Πίσω «στη φωλιά της», η οποία όπως επανειλημμένα έχει πει τις τελευταίες μέρες έμεινε άδεια, πίσω στην αγκαλιά της οικογένειας που παλεύει να δεχτεί πως τόσο βίαια κόπηκε το νήμα της ζωής του παιδιού τους.
Δίπλα τους στο τελευταίο αντίο πλήθος κόσμου, όλοι βουβοί, παγωμένοι, συνοδεύουν πεζή το λευκό φέρετρο με τη νεαρή κοπέλα στην τελευταία της κατοικία, στα κοιμητήρια του Διδυμοτείχου, με το αναπάντητο «Γιατί» να κυριαρχεί στο μυαλό όλων. Δεν υπάρχουν απαντήσεις, παρηγορητικά λόγια σε μία τόσο μεγάλη και αναίτια απώλεια.
Σήμερα στις 8 το πρωί, η σορός της νεαρής φοιτήτριας, που φέρεται να δολοφονήθηκε από δύο νεαρούς στη Ρόδο, μεταφέρθηκε, με επιθυμία της μητέρας της, στο σπίτι της. Εκεί παρέμεινε έως και τις 11, οπότε και άρχισε η εξόδιος ακολουθία, στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Διδυμοτείχου. «Η Ελένη ήταν η ελπίδα», είπε στον επικήδειό του ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης.
Δεν αποχωρίζονται το παιδί τους, αλλά τη ζωή τους όπως την ήξεραν, όπως την έζησαν. «Η καρδιά μου είναι κατασπαραγμένη... Θα ζω με τις φωτογραφίες και τις αναμνήσεις των 21 χρόνων... Με τις επισκέψεις στο μνήμα» δήλωνε χθες βράδυ η τραγική μάνα, που υποβασταζόμενη και με αστείρευτα δάκρυα παρακολουθούσε τον επίλογο τής τόσο σύντομης ζωής της μοναχοκόρης της. Τη στιγμή του ενταφιασμού το βλέμμα της στράφηκε αλλού, ίσως στις αναμνήσεις της Ελένης που χαμογελώντας έκανε όνειρα για τη ζωή, που τελικά δεν πρόλαβε να ζήσει.
«Η Δικαιοσύνη από εδώ και στο εξής θα κάνει το καθήκον της. Κάθε μία οικογένεια, κάθε γονιός, αν βρισκόταν στη θέση μας τι θα ρωτούσε; Γιατί; Το Γιατί είναι αυτό που μας αναστατώνει και μας βασανίζει. Ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν την καλοσύνη ή την αδυναμία του; Για ποιο λόγο; Τι τους έφταιγε;.....Τους βρήκαν, για μας την οικογένεια της Ελένης, την πιο κατάλληλη στιγμή. Λύτρωση είναι εν μέρει. Η οριστική λύτρωση θα ΄ρθει μετά από το πέρας όλων των διαδικασιών», δήλωνε λίγες ώρες πριν την κηδεία ο πατέρας.
Βυθισμένοι στον πόνο τους, δεν παύουν να ευχαριστούν όλους όσοι χωρίς να τους γνωρίζουν συμμερίζονται το δράμα τους, ανάβουν ένα κερί στη μνήμη της Ελένης τους και ζητούν μονολογώντας συνεχώς να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Λ.Π.
