Στην κατάμεστη αίθουσα του Δη Πε Θε Καλαμάτας δόθηκε με μεγάλη επιτυχία την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011, στις 12 το μεσημέρι, η πρεμιέρα του έργου του Ευγένιου Σβάρτς: «ο Δράκος», σε διασκευή του Αλέκου Κολλιόπουλου για παιδιά και σε σκηνοθεσία Περικλή Αλμπάνη.
Σημαντικές προσωπικότητες της πόλης, θεατρόφιλοι συμπολίτες μας και πολλά χαριτωμένα παιδικά πρόσωπα αποτέλεσαν ένα ενθουσιώδες κοινό που επιβράβευσε το θίασο με παρατεταμένα χειροκροτήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Πολύ καλές ερμηνείες, παραμυθένια σκηνικά και κοστούμια, εντυπωσιακά εφέ με βίντεο-animation, εξαιρετική ατμόσφαιρα, έντονες, τρυφερές και συγκινησιακές στιγμές αλλά και επίκαιρες, κωμικές «ατάκες» που προκαλούν αβίαστα άφθονο γέλιο .. είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της παράστασης.
Για φέτος το έργο θα παίζεται στην Κεντρική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕΚ (Δημοσθένους 2)
• Κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι για το κοινό.
• Κάθε Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή πρωί σε οργανωμένες παραστάσεις για τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
«Ο Δράκος» του Ευγένιου Σβάρτς
Διασκευή για παιδιά του Αλέκου Κολλιόπουλου
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Περικλής Αλμπάνης, τα σκηνικά ο Χρίστος Λαδάς, τη μουσική ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, τους φωτισμούς καθώς και το βίντεο που παρουσιάζεται στη διάρκεια της παράστασης ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Περικλής Αλμπάνης, Κώστας Λαός, Γιώργος Τσαπόγας, Τάσος Πολιτόπουλος, Ευή Γιαννακοπούλου, Μαριέτα Αντιβάση, Αλέκος Κολλιόπουλος.
Στο βίντεο εμφανίζονται οι: Διονύσης Δημόπουλος, Λεωνίδας Θεοδωρακόπουλος, Στράτος Καΐκης, Μιχάλης Καραταράκης, Παύλος Κλάδης, Νίκος Κυριακουλάκος, Χρυσάνθη Μαυράκη, Σωτήρης Πετρίδης.
Λίγα λόγια για το έργο…
…Το έργο ανήκει στην κατηγορία της «χρυσής εποχής του θεάτρου» της Σοβιετικής Ένωσης, 20 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Γράφτηκε το 1943, από τον Ευγένιο Σβάρτς, σαν μια αλληλογραφία εναντίον του φασισμού και του ολοκληρωτισμού, χρησιμοποιώντας τη φόρμα του παραμυθιού. Όμως σύντομα απαγορεύτηκε λόγω της ανατρεπτικής δύναμης που υπήρχε κάτω από τη γελοιοποίηση του Δεσποτισμού.
Ο Ευγένιος Σβάρτς προτείνει μια βαθιά ψυχολογική ανάλυσή της καταπίεσης και της υποταγής λόγω φόβου και δεν είναι καθόλου μοιρολάτρης. Πιστεύει ότι ο φόβος και η καταπίεση μας απομειώνουν σαν ανθρώπους, μας κάνουν ανίσχυρους να αντιδράσουμε και μας καθιστούν ευάλωτους σε κάθε εξουσία, όσο παράλογη κι αν είναι. Και αυτό γιατί βρίσκουν μέσα μας υποδοχείς, «δυνάμει δράκους», που αν δεν ξεριζωθούν θα μας οδηγούν ατέρμονα σε ένα φαύλο κύκλο υποταγής, που αναπαράγεται με άλλοθι το στενά προσωπικό μας συμφέρον ή τέλος πάντων αυτό που εμείς νομίζουμε σαν τέτοιο.
Έτσι η Επανάσταση παίρνει νόημα σαν μια διαρκής προσπάθεια απελευθέρωσης από το φόβο αλλά και από τον στενό ατομισμό.
