Η διαχείριση της μνήμης και της λήθης
είναι σε τελική ανάλυση διαχείριση εξουσίας.
Το τι θυμούμαστε και τι
λησμονούμε καθορίζεται και καθορίζει την στάση μας απέναντι στην
τρέχουσα πραγματικότητα.
Η μνήμη και η λήθη αφορούν ουσιαστικά
την ανάκληση ή όχι του τραύματος. Του συλλογικού τραύματος, γιατί αυτό
καθορίζει, στον ιστορικό χρόνο, τις συμπεριφορές και τις συνειδήσεις των
ανθρώπων.
Η λήθη είναι άμεσα συνυφασμένη με την
σιωπή. Λήθη σημαίνει σιωπή. Σιωπή της αμνησίας, σιωπή της
αυτολογοκρισίας. Στον βαθύ ιστορικό χρόνο η λήθη, υπό την μορφή της
καταλαγής, είναι επιβεβλημένη. Και συμβαίνει.
Ποιος π.χ. φανατίζεται σήμερα με τα
Ιουλιανά του 1965; Μέχρι το 1990 όμως, επιβίωναν τα πάθη που
Σήμερα, μπορούμε να ξεχάσουμε τι έγινε
το 2011; Μπορούμε να ξεχάσουμε τι έγινε το 2015; Μπορούμε δηλαδή να
λοβοτομηθούμε; Και αυτό είναι σκόπιμο;
Λήθη σε τραυματικά γεγονότα των οποίων η
μνήμη είναι νωπή, και δεν πρέπει και δεν μπορεί να υπάρξει. Η πληγές
γιατρεύονται με τον χρόνο. Και αυτό μπορεί να συμβεί υπό την προϋπόθεση
πως οι θύτες, οι δράστες των πράξεων διχασμού, θα έχουν μετανοήσει και
θα έχουν τιμωρηθεί με την πολιτική συντριβή τους.
Στην πολιτική, λήθη σημαίνει άφεση
αμαρτιών. Και ως γνωστόν στην πολιτική δεν χωρούν πράξεις συγχωρήσεως,
παρά μόνον πράξεις έμπρακτης μετάνοιας, πολιτικά αποτιμητέες.
Με απλά λόγια: μπορούμε και πρέπει να
ξεχάσουμε τα όσα εγκλήματα διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2011 μέχρι σήμερα;
Ποια η σκοπιμότητα αυτής της μεγαθυμίας μας; Και γιατί κάποιοι το ζητούν
σήμερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προ του φάσματος της ήττας;
Την απάντηση την δίνει ο καθηγητής
κ.Κ.Σοφούλης, ένα άτομο που διακρίνεται για την ευρυμάθεια του και την
μετριοπάθεια του. Τον αντιγράφω πιστά:
« Πώς μπορούν και βγάζουν από την εικόνα
την απάτη με την οποία ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ η Μαφία του Τσίπρα υπέκλεψε την
εξουσία;
Πώς μπορείς να ανεχθείς μια μεταστροφή απατεώνων απλώς και
μόνον επειδή δεν τους βγήκε η ληστεία;
Πώς μπορούν να πιστέψουν σε μια
τέτοια ηθική μεταστροφή, χωρίς οι απατεώνες να περάσουν από την βάσανο
της πιστοποιημένης αναμόρφωσης;...»
Αναμφίβολα λόγια σκληρά, που αποτυπώνουν
όμως την πραγματικότητα. Kαι καταλήγει ο σεβαστός καθηγητής: « και εν
προκειμένω τις εξετάσεις τους για την ενδεχόμενη αναμόρφωση θα τη δώσουν
μόνο αν σπρωχθούν στο περιθώριο της πολιτικής με μια στρατηγική
ήττα...»
Το «πάμε γι΄άλλα» είναι μια πάγια
τακτική κίνηση της Αριστεράς. Κάθε φορά που το φύλο της Ιστορίας γυρίζει
και δεν το έχει με το μέρος της, τότε θυμάται την ενότητα, την λήθη και
άλλα τέτοια «αγαπησιάρικα». Στην πολιτική όμως λειτουργεί, κατά τρόπο
αμείλικτο, ο συσχετισμός των δυνάμεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή της παντοδυναμίας του
μοίραζε «μπάτσες» δεξιά και αριστερά. Ας μην σκούζει τώρα που αρχίζουν
να πέφτουν κάτι «ψιλές», προς το παρόν.
Το «περασμένα ξεχασμένα» και το «ας
κάνουμε μια νέα αρχή», ισχύει μόνο για τους ερωτευμένους όταν μαλώνουν.
Στις Δημοκρατίες υπάρχει η ιστορική συνέχεια με τα θετικά και τα
αρνητικά φορτία της.
Στις Δημοκρατίες υπάρχει το έγκλημα και η τιμωρία. Και ήγγικεν η ώρα της πληρωμής.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
