Όταν πεθαινε ο βασιλιας τα παλιά χρόνια, ο αυλάρχης ανήγγειλε το γεγονός στους υπηκόους, από τον εξώστη των ανακτόρων... με τη φράση «ο βασιλιας πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς».
Ανήγγειλε δηλαδή ταυτόχρονα και την άνοδο στο θρόνο, του διαδόχου.
Σ’ αυτήν την κατάσταση ακριβώς βρίσκεται σήμερα η πολιτική ζωή της χώρας.
Η Αριστερά, επί δεκαετίες, αγωνιζόταν για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, με την εναλλαγή δύο κομμάτων στην εξουσία, θεωρώντας ότι ο δικομματισμος δεν επέτρεπε την ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων.Στην πραγματικότητα όμως εκείνο που επιδίωκε -και εξακολουθεί να επιδιώκει- είναι, η μεν δογματική Αριστερά στη θέση του δικομματισμού να επιβληθεί ο μονοκομματισμός, η δε «ευρωπαϊκή αριστερά» να απομακρύνει τον ένα πόλο του δικομματισμού και να καταλάβει τη θέση του.
Ο ελληνικός λαός έχει αποκλείσει -άλλοτε με τα όπλα, άλλοτε με την ψήφο του- την πρώτη περίπτωση, της εγκαθίδρυσης δηλαδή σοβιετικού καθεστώτος. Τώρα όμως φαίνεται, ότι τα πράγματα οδεύουν σε έναν επίσης δικομματισμό, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές.
Τη θέση του ενός αστικού κόμματος θα καταλάβει ένα κόμμα της Αριστεράς.
Η διαφοροποίηση βρίσκεται -πάντα με τα δεδομένα της στιγμής- ότι το κόμμα που θα κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση θα χρειασθεί τη βοήθεια των συγγενικών «εξαπτέρυγων», όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Και αυτό δεν είναι εύκολο, διότι παρά τις ωραιόλογες διακηρύξεις περί ευρείας συμμετοχής στη διακυβέρνηση της χώρας, και παρά το μήνυμα που έστειλε ο λαός στις εκλογές του Μαΐου, τα κόμματα απέδειξαν ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να συνεννοηθούν, για να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις.
Τη θέση του ΠΑΣΟΚ καταλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά με διαφορετικούς τους κανόνες του παιχνιδιού. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε επιτρέψει τους μαρξιστές του κόμματός του να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του.
Όταν ο κ. Τζουμάκας αποκαθήλωσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο τοποθετώντας στη θέση της φωτογραφίας του που ήταν αναρτημένη στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, το «εικόνισμα» του Μαρξ, αντέδρασε άμεσα και επανάφερε τα πράγματα στην προτέρα θέση τους.
Ο Ανδρέας βέβαια ήταν μια χαρισματική πολιτική φυσιογνωμία με ισχυρή προσωπικότητα και επί της εποχής του ίσχυε «αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω». Δεν είναι ίδια τα πράγματα με τον κ. Τσίπρα, και όχι μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας του.
Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα από τις δηλώσεις σταλινικών στελεχών του είναι εμφανής.
Η ζημιά όμως έγινε στην ελληνική οικονομία, με ταυτόχρονο όφελος στη Ν.Δ. η οποία θα προσελκύσει νέους ψηφοφόρους και θα συσπειρώσει τους παλιούς, όσους φοβούνται την σοβιετικού τύπου διακυβέρνηση της χώρας.
Όταν ο Ανδρέας έλεγε πως θα βγάλει τη χώρα από το ΝΑΤΟ και άλλα σχετικά, οι αστοί τον ψήφισαν γνωρίζοντας ότι τέτοια προοπτική δεν υπήρχε, επειδή, απλούστατα, οι ισχυροί της γης δεν θα επέτρεπαν με κανένα τρόπο αλλαγή του στάτους κβο.
Ούτε η Σοβιετική Ένωση το επιθυμούσε, διότι σε τέτοιο ενδεχόμενο, θα είχε να αντιμετωπίσει την απάντηση του ΝΑΤΟ, σε κάποια χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Άλλωστε, ίσχυε η Συμφωνία της Γιάλτας περί καθορισμού ζωνών επιρροής.
Φυσικά, ούτε και τώρα επιτρέπουν οι ισχυροί αλλαγή προσανατολισμού. Αλλά, τους είναι αδιάφορο πώς θα κυβερνηθεί μια χώρα.
«Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του», έχει αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. M.A. Rothschild, επιφανές μέλος της ομώνυμης οικογένειας.
Αν δεν ενδιαφέρει τον κ. Ρότσιλδ, ενδιαφέρει εμάς. Και αντιλαμβανόμαστε, ότι το παγκόσμιο σύστημα επιθυμεί να διαπραγματευθεί με μια Ελλάδα σπαρασσόμενη και ουσιαστικά ακυβέρνητη. Ευκαιρία για ξεπούλημα δηλαδή. Εκείνο το οποίο θέλει να εξασφαλίσει, είναι να συνεχίσει τον έλεγχο επί της χώρας μας.
Τα εσωτερικά μας, ουδόλως απασχολούν τους άλλους, πλην ημών.
Και όπως καταδεικνύουν τα πράγματα, ξαναγυρίζουμε πάλι σε μια εποχή, που νομίζαμε ότι πέρασε ανεπιστρεπτί, όπου θα οξυνθούν τα κομματικά πάθη, με βέβαιες τις κοινωνικές συγκρούσεις.
Για να επιβεβαιωθεί ο Τσαρούχης, που είχε πει «ουδείς έβλαψε περισσότερο την Ελλάδα, από τους Έλληνες».
