Γράφει:
Ο Αντώνης. Α. Αντωνόπουλος
Real fm-pamesports.gr
Έχουμε δει αμέτρητα παιχνίδια
σε αυτή την δουλειά που το αποτέλεσμα θύμιζε μαγική εικόνα ,σε σχέση με το ποδόσφαιρο
που παίχτηκε στον αγωνιστικό χώρο. Κάτι ανάλογο συνέβη το βράδυ της Κυριακής
στο γήπεδο «Θόδωρος Κολοκοτρώνης»στη Τρίπολη ανάμεσα στον Αστέρα και τον
Παναθηναϊκό. Σε ένα παιχνίδι που σαφώς ήταν ντέρμπι και για τους στόχους και
για την δυναμική και τις εν γένει δυνατότητες των δύο ομάδων.
Από την μια μία ομάδα που σαφώς
έχει δημιουργήσει παράδοση στο γήπεδο της παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο με συγκροτημένο
σχεδιασμό, τακτική και στόχευση. Από την άλλη μια ομάδα με βαρεία φανέλα που
αναζητεί ακόμη φέτος την αγωνιστική της ταυτότητα ,παρά ταύτα παίρνει αποτελέσματα
,είναι μέσα στο παιχνίδι της κορυφής, και ούτος η άλλως έχει πρωταγωνιστικό
ρόλο. Η αγωνιστική εικόνα που παρουσίασε όμως στην Τρίπολη ήταν απογοητευτική. Αντίθετα
ο Αστέρας Τρίπολης έχασε σωρεία ευκαιριών, που σκόνταψαν πάνω στον εκπληκτικό
για τις αποκρούσεις του τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Στιλ. Το πρώτο ημίχρονο ήταν
διαδικασία κυριαρχίας του Αστέρα Τρίπολης μετά το προβάδισμα του Παναθηναϊκού
στο σκορ. Η ομάδα του Σταϊκου Βεργέτη, με οργανωμένη ανάπτυξη και ρυθμό και υποδειγματική
άμυνα ,έφτανε στην περιοχή του Παναθηναϊκού και είτε από την δεξιά πλευρά που είχε
περισσότερη ευχέρεια με τον ασταθή Τριανταφυλλόπουλο, είτε με κάθετες μπάλες έκανε
Κουτρουμπή και Σίντενφελντ να πελαγοδρομούν ,την στιγμή που και ανασταλτικά και
δημιουργικά είχε σοβαρά προβλήματα.
Στη διπλή ευκαιρία του Αστέρα
με Φερνάντες και Τσοκάνη ο Άγγλος τερματοφύλακες του Παναθηναϊκού Λούκ Στυλ ήταν
εκεί και είπε όχι στους Αρκάδες. Και στην επανάληψη παίχτηκε καλό ποδόσφαιρο τηρούμενων
των αναλογιών παρά το βαρύ αγωνιστικό χώρο λόγο βροχής, με τους γηπεδούχους να έχουν
μια ανούσια υπεροχή και τους φιλοξενούμενους να δείχνουν ότι…βολεύονται και με
τον βαθμό της ισοπαλίας, την στιγμή που αν κέρδιζαν θα μείωναν την διαφορά από
τον ΠΑΟΚ που ην ίδια ώρα έχανε στη Ξάνθη.
Τι μπορεί να βγει ως
συμπέρασμα και για τις δύο ομάδες γενικά και όχι μόνο με ότι έδειξαν στον συγκεκριμένο
αγώνα;
Για τον μεν Αστέρα Τρίπολης ,έχω
την εκτίμηση ότι με την συμπλήρωση μιας 10ετίας από την στιγμή που πήραν την ομάδα
στα χέρια τους Ο Μπάκος με τον Καϊμενάκη,βρίσκονται σε καλό δρόμο και μια ανάσα
από το κλικ θα έλεγα. Πλήρωσαν ,έμαθαν, επένδυσαν, έκανα λάθη, οργανώθηκαν,
επέλεξαν και δημιούργησαν στελέχη, και έφτασαν εδώ. Σε ένα σημείο που τα αποτελέσματα
τους δικαιώνουν και τους ενθαρρύνουν να συνεχίσουν να συμπληρώνουν κομμάτια του
πάζλ. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Θα βελτιώσουν το έμψυχο δυναμικό τους έχοντας
διαρκείς αναζητήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με στόχο να διατηρήσεις τα κεκτημένα
σου ως στόχους και να δημιουργήσεις προϋποθέσεις σταδιακής υπέρβασης .Από την
άλλη οι «πράσινοι»;
Φαίνεται εξ αρχής ότι η
φετινή χρονιά τους πέρα από δύσκολη έχει και στιγμές ιδιαίτερου προβληματισμού.
Το βλέπεις και στα πρόσωπα των ανθρώπων που έπαιξαν μπάλα σε άλλες εποχές και
άλλο επίπεδο. Το έβλεπες φεύγοντας από το γήπεδο, στην έκφραση του Βασίλη
Κωνσταντίνου, του Δημήτρη Σαραβάκου, του Τάκη Φύσσα, που ήταν στην Τρίπολη, όπως
και του Καραγκούνη που έτσι και τον έριχνες στο ματς θα ήταν καλύτερος και ας έχει
κρεμάσει τα παπούτσια. Φαίνεται και από τις αντιδράσεις του Γιάννη Αναστασίου
και τον τρόπο που επιχειρεί να διαχειριστή τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα των
«Πρασίνων» Ο προπονητής της ομάδας είναι, πρώτα βλέπει αυτός και μετά οι άλλοι.
Ο Παναθηναϊκός έχει συγκεκριμένες χτυπητές αδυναμίες σε συγκεκριμένες θέσεις παικτών
που φαίνεται ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν στο ειδικό βάρος της φανέλας του
.Και φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού σε όσους δεν εθελοτυφλούν ότι αναλόγως από το
…ράφι που ψωνίζεις παρουσιάζεις και αντίστοιχη ομάδα. Με αυτή την αγωνιστική εικόνα
για μια ακόμη φορά δεν μπορεί να κάνεις λόγο σοβαρά ότι μπορείς να διεκδικήσεις
πρωτάθλημα με αυτή την ομάδα.. Εκτός και αν συμβούν μαγικά πράγματα τώρα τις
γιορτές. Στο υστερόγραφο θα επισημάνω την αγωνιστική εικόνα του Μπέργκ.
Και θα κλείσω με το ερώτημα.
ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΟΥΗΔΟ;
Γιατί το κορμί του ήταν στη
Τρίπολη, το μυαλό του όχι.
