Το τι αερομπουρδολογία επινοήθηκε και “εκτοξεύτηκε” το τελευταίο διάστημα από αναλυτές, σχολιαστές, στρατηγικούς ειδικούς και άλλους γνωστούς σε κανάλια, ραδιόφωνα και λοιπά Media, είναι αδύνατον να συλλάβει άνθρωπος με κοινή απλή λογική.
Από τη μια οι μεν γαλάζιοι μιλούσαν για θρίαμβο της εξωτερικής
πολιτικής. Οι δε πράσινοι και ροζ με «ακράδαντα» επιχειρήματα περί
«αποτυχίας» και «πανωλεθρίας»
Κι όμως ούτε το πρώτο μα ούτε το δεύτερο ισχύουν. Και ο Τσίπρας την ίδια τύχη θα είχε. Και η Φώφη την ίδια «περιποίηση» θα είχε. Όλοι μα όλοι
Που είναι η Αθήνα; Ρωτάει Αμερικανός πολίτης. Α, του λέει ο άλλος. Μπας και βρίσκεται κάπου κοντά στη Τζόρτζια;
Που βρίσκεται η Ελλάδα; Α ξέρω κι εγώ; Μήπως στην Ασία; Τι είναι η Ελλάδα; Ρωτάνε κάποιον εκ της ελίτ των ΗΠΑ. Η απάντηση γνωστή. Και εις τριπλούν: Μύκονος, μουσακάς και σουβλάκι
Και τέλος τι είναι η Ελλάδα για την Ουάσινγκτον, το Πεντάγωνο και την Γερουσία; Ένα σταθερό, ακούνητο αεροπλανοφόρο ιδιοκτησίας των ΗΠΑ. Με πολλές βάσεις. Ένας δεδομένος σύμμαχος, ακλόνητος και καρπαζωμένος
Και τι είναι η Ελλάδα για κάθε πλανητάρχη; Ανεξάρτητα από το όνομα του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ. Είτε Κλίντον, είτε Μπους, είτε Ομπάμα, είτε Τραμπ
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που διαρκώς γκρινιάζει, που διαρκώς οι πρωθυπουργοί της έρχονται και ζητούν από κάθε πλανητάρχη προστασία. Που εκλιπαρούν μια δήλωση υπέρ Ελλάδας. Που ως αντάλλαγμα αγοράζει οπλικά συστήματα. Και που διαρκώς ζητάει μερικά ψίχουλα αγάπης. Δηλαδή να κάνει η Αμερική ντα ντα τον εκάστοτε Τούρκο ψευτοσουλτάνο
Και ποια η απάντηση τους; Πρώτο, είστε σύμμαχοι. Δεύτερο μην προκαλείται ο ένας τον άλλον. Και τρίτο να κάτσετε σε ένα τραπέζι και να τα βρείτε. Σαν καλοί, πολιτισμένοι άνθρωποι. Για το συμφέρον της συμμαχίας
Τι έκανε προ ετών ο ταχαριστερός Τσίπρας στον Λευκό Οίκο; Υποσχέθηκε αναβάθμιση των F-16. Πάρε, είπε στον Τραμπ, μερικά δισεκατομμύρια. Από το περίσσεμα. Ποιο περίσσεμα; Κανένα περίσσεμα. Από την υστέρηση
Τι έκανε ο Κυριάκος; Μα φυσικά F-35. Αναμένοντας κάποια δήλωση, Προερχόμενη από τα φιλελληνικά συναισθήματα του Ντον Τραμπ
Εκείνος του είπε «βρήκες μέρα να μου ζητήσεις κάτι τέτοιο. Τώρα έχω να διαχειριστώ τον πονοκέφαλο με το Ιραν και το impeachment (παραπομπή) με εκείνη την θεόμουρλη γρια Νάνσι Πελόζι»
Μετά, είμαι σίγουρος, χτύπησε τον Κυριάκο φιλικά στην πλάτη και έτσι επειδή είναι κοιλιόδουλος, θα τον ρώτησε «Ει Kyriakos μπας και η όμορφη γυναίκα σου έχει καλή συνταγή για μουσακά που αρέσει στην δική μου Μελάνια;»
Υστερα τον χαιρέτισε και τον συμβούλευσε «άντε στην ευχή του Χριστού και της Παναγίας, αλλά πρόσεξε να αποφύγεις τις προκλήσεις και να τα βρεις με τον Ερντογάν. ΟΙ καιροί είναι δύσκολοι, η κατάσταση κρίσιμη. Να προσέχεις»
Ολα αυτά ακούγονται ως ανέκδοτο. Κι όμως, κόβω το σβέρκο μου, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Οι Αμερικανοί είναι κυνικοί. Ο λόγος τους απλός και ωμός. Το μυαλό τους προσανατολισμένο στις μπίζνες και στα συμφέροντά τους. Και τα επιχειρήματά τους α-βου-γου-δου
Οποιος πιστεύει πως ο Τραμπ, η οιοσδήποτε Αμερικανός πολιτικός χρησιμοποιεί και καταλαβαίνει την περίτεχνη ρητορική ενός (ας πούμε) Βαγγέλη Βενιζέλου, δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει!
Κι όμως ούτε το πρώτο μα ούτε το δεύτερο ισχύουν. Και ο Τσίπρας την ίδια τύχη θα είχε. Και η Φώφη την ίδια «περιποίηση» θα είχε. Όλοι μα όλοι
Που είναι η Αθήνα; Ρωτάει Αμερικανός πολίτης. Α, του λέει ο άλλος. Μπας και βρίσκεται κάπου κοντά στη Τζόρτζια;
Που βρίσκεται η Ελλάδα; Α ξέρω κι εγώ; Μήπως στην Ασία; Τι είναι η Ελλάδα; Ρωτάνε κάποιον εκ της ελίτ των ΗΠΑ. Η απάντηση γνωστή. Και εις τριπλούν: Μύκονος, μουσακάς και σουβλάκι
Και τέλος τι είναι η Ελλάδα για την Ουάσινγκτον, το Πεντάγωνο και την Γερουσία; Ένα σταθερό, ακούνητο αεροπλανοφόρο ιδιοκτησίας των ΗΠΑ. Με πολλές βάσεις. Ένας δεδομένος σύμμαχος, ακλόνητος και καρπαζωμένος
Και τι είναι η Ελλάδα για κάθε πλανητάρχη; Ανεξάρτητα από το όνομα του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ. Είτε Κλίντον, είτε Μπους, είτε Ομπάμα, είτε Τραμπ
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που διαρκώς γκρινιάζει, που διαρκώς οι πρωθυπουργοί της έρχονται και ζητούν από κάθε πλανητάρχη προστασία. Που εκλιπαρούν μια δήλωση υπέρ Ελλάδας. Που ως αντάλλαγμα αγοράζει οπλικά συστήματα. Και που διαρκώς ζητάει μερικά ψίχουλα αγάπης. Δηλαδή να κάνει η Αμερική ντα ντα τον εκάστοτε Τούρκο ψευτοσουλτάνο
Και ποια η απάντηση τους; Πρώτο, είστε σύμμαχοι. Δεύτερο μην προκαλείται ο ένας τον άλλον. Και τρίτο να κάτσετε σε ένα τραπέζι και να τα βρείτε. Σαν καλοί, πολιτισμένοι άνθρωποι. Για το συμφέρον της συμμαχίας
Τι έκανε προ ετών ο ταχαριστερός Τσίπρας στον Λευκό Οίκο; Υποσχέθηκε αναβάθμιση των F-16. Πάρε, είπε στον Τραμπ, μερικά δισεκατομμύρια. Από το περίσσεμα. Ποιο περίσσεμα; Κανένα περίσσεμα. Από την υστέρηση
Τι έκανε ο Κυριάκος; Μα φυσικά F-35. Αναμένοντας κάποια δήλωση, Προερχόμενη από τα φιλελληνικά συναισθήματα του Ντον Τραμπ
Εκείνος του είπε «βρήκες μέρα να μου ζητήσεις κάτι τέτοιο. Τώρα έχω να διαχειριστώ τον πονοκέφαλο με το Ιραν και το impeachment (παραπομπή) με εκείνη την θεόμουρλη γρια Νάνσι Πελόζι»
Μετά, είμαι σίγουρος, χτύπησε τον Κυριάκο φιλικά στην πλάτη και έτσι επειδή είναι κοιλιόδουλος, θα τον ρώτησε «Ει Kyriakos μπας και η όμορφη γυναίκα σου έχει καλή συνταγή για μουσακά που αρέσει στην δική μου Μελάνια;»
Υστερα τον χαιρέτισε και τον συμβούλευσε «άντε στην ευχή του Χριστού και της Παναγίας, αλλά πρόσεξε να αποφύγεις τις προκλήσεις και να τα βρεις με τον Ερντογάν. ΟΙ καιροί είναι δύσκολοι, η κατάσταση κρίσιμη. Να προσέχεις»
Ολα αυτά ακούγονται ως ανέκδοτο. Κι όμως, κόβω το σβέρκο μου, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Οι Αμερικανοί είναι κυνικοί. Ο λόγος τους απλός και ωμός. Το μυαλό τους προσανατολισμένο στις μπίζνες και στα συμφέροντά τους. Και τα επιχειρήματά τους α-βου-γου-δου
Οποιος πιστεύει πως ο Τραμπ, η οιοσδήποτε Αμερικανός πολιτικός χρησιμοποιεί και καταλαβαίνει την περίτεχνη ρητορική ενός (ας πούμε) Βαγγέλη Βενιζέλου, δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει!
Δημ. Δανίκας
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
