Θόδωρος
Σταυριανόπουλος
MSc Ηθ.
Φιλοσοφίας – Μαθηματικός
Η εντολή του πολιτικού σώματος ήταν σαφής. Ήταν να
υπάρξει δημοκρατική αλλαγή στα πράγματα. Την ευθύνη εκτέλεσης της εντολής αυτής,
ως κυβέρνηση ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Σεβασμό στην εντολή αυτή οφείλουν όλοι όσοι
ζήτησαν ψήφο, όποιος και να ήταν ο ρόλος που τους επιφύλαξε η ψήφος. Στο
πλαίσιο αυτό, η πολεμική κατά της κυβέρνησης από αυτούς είναι, τουλάχιστον, άτοπη. Πόσο
μάλλον, εφ όσον εκπορεύεται από τους προκατόχους της διότι τα αμαρτήματα βαρύνουν τα μέγιστα τους ίδιους.
Στις 20 Φεβρουαρίου οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έδωσαν στην Κυβέρνηση παράταση τεσσάρων μηνών προκειμένου να προβεί
σε όποιες μεταρρυθμίσεις υπολείπονται καθώς επίσης, να προτείνουν εισπρακτικά
ισοδύναμα. Έκτοτε
πληροφορούμεθα καθημερινώς από τα ΜΜΕ για τις πυρετώδεις διαβουλεύσεις
από τη νέα Κυβέρνηση για την κατάρτιση της λίστας των μεταρρυθμίσεων, καθώς και
την παράλληλη ανταλλαγή κειμένων και απόψεων με τους Θεσμούς, ώστε να
οριστικοποιηθεί τέλη Απριλίου 2015 η Συμφωνία με τις Βρυξέλλες.
Είναι
πραγματικότητα ότι η χώρα μας έχει δανειστεί ένα υπερβολικό ποσό χρημάτων,
μεγάλο μέρος του οποίου είναι τοκογλυφικό και πλασματικό. Τα τελευταία χρόνια
έγιναν διαπραγματεύσεις από διαδοχικές κυβερνήσεις προκειμένου να καταλήξουν σε
μια συμφωνία. Η όλη διαπραγμάτευση ήταν πολύ δύσκολη και απ’ ότι έδειξε δεν
οδήγησε στην υπέρβαση της κρίσης. Στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε
τη λύτρωση. Θα διαγράψει το χρέος. Θα καταργήσει το Μνημόνιο με ένα νόμο! Οι
πολίτες ψήφισαν για άλλη μια φορά εκείνο το κόμμα που τους υποσχέθηκε ότι θα τους βγάλει από την κρίση και ότι θα απαλλάξει τη χώρα από τα δάνεια. Το μνημόνιο-αντιμνημόνιο
ως γνωστόν απετέλεσε βασικό προεκλογικό επιχείρημα των δύο τελευταίων εκλογικών
αναμετρήσεων στη χώρα μας. Όμως η εθνομηδενιστική αντιμνημονιακή ρητορεία κάηκε
ταυτόχρονα με την ανάληψη εξουσίας! Άλλη η περπατησιά όταν είσαι στην εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου του 2015
κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε
κυβέρνηση με ένα άλλο εθνικιστικό κόμμα με μοναδικό συνεκτικό ιστό την κατάργηση του Μνημονίου. Το
πρόγραμμα του κόμματος των ΑΝ.ΕΛ. είναι ένα κράμα βερμπαλισμού και μιας άνευ
προηγουμένου δημαγωγίας, του επιπέδου «θα κατατροπώσουμε όλους τους εχθρούς
της πατρίδας» ή «θα το κάνουμε Κούγκι, αν δεν μας περάσει» ή «θα στείλουμε
τζιχαντιστές στην Ευρώπη» κατά τον ευφυή Υπουργό Άμυνας κ. Καμένο.
Οι ημέρες που ζούμε είναι κρίσιμες για τη
χώρα μας αφού θα είναι καθοριστικές για την πορεία της για πολλά χρόνια και
ίσως να έχουν και στρατηγικό χαρακτήρα. Όμως το φάντασμα της δραχμής είναι εδώ.
Η κυβέρνηση του σημερινού μίγματος του ΣΥΡΙΖΑ
και των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» πάει σε διαπραγματεύσεις με την άλλη πλευρά. Η
Κυβέρνηση έχει αποφανθεί ότι το Μνημόνιο δεν υπάρχει, έχει καταργηθεί. Αφού
έχει καταργηθεί το Μνημόνιο, τι θέλουμε και πηγαίνουμε στις Βρυξέλλες και δεν
ασκούμε την εθνική μας πολιτική με πλήρη ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια; Στις
διαβουλεύσεις η άλλη πλευρά, δηλαδή όλοι οι άλλοι εταίροι ακόμα και η Κύπρος,
ζητάει την τήρηση των συμφωνημένων. Η κυβέρνησή μας και ιδιαίτερα ο «τσάρος της
οικονομίας» πλέει σε πελάγη άφθονης δημοσιότητας, ξεχνώντας ότι αυτό δεν
οφείλεται σε κάποια εθνική επιτυχία αλλά ακριβώς στο αντίθετο.
Η Κυβέρνηση δεν έχει εναλλακτική λύση. Δεν
διατυπώνει πρόταση συμβιβασμού, παγιδευμένη από το λαϊκίστικο πολιτικό της
λόγο. Αυτό που διακρίνουμε είναι θρίαμβος της τακτικής και ήττα της
στρατηγικής. Ο συμβιβασμός στην πολιτική είναι στοιχείο δημοκρατικής
κουλτούρας και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι και στοιχείο προόδου. Και το
τονίζω αυτό γιατί στη χώρα μας γαλουχημένοι δεκαετίες και δεκαετίες από μια
ποδοσφαιρικού τύπου και στείρα αντιπαράθεση θεωρούμε το συμβιβασμό ως ξεπούλημα και ως
ιδεολογική ήττα. Η
αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών μας πρέπει να οδηγήσει σε μια
σύνθεση των διαφορετικών θέσεων, σε μια πολιτική συμβιβασμού και όχι σε
σύγκρουση. Όσες φορές η χώρα
μας στη διάρκεια της ιστορίας της κινήθηκε στην πολιτική αντίληψη του εθνικού οίστρου,
οδηγηθήκαμε στην απόλυτη ήττα. Αυτό συνέβη και με το όνομα της Πρώην
Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, όπου αντί να προκρίνουμε ένα
συμβιβασμό σε εποχές όπου είχαμε καλύτερους συσχετισμούς, κινηθήκαμε σε ένα
στείρο εθνικό παραλήρημα με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σήμερα σε χειρότερη θέση
στο ζήτημα αυτό. Πολλές φορές η
πολιτική συμβιβασμού αποτελεί ήττα του λαϊκισμού. Δυστυχώς πλέον το ρολόι του
χρόνου δεν μπορεί να γυρίσει πίσω,στο2009, όταν μια ανάλογη πορεία θα μπορούσε
να εγκαινιαστεί με μικρότερες απώλειες.
Το
«φαινόμενο Βαρουφάκη» άλλαξε την άσκηση της πολιτικής. Επιτέλους ξεδώσαμε και
λίγο από τη μαυρίλα των προηγούμενων καιρών του μνημονίου. Καταλάγιασε ο θυμός
μας. Τώρα όλος ο κόσμος εμάς κοιτάζει! Όλοι θέλουν να μας συναντήσουν και να τους
κάνουμε δηλώσεις! Καλά είναι το στυλάκι και το υφάκι αλλά και το κάζουαλ
ντύσιμο και η εμφανισιακή άνεση. Μάλλον όμως θα ξανακουβεντιάσουμε για τον
κατώτατο μισθό των 751 ευρώ. Από τη φουλ επίθεση τώρα προσπαθούμε
να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, διεκδικώντας γερμανικές αποζημιώσεις σε λάθος
χρόνο.
Μάλλον
θα ξανακουβεντιάσουμε και για τη μη οπλοφορία της αστυνομίας. Βγήκαν τα κάγκελα από τον περίγυρο της Βουλής. Τώρα
είναι ο λαός στην εξουσία. Αυτό κάτι θυμίζει από δεκαετία 1980. Έβγαλαν το
Παυλόπουλο Πρόεδρο με 233 ψήφους χωρίς καμία αντίδραση από τις επαναστατικές
συνιστώσες. Έβγαλαν στην Ομόνοια τους λαθρομετανάστες καταργώντας τα κέντρα
κράτησης λαθρομεταναστών, καθώς επίσης είναι έτοιμοι να γκρεμίσουν και το
φράχτη στον ποταμό Έβρο. Επίσης αγνοώντας τις παραινέσεις του Πρωθυπουργού οι
βουλευτές έτρεξαν όλοι πλην ελαχίστων να προλάβουν να πάρουν αυτοκίνητο
πολυτελείας.
ΥΓ 1. Αρκετοί διανοούμενοι
ισχυρίζονται ότι η εξουσία αλλοτριώνει τους ανθρώπους, ότι μετασχηματίζει τη
σκέψη τους και τον αξιακό τους κώδικα και ότι τροποποιεί τη γλωσσική τους
μορφολογία.
ΥΓ 1. Η σεμνότητα απ’ ότι φαίνεται χαρακτηρίζει τον
Πρωθυπουργό. Αποτελεί όμως είδος προς εξαφάνιση για τον κ. Βαρουφάκη. 
