Πρέπει να προσέχουμε, για να έχουμε...Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην περιοχή Λιβαδιές, δυτικά του Γρεβενού (Σημείο Βασίλισσας) 2116 μ. ύψος, και βορειανατολικά της κορυφής «Πύργος 2152 μ. ύψος…
Η Οίτη είναι το πέμπτο ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας και το εικοστό από τα σαράντα ψηλότερα από 2000 μ. υψόμετρο, πανελλαδικά. Βρίσκεται σε Βόρειο Γεωγραφικό πλάτος μεταξύ 380 56' 48'' και 380 41' 43'' και ανατολικά του Greenwich μεταξύ 220 8' 44'' και 220 29' 26'', η δε έκτασή της ανέρχεται στα 47.266 εκτάρια.
Η κάτοψη της Οίτης παρουσιάζει την μορφή ισοσκελούς τριγώνου, με τη δυτική της πλευρά παράλληλη με τον άξονα βορά-νότου και ταυτίζεται με το ρέμα της Βίστριτσας, το ρέμα της Τριανταφυλλιάς, τον αυχένα Οίτης-Βαρδουσίων και το Μέγα ρέμα.
Η βορειοανατολική πλευρά της,
οριοθετείται από τον ποταμό Σπερχειό και η νοτιοανατολική πλευρά από τον
ποταμό Ασωπό, το ρέμα του Αποστολιά, τον αυχένα Οίτης-Γκιώνας και τέλος
το Ρικόρρεμα.
Στο κέντρο της Οίτης δεσπόζουν οι κορυφές Πύργος (2152 μ.), (η ψηλότερη κορυφή της Οίτης), Τσουμανόλακκα (2120 μ.), Σέμπι (2091 μ.), Αλύκαινα (2058 μ.), Γρεβενό (Σημείο Βασίλισσας) (2116 μ.) και νότια κεντρικά η Καταβόθρα ήΞεροβούνι (1816 μ.).
Ο μεγάλος αριθμός των κορυφών, δημιουργεί εξάλλου μεγάλη ποικιλία τοπίων: ψηλές κορυφές και βραχώδεις εξάρσεις, επίπεδα λιβάδια με ορεινές λίμνες, μικρές κοιλάδες και μεγάλα φαράγγια, πολλά ρέματα και χείμαρροι.
Βασικό χαρακτηριστικό της Οίτης είναι η επικράτηση του φλύσχη στα μεγάλα υψόμετρα, ο οποίος ως πέτρωμα, δημιουργεί απαλότερες γραμμές, εμφανίζει περισσότερα επιφανειακά νερά και δεν είναι τυχαίο που η ίδια φέρει θηλυκό όνομα.
Έτσι η όψη του βουνού αποκτά βορειοελλαδίτικο χαρακτήρα. Ο τεκτονισμός της περιοχής «άπλωσε» το φλύσχη μεταξύ των ασβεστολιθικών κορυφών και δημιούργησε τα ομαλά, λοφώδη οροπέδια .
Η χλωρίδα…
Ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων ειδών και υποειδών ανέρχεται σε 1149, αλλά εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 1250, δηλαδή το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας φιλοξενείται εδώ. Εξετάζοντας χωρολογικά τη χλωρίδα της Οίτης, τα ευρέως εξαπλούμενα είδη καταλαμβάνουν το 41,86% με 481 είδη και ακολουθούν τα Μεσογειακά με 37,77% και 434 είδη, τα Βαλκανικά με 13,66% και 157 είδη και τέλος τα Ελληνικά ενδημικά με ποσοστό 6,7% και 77 είδη.
Η πανίδα…
Πλούσια είναι η πανίδα της Οίτης. Το έμβλημα του δρυμού είναι το αγριόγιδο, του οποίου ο ακριβής αριθμός είναι άγνωστος, μια και δεν έχουν γίνει επίσημες καταγραφές. Το ζαρκάδι, το αγριογούρουνο, ο λύκος, η αγριόγατα, η βίδρα αλλά και η επανεμφάνιση τελευταία της αρκούδας στην περιοχή, συνθέτουν τα κυριότερα
θηλαστικά του δρυμού.
Από τα θηλαστικά που έχουν καταγραφεί ή αναφερθεί στην περιοχή, σύμφωνα με το κόκκινο βιβλίο, δεκαεννέα (19) είδη χαρακτηρίζονται ως κινδυνεύοντα, εννέα (9) είδη ως τρωτά και ένα είδος (ο δενδρομυωξός Dryomys nitedula) ως σπάνιο.
Την πτηνοπανίδα συνθέτουν τα αρπακτικά, όρνιο, ασπροπάρης, φιδαετός, χρυσαετός, πετρίτης (τα δυο τελευταία έχουν μόνιμη παρουσία στην περιοχή). Από την ορνιθοπανίδα χαρακτηριστική είναι η παρουσία της σταχτοτσικλιτάρας (σπάνιο είδος για τη χώρα μας) και έξι (6) είδη
δρυοκολαπτών, ενώ οι αναφορές περιλαμβάνουν περισσότερα από εικοσιτέσσερα είδη. Αίσθηση επίσης προκαλεί η συχνή παρουσία της γερακότσιχλας στα ψηλά λιβάδια.
Από τα πουλιά της ευρύτερης περιοχής της Οίτης, σύμφωνα με την Οδηγία για τα πτηνά έχουν καταγραφεί δυο (2) είδη ως κινδυνεύοντα, οκτώ (8) είδη ως τρωτά και επτά (7) είδη ως σπάνια.
Έχουν καταγραφεί περί τα επτά (7) είδη ερπετών (έχουν καταγραφεί τρία είδη σαύρας), τέσσερα (4) είδη αμφιβίων, πέντε (5) είδη ιχθυοπανίδας.
Στις μόνιμες λιμνούλες των Λιβαδιών, αλλά και σε όλα τα εποχικά νερά της ανώτερης ζώνης της Οίτης, αναπαράγεται ο Αλπικός Τρίτωνας (Triturus alpestris).
Πηγή:
Καρέτσος Γεώργιος
Ευθυμίου Γεώργιος
Μερτζάνης Αριστείδης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ανάγνου
Πανοραμικές φωτογραφίες: Κώστας Καλτσάς.
http://www.360cities.net/image/oiti-livadies2#199.38,-44.50,70.0
http://www.360cities.net/image/oiti-katafygio#668.49,-20.38,70.0
http://www.360cities.net/image/mt-oiti-greece#738.00,38.18,110.0
Η προστασία του Εθνικού Δρυμού είναι καθήκον όλων μας…
Όχι φωτιές… Όχι άναρχες κατασκηνώσεις και κόντρες με 4Χ4 Τζιπ.. Ναι στο
περπάτημα , ναι στην ησυχία του δάσους… Ας αφήσουμε την φύση να μας
μεταφέρει τους δικούς της ήχους στα αυτιά μας… καλό καλοκαίρι… στην
πόλη, καλή άνοιξη στα βουνά!
το Ρικόρρεμα.
Στο κέντρο της Οίτης δεσπόζουν οι κορυφές Πύργος (2152 μ.), (η ψηλότερη κορυφή της Οίτης), Τσουμανόλακκα (2120 μ.), Σέμπι (2091 μ.), Αλύκαινα (2058 μ.), Γρεβενό (Σημείο Βασίλισσας) (2116 μ.) και νότια κεντρικά η Καταβόθρα ήΞεροβούνι (1816 μ.).
Ο μεγάλος αριθμός των κορυφών, δημιουργεί εξάλλου μεγάλη ποικιλία τοπίων: ψηλές κορυφές και βραχώδεις εξάρσεις, επίπεδα λιβάδια με ορεινές λίμνες, μικρές κοιλάδες και μεγάλα φαράγγια, πολλά ρέματα και χείμαρροι.
Βασικό χαρακτηριστικό της Οίτης είναι η επικράτηση του φλύσχη στα μεγάλα υψόμετρα, ο οποίος ως πέτρωμα, δημιουργεί απαλότερες γραμμές, εμφανίζει περισσότερα επιφανειακά νερά και δεν είναι τυχαίο που η ίδια φέρει θηλυκό όνομα.
Έτσι η όψη του βουνού αποκτά βορειοελλαδίτικο χαρακτήρα. Ο τεκτονισμός της περιοχής «άπλωσε» το φλύσχη μεταξύ των ασβεστολιθικών κορυφών και δημιούργησε τα ομαλά, λοφώδη οροπέδια .
Η χλωρίδα…
Ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων ειδών και υποειδών ανέρχεται σε 1149, αλλά εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 1250, δηλαδή το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας φιλοξενείται εδώ. Εξετάζοντας χωρολογικά τη χλωρίδα της Οίτης, τα ευρέως εξαπλούμενα είδη καταλαμβάνουν το 41,86% με 481 είδη και ακολουθούν τα Μεσογειακά με 37,77% και 434 είδη, τα Βαλκανικά με 13,66% και 157 είδη και τέλος τα Ελληνικά ενδημικά με ποσοστό 6,7% και 77 είδη.
Η πανίδα…
Πλούσια είναι η πανίδα της Οίτης. Το έμβλημα του δρυμού είναι το αγριόγιδο, του οποίου ο ακριβής αριθμός είναι άγνωστος, μια και δεν έχουν γίνει επίσημες καταγραφές. Το ζαρκάδι, το αγριογούρουνο, ο λύκος, η αγριόγατα, η βίδρα αλλά και η επανεμφάνιση τελευταία της αρκούδας στην περιοχή, συνθέτουν τα κυριότερα
θηλαστικά του δρυμού.
Από τα θηλαστικά που έχουν καταγραφεί ή αναφερθεί στην περιοχή, σύμφωνα με το κόκκινο βιβλίο, δεκαεννέα (19) είδη χαρακτηρίζονται ως κινδυνεύοντα, εννέα (9) είδη ως τρωτά και ένα είδος (ο δενδρομυωξός Dryomys nitedula) ως σπάνιο.
Την πτηνοπανίδα συνθέτουν τα αρπακτικά, όρνιο, ασπροπάρης, φιδαετός, χρυσαετός, πετρίτης (τα δυο τελευταία έχουν μόνιμη παρουσία στην περιοχή). Από την ορνιθοπανίδα χαρακτηριστική είναι η παρουσία της σταχτοτσικλιτάρας (σπάνιο είδος για τη χώρα μας) και έξι (6) είδη
δρυοκολαπτών, ενώ οι αναφορές περιλαμβάνουν περισσότερα από εικοσιτέσσερα είδη. Αίσθηση επίσης προκαλεί η συχνή παρουσία της γερακότσιχλας στα ψηλά λιβάδια.
Από τα πουλιά της ευρύτερης περιοχής της Οίτης, σύμφωνα με την Οδηγία για τα πτηνά έχουν καταγραφεί δυο (2) είδη ως κινδυνεύοντα, οκτώ (8) είδη ως τρωτά και επτά (7) είδη ως σπάνια.
Έχουν καταγραφεί περί τα επτά (7) είδη ερπετών (έχουν καταγραφεί τρία είδη σαύρας), τέσσερα (4) είδη αμφιβίων, πέντε (5) είδη ιχθυοπανίδας.
Στις μόνιμες λιμνούλες των Λιβαδιών, αλλά και σε όλα τα εποχικά νερά της ανώτερης ζώνης της Οίτης, αναπαράγεται ο Αλπικός Τρίτωνας (Triturus alpestris).
Πηγή:
Καρέτσος Γεώργιος
Ευθυμίου Γεώργιος
Μερτζάνης Αριστείδης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ανάγνου
Πανοραμικές φωτογραφίες: Κώστας Καλτσάς.
http://www.360cities.net/image/oiti-livadies2#199.38,-44.50,70.0
http://www.360cities.net/image/oiti-katafygio#668.49,-20.38,70.0
Η προστασία του Εθνικού Δρυμού είναι καθήκον όλων μας…
