Έχασε τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή σε ηλικία, μόλις 50 ετών ο διάσημος αρσιβαρίστας, Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, ο οποίος νοσηλευόταν, με ηπατική ανεπάρκεια σε κρίσιμη κατάσταση, σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης.
Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, η υγεία του θρυλικού αθλητή επιδεινώθηκε τα τελευταία 24ωρα, βρισκόταν σε τεχνητό κώμα και τα ξημερώματα ανακοινώθηκε ο θάνατος του.Γεννημένος στη Βουλγαρία, στο Πτιχάρ στις 23 Ιανουαρίου του 1967 (ο πατέρας του ήταν Τούρκος μετανάστης που δούλευε ως ανθρακωρύχος στη Βουλγαρία). Γνωστός και ως «Ηρακλής τσέπης» (λόγω του ύψους του 1.47μ), εκπροσώπησε την Τουρκία και κατέκτησε τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (1988, 1992 και 1996) και πέντε χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα και έφτασε να γίνει και εξώφυλλο στο ΤΙΜΕ.
Στους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 1988 μάλιστα έσπασε το ρεκόρ σηκώνοντας 190 κιλά. Το 2000 και το 2004 εξελέγη μέλος της παγκόσμιας ομοσπονδίας άρσης βαρών. Ήταν ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας που είχε σηκώσει 2.5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του ζετέ.
Έκανε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικία των 16 ετών αλλά έχασε την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο σοβιετικό μποϋκοτάζ πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες το ίδιο καλοκαίρι.
Κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού για τον τελικό του παγκόσμιου κυπέλου στη Μελβούρνη το 1986, ο Σουλεϊμάνοβ επέστρεψε στην Τουρκία και ζήτησε την ιθαγένεια.
Με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Σεούλ το 1988 προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε και έλαβε 1.250 εκατ. δολάρια από την Τουρκία προκειμένου ο Σουλεϊμάνογλου ν' αλλάξει ομάδα. Δεν απογοήτευσε κανέναν και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Η απόδοσή του ήταν αρκετά υψηλή και έτσι κατάφερε να κερδίσει και μετάλλιο σηκώνοντας περισσότερα κιλά από το βάρος του.
Συνταξιοδοτήθηκε στην ηλικία των 22 ετών αφού πρώτα κατέκτησε την πρώτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1989.
Ωστόσο επέστρεψε το 1991 προτού κερδίσει το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992.
Μετά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϊ εθίστηκε στο αλκοόλ με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να υποφέρει από ηπατική ανεπάρκεια. Το καλοκαίρι εισήχθη στο νοσοκομείο, προκειμένου να θεραπευτεί, ωστόσο στις αρχές του Σεπτεμβρίου έκανε εκ νέου εισαγωγή στο ίδιο νοσοκομείο, για να περάσει σήμερα στην αιωνιότητα.
