Του Αντώνη Αντωνόπουλου
Στη σύγχρονη ιστορία του
ελληνικού ποδοσφαίρου δύο φορές φτάσαμε λίγο πριν την έξοδο του από το
παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Στην 3η περίπτωση το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν
για 40 ημέρες εκτός του παγκόσμιου χάρτη, για να επανέλθει μετά την ψήφιση στο
ελληνικό κοινοβούλιο του περιβόητου νόμου Ορφανού 3479/2006,που καθόριζε το δια
ταύτα του ποδοσφαιρικού αυτοδιοίκητου.
Αν, ως υπόθεση εργασίας και
μόνο, επεξεργαστεί κανείς μια πιθανή, με βάση την ψήφιση ενός αθλητικού νόμου και των σχετικών
κυβερνητικών παρεμβάσεων στο καθεστώς του ποδοσφαιρικού αυτοδιοίκητου, απώλεια από την Ε.Π.Ο. της ιδιότητας του
Μέλους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου ( FIFA) και της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (UEFA)
τότε θα κληθεί να «αντιμετωπίσει» άμεσα τις παρακάτω άμεσες συνέπειες.
Συνέπειες απώλειας ιδιότητας Μέλους
α. Η Ε.Π.Ο.
θα απολέσει αμέσως κάθε δικαίωμα να βρίσκεται σε οποιουδήποτε είδους επαφή και
να έχει οποιουδήποτε είδους σχέση με
όλες τις υπερεθνικές ποδοσφαιρικές αρχές και με όλες τις εθνικές ποδοσφαιρικές
ομοσπονδίες του πλανήτη που είναι μέλη της FIFA. Απαγορεύεται απολύτως ακόμη και η αλληλογραφία.
β. Ως
συνέπεια της παραπάνω κατάστασης κάθε αγωνιστική δραστηριότητα ελληνικών ομάδων,
είτε αυτές είναι εθνικές ομάδες είτε ομάδες συλλόγων, με αντίστοιχες ομάδες
όλων των άλλων ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών του εξωτερικού αμέσως ακυρώνεται.
Καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να αγωνιστεί σε επίσημο ή φιλικό αγώνα με ομάδα
που ανήκει σε άλλη εθνική ομοσπονδία
γ. Η ακύρωση αυτή σημαίνει
ότι ελληνικές ομάδες που μετέχουν στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις (Champions League, Europa League) η
Εθνική Ομάδα Ανδρών ( Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο πρωτάθλημα) και οι υπόλοιπες
Εθνικές Ομάδες δεν μπορούν να προσδοκούν στα τεράστια έσοδα που προκύπτουν από
τη συμμετοχή τους
δ. Η
απαγόρευση κάθε επαφής, ακόμη και της αλληλογραφίας, οδηγεί στην απαγόρευση
κάθε είδους μετακίνησης ( πώλησης, αγοράς, δανεισμού κ.λ.π.) ποδοσφαιριστών
προς και από τις ομάδες που ανήκουν στην Ε.Π.Ο. με ομάδες που ανήκουν στις
υπόλοιπες εθνικές ομοσπονδίες του πλανήτη, καθώς δεν μπορεί να διακινηθεί το
απαραίτητο Διεθνές Πιστοποιητικό Μετεγγραφής ( η λεγόμενη «μπλε κάρτα»). Το
ίδιο ισχύει και για ελεύθερους ποδοσφαιριστές. Καταρρέει αμέσως ολόκληρη η
οικονομική δραστηριότητα, άρα και τα δημόσια έσοδα, που προκύπτει από τις
πωλήσεις ή αγορές ποδοσφαιριστών.
ε. Η εξέλιξη
αυτή σημαίνει πως όλοι οι αλλοδαποί ποδοσφαιριστές, που έχουν σύμβαση εργασίας
με ελληνικές ομάδες, μένουν αμέσως, με μια απλή δήλωση στη FIFA, ελεύθεροι «
για λόγους δραματικής μεταβολής των συνθηκών εργασίας τους χωρίς δική τους
ευθύνη» και οι ελληνικές ομάδες να έχουν κανένα δικαίωμα να διεκδικήσουν
οποιαδήποτε αποζημίωση.
στ. Κανένας
Έλληνας αξιωματούχος ποδοσφαίρου δεν μπορεί να μετέχει σε οποιαδήποτε εκδήλωση,
αγωνιστική ή μη, της FIFA, της UEFA, των άλλων Συνομοσπονδιών και όλων των υπόλοιπων
εθνικών ομοσπονδιών του πλανήτη και κανένας ξένος αξιωματούχος δεν μπορεί να
μετακινηθεί στην Ελλάδα.
ζ. Καμία,
απολύτως, παραγωγική δραστηριότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου (σχολές προπονητών, διπλώματα, παρατηρητές
διαιτησίες και αγώνων, διαιτητές κ. λ. π.)
δεν αναγνωρίζεται εκτός συνόρων, ούτε βεβαίως ισχύει.
-2-
η. Καταρρέουν
αμέσως οι κάθε είδους πληρωμές από τη FIFA και
την UEFA προς την ΕΠΟ (για τις Εθνικές Ομάδες και για
προγράμματα αλληλεγγύης και ανάπτυξης) και προς τις ομάδες ( για τη συμμετοχή
τους στις διασυλλογικές διοργανώσεις και για την αλληλεγγύη).
θ. Η
απαγόρευση συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε αγώνες με ομάδες του εξωτερικού
οδηγεί στην κατάρρευση όλων των συμβολαίων κάθε είδους δικαιωμάτων (
τηλεοπτικών, χορηγικών, εμπορικών κ.λ.π.) που έχουν υπογραφεί στην Ελλάδα και
διεθνώς με ευθύνη της ελληνικής πλευράς, άρα χωρίς κανένα δικαίωμα διεκδίκησης
αποζημίωσης
ι. Θα
προκύψει δραματική μείωση της προστιθέμενης αξίας των εγχώριων ποδοσφαιριστών,
καθώς αυτοί δεν θα ανήκουν πλέον στο πεδίο της καθημερινής οικονομικής
δραστηριότητας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, άρα δεν θα έχουν καμία εντελώς μεταπολιτική
αξία, καθώς δεν θα μπορούν να αγωνιστούν σε οποιαδήποτε ομάδα.
ια. Θα
καταγραφεί αμέσως μια καθίζηση της ψυχολογίας της αγοράς στον τομέα της
αθλητικής οικονομίας με άμεσες επιπτώσεις ακόμη και στη λειτουργία και τον
κύκλο εργασιών της ΟΠΑΠ Α.Ε. Μια ποδοσφαιρική οικονομία που είναι αποκλεισμένη
από το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι είναι σαφές πως θα προκαλέσει αλυσιδωτές
αντιδράσεις και στο επίπεδο των ποδοσφαιρικών παιχνιδιών, προεξάρχοντος του
ποδοσφαιρικού στοιχήματος. Ερευνητέο αν προκύπτουν απαγορεύσεις σε εταιρείες
ανάλογου αντικειμένου να δραστηριοποιούνται σε διεθνές επίπεδο ή ακόμη και να
χρησιμοποιούν αγωνιστικές δραστηριότητες άλλων χωρών.
ιβ. Όλες οι
παραπάνω εξελίξεις σημαίνουν, αυτόματα σχεδόν, το τέλος κάθε σκέψης για
οποιαδήποτε παραγωγική επένδυση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επαγγελματικό ή
ερασιτεχνικό από οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο.
ιγ. Τέλος,
για να το κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο. Ο Ο.Η.Ε. έχει εκατόν ενενήντα τρία (
193) κράτη ως Μέλη. Η FIFA έχει διακόσιες εννιά ( 209) Ομοσπονδίες. Μια και μόνη
δεν είναι μέλος της. Η ψευδο – ομοσπονδία των Τουρκοκυπρίων. Ε, μόνο με αυτή θα
μπορεί, αν και οι Τουρκοκύπριοι το θέλουν, να επικοινωνεί η Ε.Π.Ο. Με καμία
άλλη σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Διαδικασία επιβολής ποινής αποκλεισμού
Η διαδικασία επιβολής της
ποινής του αποκλεισμού ( επισήμως ονομάζεται απώλεια ιδιότητας μέλους της FIFA) είναι εξαιρετικά απλή.
Επιβάλλεται, συνήθως δια
περιφοράς, από την Επιτροπή Εκτάκτων
Υποθέσεων της FIFA την οποία αποτελούν ο
Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας και οι Πρόεδροι των πέντε Συνομοσπονδιών (
Ευρώπης, Αφρικής, Ασίας και Ωκεανίας, Ν. Αμερικής και Κεντρικής και Βόρειας
Αμερικής).
Μπορεί να ακυρωθεί από την
ίδια Επιτροπή αν κρίνει, με βάση διαβεβαιώσεις της εθνικής ομοσπονδίας, ότι έχει συντελεστεί ουσιαστική πρόοδος προς
την εναρμόνιση της εσωτερικής νομοθεσίας με το Καταστατικό και τους κανονισμούς
της FIFA.
Σε διαφορετική περίπτωση
επικυρώνεται από την επόμενη Γενική Συνέλευση των μελών της FIFA και πλέον για να ακυρωθεί θα πρέπει να αναμένει
κάποιος την Γενική Συνέλευση που θα ακολουθήσει.
Ήδη η διαδικασία αυτή
κινήθηκε μια φορά εναντίον της Ε.Π.Ο. τον Ιούνιο του 2006.
