Έχουμε συμφωνήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι
κάτι κακό. Σαν να βάζει το μωρό το χέρι του στην πρίζα.
Το Αντισύριζα
δεν έχει πλέον αξία, παρά μόνο για τον ίδιον τον Αλέξη, καθώς του δίδει
περισσότερο χώρο απ’ αυτόν που του αναλογεί.
Η αντιπολίτευση πρέπει να
περάσει στον θετικό λόγο.
Θέλουμε να ακούσουμε, Κυριάκο, τι θα
κερδίσουμε, όχι τι έχουμε ήδη χάσει.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το
Αντισύριζα έχει κουράσει. Το ξέρουμε ότι είναι ψεύτες, είναι ανίκανοι,
είναι ιδεοληπτικοί.
Όσοι ήταν να το καταλάβουμε το έχουμε καταλάβει. Κι
όσοι δεν θέλουν να το καταλάβουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν άποψη κάτω
από τις οποιεσδήποτε συνθήκες. Η επανάληψη, λοιπόν, ενός λόγου που έχει
ως κύριο χαρακτηριστικό του την ανάδειξη των αρνητικών στοιχείων του
ΣΥΡΙΖΑ δεν βοηθάει σε κάτι. Δεν μπορεί ο αντιπολιτευτικός λόγος να είναι
αυτό και μόνο αυτό.
Όσο τα στελέχη της αντιπολίτευσης
επιμένουν σε αυτό δεν κάνουν κάτι άλλο από το να δίνουν χρόνο στον Αλέξη
Τσίπρα. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας απαξιώνεται στα μάτια των ίδιων
των οπαδών του, η ρητορική που
χρησιμοποιείται συσπειρώνει γύρω του
ανθρώπους που αισθάνονται σαν να αφορά κι αυτούς η επίθεση. Έχει να
κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία και όχι με το αν είναι δίκαια ή όχι η
επίθεση που γίνεται για τα εγκληματικά λάθη της διακυβέρνησης Τσίπρα.
Θα πει κάποιος ότι οι περισσότερες
εκλογές στην μεταπολίτευση δεν κερδήθηκαν επειδή ο λαός πίστεψε στο
θετικό μήνυμα της αντιπολίτευσης, αλλά επειδή θέλησε να τιμωρήσει την
κυβέρνηση. Σε γενικές γραμμές αυτό ισχύει, αλλά στην προκειμένη
περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με ό,τι είχαμε συναντήσει στο παρελθόν.
Ο
Αλέξης Τσίπρας δεν αντιπροσωπεύει απλά και μόνο μια αποτυχημένη
κυβέρνηση. Είναι ο άνθρωπος που με τις πράξεις του συνέτριψε πολιτικά
την Αριστερά στην Ελλάδα.
Είναι μία ιδεολογική ήττα της Αριστεράς που
απαντά καταλυτικά στα ερωτήματα που τέθηκαν αμέσως μετά από τον Εμφύλιο.
Τώρα ξέρουμε ότι η κατάσταση στην Ελλάδα θα ήταν πολύ χειρότερη αν
είχαν κερδίσει τον Εμφύλιο οι κομμουνιστές.
Μέχρι πριν τρία χρόνια αυτό
ήταν ένα αναπάντητο ερώτημα σε μία μεγάλη μερίδα του κοινού. Από την
άλλη πλευρά, όμως, η ήττα είναι τόσο μεγάλη που δεν «χωνεύεται» τόσο
εύκολα.
Είναι μία μεγάλη ανατροπή που αλλάζει τον τρόπο που σκέφτονται
οι άνθρωποι. Γι αυτό και χρειάζονται χρόνο. Και στο μεταξύ θα
ανασηκώσουν αναχώματα, για να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλή η …
μετάβαση.
Ένα από τα αναχώματα αυτά είναι η
σχεδιαζόμενη μετάβαση του Αλέξη Τσίπρα στην … σοσιαλδημοκρατία. Κι ας
ξέρουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να ηγηθεί μιας τέτοιας κίνησης.
Είναι σαν να αναθέτει κανείς σε έναν Ινδουιστή μοναχό το έργο της
διάδοσης του Χριστιανισμού στην Ασία. Είναι ένα σχέδιο καταδικασμένο σε
αποτυχία.
Υπάρχουν κι άλλα αναχώματα: Ερωτήματα
του τύπου «Ο Κυριάκος θα τα έκανε καλύτερα»; «Τι μπορεί να πετύχει για
μας ο Κυριάκος που δεν πέτυχε το δικό μας παιδί»;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να
απαντήσει σε όλα αυτά.
Πρέπει να πείσει.
Οι εκλογές στην Ελλάδα δεν
έχουν κερδηθεί στο παρελθόν από την ικανότητα ενός αρχηγού να
συσπειρώνει τον δικό του χώρο, αλλά από την δυνατότητά του να διεισδύει
στον χώρο του «αντιπάλου».
Για να κερδίσει καθαρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης
χρειάζεται ψήφους και από την κεντροαριστερά. Κι επειδή δεν μπορεί να
γίνει «Αριστερός», χρειάζεται να πείσει αυτούς τους ανθρώπους για τις
πολιτικές του. Τι έχουν να κερδίσουν από την ανάπτυξη, τι έχουν να
χάσουν αν χαθεί αυτή η τελευταία ευκαιρία που εκφράζει για την χώρα ο
Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τις τελευταίες ημέρες ο λόγος του
αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε πολλά θετικά στοιχεία.
Μίλησε για το εγγυημένο εισόδημα. Για το τι θα συμβεί στον δημόσιο
τομέα. Έκανε κριτική στην κυβέρνηση τόσο όσο. Δεν αναλώθηκε σε αυτή.
Ο
Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να επιμείνει σε αυτή την γραμμή και να την
ενισχύσει.
Οι Έλληνες είναι κουρασμένοι.
Έχουν περάσει εννέα χρόνια
κρίσης. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κτυπηθεί αλύπητα από τις
αυταπάτες πολιτικών και από τις αδιέξοδες πολιτικές τεχνοκρατών.
Η χώρα
χρειάζεται κάτι νέο, ο λαός θέλει ανάσες και προοπτική. Να ξέρει ο άλλος
τι μπορεί να περιμένει συγκεκριμένα σε ένα ή δύο χρόνια.
Ο κόσμος θέλει
λύσεις. Δεν τον ενδιαφέρουν οι στείρες πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Μπορεί
κάποιοι να κοιμούνται και να ξυπνάνε με όνειρα αντεκδίκησης, αλλά η ζωή
δεν προχωράει έτσι.
Ασφαλώς και πρέπει να υπάρξει Δικαιοσύνη, αλλά η
στείρα αντιπαράθεση δεν είναι προς όφελος ούτε της χώρας ούτε του
Κυριάκου.
Να μην έχουμε αμφιβολία ότι ο Αλέξης θα
επιχειρήσει στο επόμενο διάστημα να οξύνει ακόμη περισσότερο το πολιτικό
κλίμα.
Επειδή έτσι πιστεύει ότι θα συσπειρώσει τον κόσμο του.
Αλλά και
διότι είναι ήδη για ήδη χαμένος.
Δεν βλέπει άλλον τρόπο για να πετύχει
την παραμονή του στο προσκήνιο.
Αν καταφέρει να μετατρέψει την πολιτική
μάχη σε μία αναμέτρηση μεταξύ του ιδίου και του Κυριάκου και μπορέσει να
κρατηθεί σε ποσοστά πάνω από το 20%, θα είναι παρών και την επόμενη
ημέρα.
Προσβλέποντας, προφανώς, στην μεθεπόμενη ημέρα.
Αλλά θα είναι
παρών.
Γι αυτό ο Αλέξης χρειάζεται την πόλωση.
Η αντιπολίτευση δεν μπορεί να υποκριθεί
σε μία τέτοια περίπτωση ότι δεν θα συμβαίνει κάτι. Αλλά έχει σημασία να
επιμείνει στον θετικό λόγο. Σε αυτό που ξεκίνησε ο Κυριάκος τις
προηγούμενες ημέρες.
Ναι, οι πολίτες έχουν να κερδίσουν πολλά από μία
χώρα που θα βρίσκεται σε ανάπτυξη.
Και να είναι σίγουροι όλοι τότε ότι
μία φιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα ασχολείται με θέματα που ασχολείται η
σημερινή, όπως τι ψηφίζει ο καθένας.
Η ανάπτυξη θα αφορά τους πάντες.
Η
Ελλάδα της ανάπτυξης, η Ελλάδα των φιλελεύθερων πολιτικών δεν χρειάζεται
το πνεύμα ενός «Νίκου Παππά».
Χρειάζεται δουλειά, ψυχική ενότητα, κοινή
λογική και αποτελεσματικότητα.
Όχι την πολιτική του μίσους που
πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr
