριστεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο της ΕΕ ως παράδειγμα προς
αποφυγή και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος.)
Οι Αλβανοί ξεκίνησαν διαγωνισμό για την ανάπτυξη και λειτουργία
Ζώνης Οικονομικής και Τεχνολογικής Ανάπτυξης στο Δυρράχιο για 99 χρόνια
με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων 1 δισ. δολαρίων και τη δημιουργία
15.000 θέσεων εργασίας σε πέντε χρόνια.
Εμείς 10 χρόνια φτιάχνουμε ζώνες καινοτομίας -ει δυνατόν χωρίς
επιχειρήσεις- αφού πρώτα επενδύσαμε δισεκατομμύρια ευρώ στα «κουφάρια»
των αναπτυξιακών νόμων.
Οι Αιγύπτιοι αντλούν από τις αγορές 10 δισ. δολάρια με 6% επιτόκιο,
συμπράττουν και τη μεγαλύτερη κρατική κατασκευαστική εταιρεία της Κίνας
(China State Construction Engineering Corporation) για την κατασκευή
και τη χρηματοδότηση της νέας διοικητικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου και
προχωρούν σε 19 μεγάλα έργα ΣΔΙΤ ύψους 3,6 δισ. δολαρίων έως το 2016.
Εμείς σταματήσαμε τα έργα και βλέπουμε. Καμία ανησυχία και κανένας σχεδιασμός για το μέλλον.
Τα Εμιράτα προχωρούν την Expo 2020, ανακοινώνουν νέα μεγάλα
οικιστικά προγράμματα και εγκανιάζουν την έναρξη κατασκευής μίας νέας
πόλης, της Meydan One. Οι χώρες της Ερήμου ολοκληρώνουν σιγά-σιγά το
σιδηροδρομικό δίκτυο τους, μήκους 2.117 χλμ. και κόστους 15,4 δισ.
δολαρίων, με τα τρένα να τρέχουν με 220 χλμ. ανά ώρα.
Εμείς είκοσι χρόνια παλεύουμε ακόμη με την Τιθορέα και τον Δομοκό, το Θριάσιο και τους αραμπάδες του ΟΣΕ.
Είναι να απορεί κανείς. Τι έχει πάθει αυτή η χώρα;
Πώς ο Τζαννετάκης κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να ολοκληρώσει τον
διαγωνισμό του αεροδρομίου των Σπάτων, να φέρει την κινητή τηλεφωνία και
να βάλει σε τροχιά υλοποίησης τα πρώτα έργα παραχώρησης; Στην Ελλάδα
της δραχμής, με πληθωρισμό 20% και με 151 βουλευτές;
Πώς ο Σημίτης σταθεροποίησε την οικονομία και έβαλε τη χώρα στο ευρώ;
Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά;
Γιατί σκίζουμε μνημόνια το πρωί και το βράδυ τα ξαναγράφουμε - παρουσία ευρωπαίου κηδεμόνα;
Πώς οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι της Μεσογείου κατέληξαν να ζουν σε μία άχρηστη χώρα;
Και γιατί αυτό δεν είναι ζήτημα προεκλογικά;
Αχ Χεκίμογλου-ΤΟ ΒΗΜΑ
