Ο Gerald Foos είχε διαμορφώσει έτσι το ξενοδοχείο, ώστε να έχει πρόσβαση στις προσωπικές στιγμές των επισκεπτών και να ερεθίζεται σeξουαλικά.
Είχε
φτιάξει ειδικό σύστημα αεραγωγών, ώστε να μπορεί να βλέπει ακριβώς πάνω
από τα κρεβάτια των δωματίων και το μπάνιο. Μάλιστα είχε δαπανήσει
πολλά χρήματα για την κατασκευή, ώστε να μην έχει τη δυνατότητα ο
επισκέπτης να δει κάτι, αν έπεφτε η ματιά του στο ταβάνι.Με κίνητρο τις πολύ χαμηλές χρεώσεις είχε καταφέρει να είναι το δημοφιλέστερο motel της περιοχής. Σχεδόν πάντα ήταν πλήρες, και μάλιστα διαφήμιζε εκπτώσεις για ζευγάρια νεόνυμφα. 29 χρόνια κανείς δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό. Δεν δούλευε ποτέ βραδινές ώρες, ώστε να τις αφιερώνει στο πάθος του.
Όμως ο Gerald Foos, δεν ήταν απλά ένας ηδονοβλεψίας. Ήθελε να μοιραστεί τις εμπειρίες του με το κόσμο. Όταν το 1995 πούλησε το motel, προσέγγισε τον δημοσιογράφο Gay Talese, και του διηγήθηκε τις ιστορίες του, ώστε να εκδοθούν. Περήφανος δήλωνε ότι ξέρει τα πάντα γύρω από το σeξ, και ότι οι ερωτικές του ιστορίες είναι πιο δυνατές από οποιονδήποτε άλλον.
Τις
κατέγραφε σε ένα ημερολόγιο, με ονόματα, ηλικίες, σeξουαλικές
προτιμήσεις. Ήθελε να χαρακτηριστεί από τους ανθρώπους που θα μάθουν την ιστορία του ως «ένας ερευνητής του σeξ». Εξ ου και οι χιλιάδες σημειώσεις, αλλά και στα στατιστικά στοιχεία που κρατούσε για τις ερωτικές περιπτύξεις των πελατών του.
Αξίζει να σημειωθεί αφενός ότι ο Talese βρέθηκε στο μοτέλ και έγινε μάρτυρας του «χόμπι» του Fooz τουλάχιστον μία φορά, καθώς επίσης και ότι ο δεύτερος υποστήριξε κάποτε ότι είδε μπροστά του δολοφονία, την οποία ουδέποτε κατήγγειλε. Αναζητώντας, ωστόσο, πληροφορίες για μη εξιχνιασμένες ανθρωποκτονίες που να ταιριάζουν σε λεπτομέρειες με αυτή που ισχυρίστηκε ότι είδε ο Fooz, ουδέποτε βρήκε κάποια... «συμβατή».
Βασιζόμενος στα χειρόγραφα και τις σημειώσεις του Fooz, ο Talese έγραψε το βιβλίο “A Voyeur’s Motel” το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα. Δεν διώχθηκε ποτέ ποινικά, καθώς κανείς πελάτης δεν είχε καταθέσει μήνυση.
