Η ιστοσελίδα protothema.gr παρουσιάζει αποσπάσματα από το πολυσυζητημένο βιβλίο της Γιάννας Αγγελοπούλου με τίτλο "My greek drama", αποσπάσματα στα οποία μιλά για τον... πόλεμο που είχε ανοίξει το 2004 κατά όσων φορούσαν μίνι φούστες ενώ αναφέρεται στην εργασιακή της ηθική αλλά και στο πώς η Ελλάδα κατέθεσε φάκελο υποψηφιότητας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 με χρήματα του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
«Οι άντρες χειραγωγούνται εύκολα»
«Ως πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής για το "Αθήνα 2004" προσέλαβα, για θέσεις-κλειδιά, έναν τεράστιο αριθμό γυναικών, το μεγαλύτερο που υπήρξε ποτέ σε επιτροπή διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων. Ποτέ δεν είχα συμμεριστεί την πεποίθηση ότι ήμουν υποχρεωμένη να προσλάβω ένα συγκεκριμένο, αυθαίρετο ποσοστό γυναικών.
Προσελάμβανα ανθρώπους για ένα και μόνο λόγο: διότι ήταν άξιοι για τη δουλειά που τους ήθελα. Ενίοτε, μάλιστα, συνειδητοποιούσα ότι ήμουν αντίθετη στα φεμινιστικά δόγματα διότι έχω την τάση να μην είμαι πολιτικώς ορθή. [...] Πιστεύω ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι όσο πιο αποτελεσματική μπορεί χρησιμοποιώντας όλα της τα χαρίσματα -τη δύναμη, την ευφυία, την ομορφιά, τη γοητεία και τη γυναικεία της διαίσθηση. Πιστέψτε με, έχω χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που είχα στη διάθεσή μου -εκτός από ένα!- συμπεριλαμβανομένου του κλάματος και της κολακείας προκειμένου να χειραγωγήσω τους άντρες και να κάνουν αυτό που έπρεπε.
Σε κρίσιμα σημεία της Ολυμπιακής μας εκστρατείας, σαγήνευσα και κατέκτησα, μετατρέποντάς τους σε συμμάχους μου, άντρες με τους οποίους σε κάθε άλλη περίπτωση θα απαξιούσα να πιώ έστω και έναν καφέ. Τους επισκεπτόμουν στα γραφεία τους και τους έλεγα: "Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στην Ελλάδα που μπορεί να καταφέρει αυτό που σου ζητάω. Η πατρίδα θα σου οφείλει ιδιαίτερη υποχρέωση". Φρόντιζα να υπάρχει φωτογράφηση σε αυτές τις επισκέψεις, έτσι ώστε να δημοσιεύονται και να κυκλοφορούν εικόνες και βίντεο. Χειραγωγείς εύκολα τους άντρες, επειδή είναι ευάλωτοι στην κολακεία και στο να τους χαϊδεύεις τον εγωισμό τους».
Γιάννα εναντίον μίνι φούστας
«Κυνήγησα τις νεαρές κοπέλες στο γραφείο μου που φορούσαν μίνι φούστες, ντύνονταν casual και, ορισμένες φορές, προκλητικά. Δεν είχα ξεχάσει ότι και εγώ η ίδια κάποτε φορούσα μόνο μίνι. Και δεν ήμουν υπερβολική προσπαθώντας να αποτρέψω οποιεσδήποτε περισπάσεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτές οι κυρίες στο γραφείο. Υποτίθεται ότι και αυτές ήταν μέρος της ομάδας μας, η οποία εξέπεμπε επαγγελματισμό και υψηλές προδιαγραφές.
Αργότερα, καθώς απέμενε λιγότερο από ένας χρόνος έως τους Ολυμπιακούς, τόλμησα να συστήσω στις γυναίκες υπαλλήλους ότι η συγκεκριμένη στιγμή ήταν ακατάλληλη για να μείνουν έγκυες. Αυτό δεν ήταν ζήτημα δικαιωμάτων της γυναίκας. Ήταν η διατύπωση ενός γεγονότος ή, τουλάχιστον, μιας αποστολής. [...]
Εάν κάποιος ή κάποια υπάλληλος που κατείχε σημαντική θέση δεν μπορούσε να εκπληρώσει τα καθήκοντά του/της, θα ήταν αδύνατον για την Οργανωτική Επιτροπή να λειτουργήσει σωστά. Έτσι, ενώ στέλναμε λουλούδια και ευχές σε γυναίκες που τεκνοποίησαν κατά την περίοδο των Αγώνων, τις είχαμε αντικαταστήσει έγκαιρα, υπολογίζοντας το διάστημα που δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μας».
Ο «εχθρός» Λάμπης Νικολάου
Πιστεύω ότι σχεδόν ο καθένας γνωρίζει το δυναμικό ρητό του Σουν Τζου "να έχεις τους φίλους κοντά και τους εχθρούς ακόμη πιο κοντά σου". [...] Εάν επαφιόμουν στα ένστικτά μου, θα κρατούσα το Λάμπη Νικολάου, τον εκπρόσωπο της Ελλάδας στη ΔΟΕ και καθ' έξιν δημιουργό προβλημάτων, όσο πιο μακριά από εμένα γινόταν.
Ωστόσο, το να του δώσω πόδι θα δημιουργούσε μια εστία προβλημάτων με την κυβέρνηση, ακόμη και με τους βασικούς μου συμμάχους, τα διακεκριμένα στελέχη της ΔΟΕ. Αντί λοιπόν να τον διώξω -προς μεγάλη έκπληξη του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη- έχρισα το Νικολάου αντιπρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής. Υπ' αυτό του τον τίτλο, επισήμως ήταν επικεφαλής του "Αθήνα 2004" όποτε εγώ ήμουν εκτός υπηρεσίας -κάτι που, όμως, δε συνέβη ποτέ.
Με χρήματα του Θ.Αγγελόπουλου η κατάθεση της υποψηφιότητας για το «Αθήνα 2004»
«Με δεδομένο ότι ήμασταν ήδη καθυστερημένοι, το να συντάξουμε έναν άψογο φάκελο για την υποψηφιότητα σε διάστημα μόλις μερικών μηνών, λογικά θα έπρεπε να ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε. [...] Όμως, το πιο δύσκολο σημείο αποδείχθηκε ότι ήταν το να εξασφαλίσουμε το έμβασμα που καθεμία από τις 10 ενδιαφερόμενες πόλεις ήταν υποχρεωμένη να καταθέσει στη ΔΟΕ, μαζί με τον φάκελο της υποψηφιότητας. Το ποσόν ήταν μόλις 100.000 δολάρια, δηλαδή "ψιλά" για τα δεδομένα των Ολυμπιακών μεγεθών.
Ωστόσο, όταν έψαξα να βρω, ουδείς από την κυβέρνηση -ούτε ο υπουργός Οικονομικών, ούτε ο Αθλητισμού, ούτε κάποιος από τους υπόλοιπους υπουργούς- ήταν σε θέση να διαθέσει 100.000 δολ. από τον προϋπολογισμό του για την προσπάθειά μας ή να εκδώσει μια επιταγή! Προετοίμαζα την υποψηφιότητα για κάτι λιγότερο από τέσσερις μήνες και ήδη ο χρόνος σωνόταν για το Ολυμπιακό μας όνειρο. Με ποιες δικαιολογίες θα μπορούσα να καλύψω αυτή την ανήκουστη αποτυχία;
Λέγοντας "ναι, είμαστε σε θέση να αντέξουμε τη δαπάνη των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν έχουμε όμως λεφτά για να καταθέσουμε το φάκελο της υποψηφιότητας"; Τελικά, ο Θόδωρος [σσ: Αγγελόπουλος] έδωσε ηλεκτρονική εντολή μεταφοράς των 100.000 δολαρίων από τον προσωπικό του λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα στο ταμείο της ΔΟΕ, κρατώντας στη ζωή την υποψηφιότητά μας. Αυτή δεν θα ήταν η τελευταία φορά που ο Θόδωρος κι εγώ θα ξελασπώναμε την Ελλάδα χρηματοδοτώντας την Ολυμπιακή της εκστρατεία».
