Η κατάσταση της Οικονομίας είναι πολύ
χειρότερη απ’ ότι μαρτυρούν οι αριθμοί.
Πίσω από τα πρωτογενή
πλεονάσματα κρύβονται εκατομμύρια δυστυχισμένες ιστορίες.
Ένας στους δύο
Έλληνες οφείλει σε εφορία ή ασφαλιστικά ταμεία. Μεγάλες επιχειρήσεις,
όπως η Folli Follie και η ΔΕΗ βρίσκονται στο μικροσκόπιο των funds.
Είναι σαν να βλέπεις τις λάμψεις στο βάθος και να περιμένεις να ακούσεις
τις βροντές.
Η ΔΕΗ πνίγεται από τα απόνερα του «δεν
πληρώνω». Τα ΕΛΤΑ παρακρατούν τα χρήματα με τα οποία οι πολίτες
πληρώνουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, προκειμένου να πληρώσουν τους
δικούς τους εργαζόμενους. Η ΛΑΡΚΟ ζει, επίσης, από τα χρήματα που δεν
πληρώνει στην ΔΕΗ. Η Folli Follie βρίσκεται στο επίκεντρο σοβαρών
καταγγελιών, οι οποίες, αν επιβεβαιωθούν, απειλούν σοβαρά το
λιανεμπόριο. Οι φήμες για άλλες
Folli Follie στην αγορά ξεχύνονται σαν
τα αγρίμια που αναζητούν νέα θύματα στους δρόμους. Είναι φανερό ότι το
ελληνικό διαβατήριο δεν είναι και το πλέον αξιόπιστο για τις αγορές. Το
πώς θα έρθουν επενδύσεις υπό αυτές τις συνθήκες είναι μία άσκηση για
δύσκολους λύτες.
Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε τα
κόκκινα δάνεια, την κατάσταση των τραπεζών, την απλήρωτη εργασία, τότε
το εκρηκτικό αυτό κοκτέιλ σε κάνει να αναρωτιέσαι τι άλλο μπορεί να μας
περιμένει στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα δύσκολα δεν έχουν
περάσει.
Όσο για την θεωρία του ελατηρίου; Απαραίτητη προϋπόθεση είναι
να υπάρχει ελατήριο.
Προς το παρόν υπάρχουν συντρίμμια που συνεχίζουν να
κρύβονται άτακτα κάτω από το χαλί.
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι η κρίση τώρα
ετοιμάζεται να δείξει τα δόντια της. Έπειτα από τρία χρόνια φαίνεται να
εξαντλούνται τα χρήματα που φύλαγαν οι Έλληνες κάτω από το μαξιλάρι, ενώ
η υπερφορολόγηση έχει σκοτώσει την μεσαία τάξη, τις αγελάδες που
παρήγαγαν το γάλα.
Η επόμενη κυβέρνηση δεν θα παραλάβει απλά χάος, αλλά
μερικές βαλίτσες γεμάτες με ωρολογιακές βόμβες.
Η αντιπολίτευση πιστεύει
ότι έχει τα όπλα για να τις απασφαλίσει, την ώρα που η κυβέρνηση
λειτουργεί σαν να πρόκειται για ξένη δύναμη κατοχής που διαβλέπει την
ήττα της και έχει αποφασίσει να αφήσει πίσω της καμένη γη. Όχι, δεν
είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα! Βρισκόμαστε σε μία σύνθετη κατάσταση από
την οποία θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να βγει κάτι καλό.
Υπερβολικά μεγάλη προσπάθεια, θα λέγαμε.
Μέσα σε αυτό το απειλητικό πλαίσιο έχουν
βρει την ευκαιρία κάποιοι για να προβάλλουν το αίτημα για… συναίνεση.
Είναι διασκεδαστικό το γεγονός ότι ακόμη και στην Κόλαση θα βρουν αυτοί
οι κάποιοι μια ευκαιρία για να προβάλουν τις ιδεοληψίες τους,
αδυνατώντας να αντιληφθούν ότι με τις τοποθετήσεις τους ανάβουν οι ίδιοι
την φωτιά στα καζάνια. Συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει με ένα κομματικό
επιτελείο που ακόμη και σήμερα δεν διστάζει να παίζει με τα σπίρτα στην
μπαρουταποθήκη, ελπίζοντας να εγκλωβίσει στο εσωτερικό της μόνο την
αντιπολίτευση την ώρα που η μπαρουταποθήκη θα τινάζεται στον αέρα. Κι
ύστερα από αυτή την… ευγενική ενέργεια, έχουν την απαίτηση από τον
Κυριάκο Μητσοτάκη να ζητήσει συγνώμη και να παρακαλέσει για την…
συναίνεση. Είναι μία συλλογιστική που δεν «παλεύεται».
Συνεργάστηκαν με
τον άλφα ή βήτα τρόπο με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα τελευταία τρία χρόνια και
τώρα έχουν την απαίτηση να νομιμοποιήσουν την δράση τους μέσα από την
καθολική αποδοχή της αυτοκαταστροφικής τους πορείας!
Όλα αυτά κάνουν την πορεία του Κυριάκου
Μητσοτάκη και των πολιτικών του συμμάχων πολλή μοναχική. Και δύσκολη.
Οπωσδήποτε ο Κυριάκος θα χρειαστεί συνεργασίες, ακόμη κι αν κερδίσει με
άνεση τις εκλογές.
Με αυτούς που θέλουν να ξανακτίσουν την χώρα.
Όχι με
εκείνους που χορεύουν στα ερείπιά της.
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr
