Ο οδηγός που έχει σακχαρώδη διαβήτη και κάνει χρήση ινσουλίνης δεν θα πρέπει να οδηγεί συνεχόμενα πάνω από 2 ή 3 ώρες

Ο οδηγός που έχει σακχαρώδη διαβήτη και κάνει χρήση ινσουλίνης δεν θα πρέπει να οδηγεί συνεχόμενα πάνω από 2 ή 3 ώρες ή να είναι οδηγός λεωφορείου ή φορτηγού.
Σε πολύωρα ταξίδια θα πρέπει απαραίτητα να έχει συνοδηγό και κάποιο χυμό ή αλμυρό σνακ με υδατάνθρακες για να αντιμετωπίσει την υπογλυκαιμία. Αυτό αποκαλύπτει ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Εκπαίδευσης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη, παθολόγος Χρήστος Σαμπάνης.
Ωστόσο ο σακχαρώδης διαβήτης δεν πρέπει να θεωρείται αναγκαστικό εμπόδιο στην επιθυμία του διαβητικού ατόμου να οδηγήσει ή να ταξιδέψει. Απαιτείται όμως ιδιαίτερη προσοχή, σύνεση και λήψη προληπτικών μέτρων.
«Το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στα άτομα που κάνουν χρήση ινσουλίνης. Μπορεί αυτό το άτομο κατά τη διάρκεια της οδήγησης να υποστεί υπογλυκαιμία. Καλό είναι κάθε φορά που μπαίνει το αυτοκίνητο για να κάνει ένα ταξίδι να μετράει το σάκχαρό του, ενώ πάντα στο ντουλαπάκι του να έχει έναν χυμό ή ένα αλμυρό σνακ με υδατάνθρακες για να λύσει το πρόβλημα που θα του παρουσιαστεί», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Σαμπάνης και συνεχίζει: «Σε καμιά των περιπτώσεων δεν θα πρέπει να οδηγεί πάνω από 2 ή 3 ώρες. Θα πρέπει να κάνει στάσεις και να μετράει το σάκχαρό του. Μόνο έτσι θα είναι σίγουρος ότι μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι του. Αυτοί οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έχουν συνήθως συμπτώματα υπογλυκαιμίας. Κυρίως αυτοί που έχουν τύπο διαβήτη 1 ή 2. Μόλις νιώσει τα πρώτα συμπτώματα θα πρέπει να πάει στην άκρη, να σταματήσει, να μετρηθεί και να μην συνεχίσει το ταξίδι του αν δεν είναι απολύτως καλά, γιατί μπορεί να εμπλακεί σε ατύχημα. Σε μακρινά ταξίδια καλό είναι να υπάρχει και συνοδηγός για να αναλάβει αυτός, όταν υπάρχουν μεγάλα θέματα. Αλλά και ο συνοδηγός οφείλει να είναι ενημερωμένος για την κατάσταση του οδηγού για να μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση».