Οι φόροι, οι εισφορές και η ρύθμιση των αγορών είναι η βασική αιτία που στην Ελλάδα τα πάντα είναι ακριβότερα από την Ευρώπη και στην Ευρώπη ακριβότερα από τις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα το 43% το μεικτού μισθού είναι κρατήσεις και εισφορές, ασφαλιστικές και υπέρ τρίτων. Μαζί με τη Γαλλία αυτό είναι το υψηλότερο επίπεδο κρατήσεων στην Ευρώπη.
Παρά τις υψηλές κρατήσεις τα ασφαλιστικά ταμεία μέσω των εισφορών που εισπράττουν δεν μπορούν παρά να καλύψουν περίπου τα δυο τρίτα του συνόλου των συντάξεων και το υπόλοιπο το καλύπτει ο κρατικός προϋπολογισμός μέσω φορολογίας.
Υπό αυτούς τους όρους όσο και να μειώσουν τους μισθούς στην Ελλάδα η οικονομία δεν πρόκειται να γίνει ανταγωνιστική.
Στις αυξημένες τιμές συμβάλλουν και οι υψηλοί φόροι όπως ο ΦΠΑ και διάφοροι φόροι στην παραγωγή. Κάποιος ανίδεος ή επιτήδειος υπουργός όταν λύνει ένα πρόβλημα με την επιβολή ενός ειδικού φόρου δεν καταλαβαίνει, ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει, πως ο φόρος αυτός μεταφέρεται αμέσως στην τιμή του προϊόντος και στον καταναλωτή.
Στις αυξήσεις των τιμών συμβάλλουν και τα εκατοντάδες κλειστά επαγγέλματα και οι ρυθμίσεις που δεν βάζουν εμπόδια στον ελεύθερο ανταγωνισμό.
Οι φαρμακοποιοί απαιτούν να μην πωλούνται ουροσυλλέκτες και έμπλαστρα στα σούπερ μάρκετ με την πρόφαση πως κάποιος χωρίς τις απαραίτητες συμβουλές μπορεί να καταπιεί τον ουροσυλλέκτη και να πάθει απόφραξη αεραγωγών ή να τοποθετήσει το έμπλαστρο στο μάτι.
Οι αυτοκινητιστές απαιτούν να μην παρέχουν τα ξενοδοχεία ανταγωνιστικές υπηρεσίες στους πελάτες τους. Οι μεταφορείς απαιτούν να κυκλοφορούν τα ιδιωτικής χρήσης τα μισά χιλιόμετρα της ζωής τους άδεια για να υπάρχει ικανοποιητικό μεροκάματο για τους ίδιους.
Τα διυλιστήρια να μην εισάγουν οι εταιρείας εμπορίας καύσιμα σε ανταγωνιστικές τιμές.
Οι δημοσιογράφοι επιβαρύνουν την κοινωνία και την οικονομία με το αγγελιόσημο. Κάθε διαφήμιση που δημοσιεύεται πληρώνει ένα 20% της αξίας της στο ταμείο των δημοσιογράφων.
Όταν αγοράζει κάποιος ένα γιαούρτι ή ένα κρασί που έχει διαφημιστεί στην τιμή που πληρώνει περιλαμβάνεται και το κόστος της διαφήμισης, άρα πληρώνει και για τη σύνταξη των δημοσιογράφων.
Όλα αυτά και εκατοντάδες άλλα παρόμοια αθροίζουν στην Ελλάδα υψηλές τιμές και κόστος παραγωγής που κάνει τα ελληνικά προϊόντα μη ανταγωνιστικά των ξένων και στην ελληνική αγορά για αποτροπή των εισαγωγών και στις διεθνείς αγορές για τόνωση των εξαγωγών.
Υπάρχουν τρεις δρόμοι για να εξορθολογιστούν οι τιμές: Οι δρόμος των «γραφικών», ο δρόμος των «παλαβών» και ο δρόμος της αγοράς.
Γραφικός ήταν ο τρόπος του Κίμωνα Κουλούρη πριν μια δεκαετία όταν φωτογραφιζόταν δίπλα στους πάγκους των λαϊκών.
Παλαβός είναι το τρόπος του Τσάβες και του Μαδούρο όπου με πληθωρισμό πάνω από 50% βγάζει διατάγματα σταθερότητας των τιμών. Όπως είναι φυσικό ανθεί η μαύρη αγορά και οι ελλείψεις βασικών ειδών όπως το χαρτί υγείας. Είναι το μοντέλο που ευαγγελίζεται σαν απάντηση ο κ. Τσίπρας και η λαϊκίζουσα αριστερά και δεξιά.
Και υπάρχει και ο δρόμος της αγοράς. Της εξασφάλισης δημοσιονομικής σταθερότητας στα πλαίσια ενός σταθερού νομίσματος και της δημιουργίας προϋποθέσεων λειτουργείας του ανταγωνισμού.
Το ελληνικό μοντέλο ήταν χτισμένο πάνω στην πληθωριστική δραχμή όπου το κράτος με το ένα χέρι μοίραζε εισόδημα μέσω προνομίων και με το άλλο τα αφαιρούσε μέσω του πληθωρισμού και της πτώσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Φυσικά σε αυτή την αναδιανομή κάποιοι έβγαιναν περισσότερο χαμένοι και δεν ήταν πάντα αυτοί που προσπαθούσαν λιγότερο.
Σ’ αυτό το σύστημα όμως το μαχαίρι της διανομής εισοδήματος και πλούτου το είχαν οι πολιτικοί προς όφελος των πελατών τους. Αυτοί είναι που διαμαρτύρονται και εμφανίζουν σαν βιτρίνα τα συμφέροντα των αγελαδοτρόφων, των φαρμακοποιών της ελληνικής παραγωγής και απασχόλησης εν γένει.
Το πολυνομοσχέδιο έστω και με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις έφερε 50 αλλαγές από τις 500 που έχει εντοπίσει ο ΟΟΣΑ σε στρεβλώσεις που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία.
Χρειάζονται άλλες 450 τουλάχιστον.
Στη βάση το όλο θέμα είναι απλό. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να επιλέξει αν θέλει να μοιάζει με μια χώρα της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ή με μια χώρα της Ευρώπης.
Τόσο απλό είναι...
πηγή
