Γράφει ο ΠΑΝ. Γ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ε.α.
Η μοναδική πρωτιά, αρνητική όμως, που κατέχει η Ελλάδα στην Ευρώπη είναι η ανεργία περίπου αγγίζει το 27%, (1.300.000 εκατ. άνεργοι), είναι ένα τεράστιο και δισεπίλυτο πρόβλημα για την Πατρίδα μας λόγω των ακολουθουμένων πολιτικών.
Η ανεργία και κατά συνέπεια η οικονομική
κρίση είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής, που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια
από τις κυβερνήσεις, μια πολιτική, η οποία ΔΕΝ
δημιούργησε επαρκή αριθμό διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.
Αυτό οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, στο ότι
η πολιτική αυτή:
ΔΕΝ συνέβαλε στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας, ώστε
να μπορέσει να συγκρατήσει και να τραβήξει τους νέους, σε προσοδοφόρες
καλλιέργειες υψηλής ποιότητας αγροτικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και
στην τυποποίηση τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.
ΔΕΝ συνέβαλε στον επαναπατρισμό Ελλήνων
επιστημόνων με υψηλή κατάρτιση και εμπειρία σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, με
τη δημιουργία τεχνολογικών κέντρων, για να αξιοποιηθούν οι γνώσεις τους.
ΔΕΝ συνέβαλε στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της
χώρας, τις κλιματολογικές
συνθήκες, τα νησιά, τις ακτές, τα βουνά της, τους αρχαιολογικούς και θρησκευτικούς
θησαυρούς, ώστε να γίνει τουριστικός προορισμός και τους 12 μήνες του έτους για όλες τις μορφές
τουρισμού.
ΔΕΝ
συνέβαλε στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας με την αξιοποίηση των ειδικών
πλεονεκτημάτων (Π.Ο.Π., τοπικά προϊόντα, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) κάθε
περιφέρειας ακόμα και πόλεων, σε συνάρτηση με τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως
τουριστικού προορισμού.
ΔΕΝ
συνέβαλε στην διατήρηση στην Ελλάδα των μεταποιητικών βιομηχανιών
(κλωστοϋφαντουργία, ταπητουργία, μεταποίηση αγροτικών - κτηνοτροφικών
προϊόντων)
ΔΕΝ
συνέβαλε στην αξιοποίηση των Ναυπηγείων και την τεχνογνωσία του προσωπικού
τους, ώστε να γίνει η Ελλάδα η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη της Μεσογείου, αλλά
αντί γι’ αυτό τα έκλεισε.
Αντί να κάνει τα παραπάνω το Κράτος:
Γιγάντωσε τον Δημόσιο Τομέα και τους
Δημόσιους Οργανισμούς, με προσλήψεις χωρίς προγραμματισμό, αλλά με κομματικά
και άλλα κριτήρια.
Ίδρυσε
άναρχα σε όλη την επικράτεια Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, που το αντικείμενο των
σπουδών τους πολλές φορές, δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες και τις προοπτικές της αγοράς
εργασίας, παράγοντας απλά ανέργους πτυχιούχους, προκειμένου να εξυπηρετηθεί
αφενός το καθηγητικό κατεστημένο (δίνοντας αφειδώς τίτλους Καθηγητών) και
αφετέρου να δημιουργήσει μια φαινομενική αλλά χωρίς βάσεις ανάπτυξη, που
βασίσθηκε στην παροχή υπηρεσιών στους φοιτητές (φαγητό, διασκέδαση, ενοίκια).
Εγκατέστησε
χωρίς μελέτη σε πολλές πόλεις στρατόπεδα Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και
Αστυνομικές Σχολές με το παραπάνω σκεπτικό.
Μοίρασε τις κοινοτικές επιχορηγήσεις γεμίζοντας
απλά τις τσέπες ορισμένων και δεν κατευθύνθηκαν στην δημιουργία υποδομών.
Είναι ντροπή να είναι η Ελλάδα ένας
ευλογημένος τόπος και να μην εκμεταλλευόμαστε τις δυνατότητες που προσφέρει για
ανάπτυξη.
Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην παράγει αγροτικά
και κτηνοτροφικά προϊόντα και να απαιτείται η εισαγωγή τους για να μην
πεθάνουμε από την πείνα!!!
Το
σκεπτικό των Κυβερνήσεων για την ανάπτυξη είναι τόσο ρηχό που ακόμα και η
ίδρυση Φυλακών ή Κέντρων Κράτησης Λαθρομεταναστών, θεωρείται ανάπτυξη για την
Περιφέρεια.
Ο τομέας που χτυπήθηκε πιο πολύ από την
ανεργία είναι ο ιδιωτικός τομέας, μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω
από την άλλη, αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει παραγωγή στην
Ελλάδα, η ανάπτυξη στηρίχθηκε μόνο στην κατανάλωση.
Αφού τα περισσότερα προϊόντα είναι εισαγόμενα, όταν μειώθηκε η
ρευστότητα στην αγορά λόγω των τεραστίων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις,
μειώθηκε η ζήτηση, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των καταστημάτων (που σε πολλές
πόλεις ήταν παραπάνω από τα αναγκαία) με συνέπεια την απόλυση υπαλλήλων.
Στις χειμερινές εκπτώσεις του
2015 καταγράφηκε ο χαμηλότερος τζίρος των τελευταίων ετών σύμφωνα με έκθεση της
ΕΣΕΕ έσοδα μειωμένα κατά περίπου 1 δις ευρώ σε σχέση με το 2014..
Ας μη σκεφτούμε καλύτερα πόσα
μαγαζιά και επιχειρήσεις θα κλείσουν ακόμα τους επόμενους μήνες, αν η κυβέρνηση
δε λάβει δραστικά μέτρα για την προστασία τους (όπως π.χ. η ρύθμιση των χρεών
τους στα Ταμεία).
Για να υπάρξουν θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία, θα πρέπει να
γίνουμε παραγωγική χώρα, όπως:
Να
ασχοληθούμε με την αγροτική παραγωγή, την κτηνοτροφία, να τυποποιήσουμε και να
μεταποιήσουμε τα προϊόντα μας και να
γίνουμε ανταγωνιστικοί.
Κάθε περιοχή να ασχοληθεί με την παραγωγή, τυποποίηση
και μεταποίηση των τοπικών προϊόντων, αναπτύσσοντας επιχειρήσεις ώστε να μένουν οι νέοι στον τόπο τους.
Το Κράτος να δώσει κίνητρα (φορολογικά,
φθηνή ενέργεια, λιπάσματα και ζωοτροφές) καθώς και ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, στους
ανέργους και τους νέους να φύγουν από τα αστικά κέντρα, που δεν έχουν τίποτα
πλέον να προσφέρουν και να επιστρέψουν στην Περιφέρεια να ασχοληθούν με την
καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία.
Θα πρέπει η εκπαίδευση να αλλάξει μοντέλο,
δε μπορεί η Ελλάδα να παράγει ανεξέλεγκτα πτυχιούχους που αδυνατεί να τους
απορροφήσει και να τους εκμεταλλεύονται άλλα Κράτη. Θα πρέπει να ξαναγίνουν
πάλι οι Τεχνικές Σχολές
(Αγροτοκτηνοτροφικές) που έχουν
καταργηθεί. Σχολές που θα εφοδιάζουν την νεολαία με γνώσεις ώστε να ασχοληθούν
με την παραγωγή.
Τίποτα δε θα γίνει όπως πριν αν, δεν πάρουμε
τη ζωή μας στα χέρια μας, να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να
προχωρήσουμε μπροστά. Περιμένοντας άβουλοι την βοήθεια των εταίρων – δανειστών
μας χωρίς εμείς να προσπαθούμε για την ανάπτυξη μας δεν πρόκειται να επιτύχουμε
τίποτα.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο με
δανεικά πρέπει να καλύψει τις ανάγκες της βασιζόμενη στο χρήμα που παράγει η
ίδια.
Η
Κυβέρνηση θα πρέπει να εργασθεί προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο
ανάπτυξης, παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, και να υποστηριχθεί από
φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές. Μια επιχειρηματικότητα, βασισμένη σε νέες ιδέες, σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε νέα
επιχειρηματικά μοντέλα και κυρίως βασισμένη
σε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, είναι η μόνη λύση για νέες θέσεις
εργασίας, μείωση της ανεργίας και την ανάπτυξη της Πατρίδας μας.
Έχει
περάσει πολύς καιρός αδράνειας, η Ελλάδα καταστρέφεται και δεν υπάρχει άλλος
χρόνος για χάσιμο
