Δεύτερο χαστούκι, στο βάθος τρίτο

Το χθεσινό ήταν το δεύτερο βράδυ που ο Σύριζα θα ‘θελε να σβήσει από την μνήμη του. Μετά από μια σχεδόν δεκάχρονη πορεία αδιάκοπων (και συχνά άκοπων) θριάμβων, δυο απανωτές βραδιές πολιτικού εξευτελισμού και εκλογικής ισοπέδωσης πέφτουν πολύ βαριές στον ψυχισμό των κυβερνώντων, βαρύτερες κι από μια μεταμεσονύχτια φασολάδα σε ογδοντάχρονο στομάχι. 

Δεν χωνεύεται με τίποτα.

Ότι το καλομαθημένο στομάχι τους είχε ήδη πάθει σοκ από την περασμένη Κυριακή, ήταν ηλίου φαεινότερο από τις αντιφατικές (και συχνότατα ασυνάρτητες) δηλώσεις τους κατά την διάρκεια της βδομάδας. 

Στα μάτια τους, η εκλογική συμπεριφορά του κόσμου πήρε την μορφή αλεπούς που μέσα στη νύχτα χώθηκε λάθρα και με άγριες διαθέσεις στο κοτέτσι τους, γι αυτό και άρχισαν να κακαρίζουν σαν πανικόβλητες κότες.

Το αρχικακάρισμα, μνημείο πολιτικής βλακείας και επικοινωνιακής αυτοκτονίας, ήταν η

συνέντευξη Φλαμπουράρη στην Έλλη Στάη μεσοβδόμαδα. 

Όποιος είδε τον ‘’παππού’’ και προσπάθησε να αντιληφθεί όσα βγήκαν απ’ το στόμα του, δεν μπορεί να μην αναρωτήθηκε: 

«Αν ο μέντορας βρίσκεται σ’ αυτό το πολιτικό vertigo και σε τέτοια ψυχική σύγχυση, ποια μπορεί άραγε να είναι η κατάσταση του μαθητή του;» Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε από την Θεανώ, η οποία μας ενημέρωσε ότι ο Σύριζα κυβερνά μόνο εννιά μήνες. Μετά και απ’ αυτό, ο ποιητής σηκώνει τα χέρια.

Φυσικά, μέχρι την 7η Ιουλίου, πιστεύω ότι κουτσά στραβά θα καταφέρουν να κατασκευάσουν ένα ενιαίο αφήγημα. Μπορεί –φευ- το αφήγημα αυτό να μην έχει πια ακροατές (στα αυτιά των ψηφοφόρων, ο ήδη ηττημένος δεν επιχειρηματολογεί αλλά κλαψουρίζει ενοχλητικά), υποθέτω όμως πως το οπλοστάσιο τους θα αποκτήσει μια στοιχειώδη συνοχή. 

Λογικά δεν θα παρουσιάζουν επί πέντε βδομάδες την σημερινή τους άθλια εικόνα, καθότι ένας ορνιθώνας σε κατάσταση πλήρους αποδιοργάνωσης και σύγχυσης δεν είναι ικανός να διεκδικήσει την λαϊκή προτίμηση.

Δεν αποκλείεται βέβαια η χθεσινή νύχτα τους αποτελειώσει από απόψεως ηθικού και ζωτικής ενέργειας, καθώς οι αντοχές τους φαίνονται ετοιμόρροπες και οι άμυνες τους διάτρητες. 

Ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να τους συνεφέρει στοιχειωδώς, αν καταφέρει και ο ίδιος να πετάξει από το άλλοτε λαμπερό του πρόσωπο την μάσκα εσωτερικού σοκ και ήττας που όλοι μας βλέπουμε. Αλλιώς θα αποδειχθεί πως όσο ανίκανοι είναι στην διαχείριση των προβλημάτων, άλλο τόσο είναι και στην διαχείριση (των δικών τους) κρίσεων.

Ο τσαμπουκάς με την ηγεσία της δικαιοσύνης άλλωστε, κατά την γνώμη μου υπηρέτησε και αυτό τον σκοπό. 

Δεν ήταν μόνο μια χαζή προσπάθεια προφύλαξης τους από τα ανακριτικά και δικαστικά δεινά που διαφαίνονται στον ορίζοντα τους, ήταν και μια ένεση ηθικού στο καταβεβλημένο στελεχιακό δυναμικό τους. Σα να τους έλεγε «κάτι αντέχουμε ακόμα, δεν κατεβάσαμε δα και τα παντελόνια, βοηθείστε και σεις μπας και βάλουμε ανάχωμα.» Καταδικασμένη προσπάθεια, πλην αναμενόμενη εκ μέρους τους.

Η χθεσινή αποκαρδιωτική εικόνα, όσο κι αν ήταν προεξοφλημένη, τους αποκαταστρέφει. Ένα κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση και μάλιστα με κοινοβουλευτική αυτοδυναμία (κατασκευασμένη και εξαγορασμένη, πλην υπαρκτή) αλλά δεν υπάρχει ούτε ως χρωματική κουκίδα στον εκλογικό χάρτη περιφερειών και μεγάλων δήμων, δεν είναι κανονικό πράγμα. 

Η «διόρθωση» είναι επιβεβλημένη και θα γίνει στις 7 Ιουλίου.

Είναι δε τόσο μεγάλη η αδυναμία τους να πλασαριστούν αξιοπρεπώς στα νέα πολιτικά δεδομένα (πόσο μάλλον να τα επηρεάσουν), που έχουν περάσει δυο εικοσιτετράωρα από την εκδίωξη Βενιζέλου και οι Συριζαίοι δεν μπορούν ακόμα να αποφασίσουν αν αυτό τους βλάφτει ή τους ευνοεί . 

Παρακολουθούν όσα γίνονται ως καταθλιμμένες στήλες άλατος, λες και η πολιτική είναι πλέον κάτι που δεν τους αφορά, που γίνεται ερήμην τους. 

Άιντε να φθάσει και η 7η Ιουλίου, να ξεμπλέξουμε.

 

Δημ. Καμπουράκης

liberal.gr