Κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τους Συριζανέλ και όσο αυτή διαρκεί, ζούμε μια ανεξάντλητη ποικιλομορφία σύγχυσης και διχασμού που δημιουργήθηκε από αδηφάγους και φιλόδοξους.
Το ζητούμενο είναι η εξουσία και για την εξουσία επιστρατεύονται όλα τα μέσα. Αυτή η παράφορη αγάπη για την εξουσία ισοπεδώνει τα πάντα. Φαίνεται ότι τα φαντάσματα του παρελθόντος ποτέ δεν πεθαίνουν, πάντοτε θα παραμονεύουν και διαρκώς θα καιροφυλακτούν.
Ο Σύριζα είναι συμπυκνωμένη έκφραση του διχασμού: «προδότες», «γερμανοτσολιάδες», «η θα τους τελειώσουμε η θα μας τελειώσουν», «η εμείς η αυτοί», «η δική σας δημοκρατία απέναντι στη δική μας δημοκρατία». Πρόκειται για την πιο κυνική παραδοχή. Ο διχασμός εξουδετερώνει την ενότητα του έθνους.
Σ'αυτόν τον κενό κόσμο των Συριζανέλ αχνοφέγγει ωστόσο μια ελπίδα ότι η θύελλα θα κοπάσει και ο Ασκός του Αιόλου θα κλείσει. Την επόμενη μέρα είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει χώρος για κανέναν, για τέτοια φαινόμενα και νοοτροπίες παρακμής.
Σε ένα αεροπλάνο που κινδυνεύει να συντριβεί με κάθε χιλιόμετρο που διανύει λιγοστεύουν οι άθεοι.
