Mπαζώσαμε τα ρέματα, μπαζώσαμε την ηθική, μπαζώσαμε και τις ψυχές

Η χθεσινή ημέρα μου θύμισε την Ελλάδα των παιδικών μου χρόνων όπου ξάφνου η μουσική στο ραδιόφωνο διακοπτόταν για να ακούσουμε ότι σε κάποια περιοχή της Αττικής ,άνθρωποι είχαν πνιγεί σε πλημμυρισμένα σπίτια.

Αργότερα μαθαίναμε ότι τα σπίτια αυτά ήταν χτισμένα πάνω σε μπαζωμένα ρέματα. Χθες μια από τα ίδια. Η πυροσβεστική δεν προλάβαινε να ψάχνει τους πνιγμένους από τα μπάζα και η μια ολόκληρη κοινωνία να πενθεί για 15 ψυχές που χάθηκαν μέσα στα μπάζα. Εν έτη 2017…Που να το πεις και ποιος να σε πιστέψει! Μια Ελλάδα , μια υπέροχη γωνιά της Ευρώπης, μέσα στα μπάζα. Για την ρεμούλα , την λαμογιά, το μαύρο και το εύκολο χρήμα.
Δυστυχώς αυτό είναι η Ελλάδα ή ένα σημαντικό κομμάτι της Ελλάδας κι αυτό έμεινε.  Το πώς θα ξεγελάσουμε εύκολα το κράτος, τον δίπλα , τον ίδιο μας τον εαυτό. Μια κοινωνία χωρίς αρχή μέση και τέλος. Μια κοινωνία που θα ταλαιπωρεί  με ατελείωτη γραφειοκρατία τον κάθε νόμιμο πολίτη που προσπαθεί να βγάλει μια άδεια οικοδομής και θα εξυπηρετεί τον κάθε φακελάκια , που θα παίρνει το σπίτι σε εκείνο χρωστά  που 500 ευρώ και θα βγάζει λάδι τα μαύρα εκατομμύρια, μια κοινωνία που δεν ξέρει να περιμένει υπομονετικά στις ουρές και κοιτά πως θα μπει σφήνα , που παρκάρει στις ράμπες αναπήρων που δεν σέβεται τις αξίες μειώνοντας καθημερινά τον διπλανό, μια κοινωνία με έλλειψη προτύπων , αξιών , σεβασμού , μια κοινωνία που δεν μπαίνει σε τάξη και δεν υποκύπτει σε κανόνες.

Μια κοινωνία που τιμά με 400 ευρώ την εργασία στους νέους επιστήμονες και οδηγεί σε οικονομική και ηθική εξαθλίωση τους γέρους. Μια κοινωνία με φανερά σημάδια κόπωσης για όλα αυτά που συμβαίνουν. Πλημμύρισαν σπίτια, χάθηκαν άνθρωποι και δεν άνοιξε μύτη. 

Η αξιοπρέπεια και η ανθρώπινη ηθική χάθηκε κάπου σε κάποιο φακελάκι που δόθηκε από κάποιον σε κάποιον , κάπου, κάποτε , κάπως… 

Mπαζώσαμε τα ρέματα, μπαζώσαμε την ηθική, μπαζώσαμε και την συνείδησή μας   συνάνθρωποι…

 
 Μαρία Λεμονιά-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ