O Άρειος Πάγος δικαιώνει την καθαρίστρια Δήμητρα
Τσιαντάκη από τον Βόλο για την υπόθεση που αφορούσε την πλαστογράφηση
του απολυτηρίου δημοτικού, τονίζοντας ότι δεν έβλαψε το δημόσιο.
Η
Πλήρης Ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την 3/2019 απόφασή της,
προχώρησε στην αναίρεση της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου της
Λάρισας, που είχε καταδικάσει σε κάθειρξη δέκα ετών την καθαρίστρια του
Βόλου.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποδέχτηκε την επιχειρηματολογία της υπεράσπισης (Θ. Θεοδωρόπουλος) στα δυο βασικά ζητήματα που αυτή ήγειρε:
– Πρώτον, ότι δεν υπάρχει απάτη κατ’ εξακολούθηση. Η απάτη διαπράχτηκε άπαξ, όταν η καθαρίστρια κατέθεσε το παραποιημένο απολυτήριο (διόρθωση το Ε’ Δημοτικού σε ΣΤ’ Δημοτικού). Δε διέπραττε απάτη η καθαρίστρια κάθε φορά που πήγαινε και εισέπραττε το μισθό της, απεφάνθη ο ΑΠ, κρίνοντας ότι το Πενταμελές της Λάρισας έκανε «εασφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών διατάξεων».
– Δεύτερο, ότι δεν υπάρχει ζημιά του Δημοσίου, διότι οι μισθοί που εισέπραξε η καθαρίστρια ισοσταθμίζονται από την παροχή της εργασίας της. Η Ολομέλεια του ΑΠ έκρινε ότι το Πενταμελές της Λάρισας «παραβίασε εκ πλαγίου την εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη».
Στο πρώτο σκέλος η απόφαση της Ολομέλειας ήταν ομόφωνη, ενώ στη δεύτερη υπήρξε μειοψηφία 12 αρεοπαγιτών (σε σύνολο 39 μελών της Ολομέλειας).
Και τα δύο σκέλη της αρεοπαγιτικής απόφασης έχουν γενικότερη σημασία, όμως το δεύτερο σκέλος έρχεται να βάλει τέρμα στις αντικρουόμενες αποφάσεις των ποινικών τμημάτων του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, κάνοντας τη διάκριση ανάμεσα σε θέσεις για τις οποίες απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή δεξιότητα και σε θέσεις για τις οποίες δεν απαιτείται κάτι τέτοιο. Η βλάβη του Δημοσίου δεν αντισταθμίζεται από την παρασχεθείσα εργασία μόνο στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή όταν για τη συγκεκριμένη θέση απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες, ξεκαθαρίζει η Ολομέλεια του ΑΠ. Για να το πούμε απλά, είναι άλλο πράγμα να πλαστογραφεί κάποιος ένα πτυχίο Ιατρικής και να διορίζεται γιατρός και άλλο μια καθαρίστρια, δουλειά για την οποία δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή δεξιότητα, να παραποιεί ένα απολυτήριο Δημοτικού.
Πρόκειται για ένα ζήτημα στο οποίο είχε επιμείνει ιδιαίτερα ο συνήγορος Θ. Θεοδωρόπουλος όταν πρωτοδικάστηκε η συγκεκριμένη υπόθεση στον Άρειο Πάγο. Η εξέλιξη τον δικαιώνει, λύνοντας ένα σοβαρό ζήτημα. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, αλλά καθεμιά πρέπει να εξετάζεται συγκεκριμένα. Είτε της Ε’ είτε της ΣΤ’ Δημοτικού, την ίδια δουλειά θα κάνει μια καθαρίστρια. Επομένως, το γεγονός ότι εργαζόταν ως καθαρίστρια, ισοστάθμισε πλήρως το μισθό που έπαιρνε και δεν προκάλεσε την παραμικρή ζημιά στο Δημόσιο.
Από την Ολομέλεια η υπόθεση επιστρέφει στο Ζ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, προκειμένου αυτό να αποφανθεί για μια σειρά άλλους λόγους αναίρεσης που έχουν προβληθεί (δευτερεύουσας σημασίας).a
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποδέχτηκε την επιχειρηματολογία της υπεράσπισης (Θ. Θεοδωρόπουλος) στα δυο βασικά ζητήματα που αυτή ήγειρε:
– Πρώτον, ότι δεν υπάρχει απάτη κατ’ εξακολούθηση. Η απάτη διαπράχτηκε άπαξ, όταν η καθαρίστρια κατέθεσε το παραποιημένο απολυτήριο (διόρθωση το Ε’ Δημοτικού σε ΣΤ’ Δημοτικού). Δε διέπραττε απάτη η καθαρίστρια κάθε φορά που πήγαινε και εισέπραττε το μισθό της, απεφάνθη ο ΑΠ, κρίνοντας ότι το Πενταμελές της Λάρισας έκανε «εασφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών διατάξεων».
– Δεύτερο, ότι δεν υπάρχει ζημιά του Δημοσίου, διότι οι μισθοί που εισέπραξε η καθαρίστρια ισοσταθμίζονται από την παροχή της εργασίας της. Η Ολομέλεια του ΑΠ έκρινε ότι το Πενταμελές της Λάρισας «παραβίασε εκ πλαγίου την εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη».
Στο πρώτο σκέλος η απόφαση της Ολομέλειας ήταν ομόφωνη, ενώ στη δεύτερη υπήρξε μειοψηφία 12 αρεοπαγιτών (σε σύνολο 39 μελών της Ολομέλειας).
Και τα δύο σκέλη της αρεοπαγιτικής απόφασης έχουν γενικότερη σημασία, όμως το δεύτερο σκέλος έρχεται να βάλει τέρμα στις αντικρουόμενες αποφάσεις των ποινικών τμημάτων του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, κάνοντας τη διάκριση ανάμεσα σε θέσεις για τις οποίες απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή δεξιότητα και σε θέσεις για τις οποίες δεν απαιτείται κάτι τέτοιο. Η βλάβη του Δημοσίου δεν αντισταθμίζεται από την παρασχεθείσα εργασία μόνο στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή όταν για τη συγκεκριμένη θέση απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες, ξεκαθαρίζει η Ολομέλεια του ΑΠ. Για να το πούμε απλά, είναι άλλο πράγμα να πλαστογραφεί κάποιος ένα πτυχίο Ιατρικής και να διορίζεται γιατρός και άλλο μια καθαρίστρια, δουλειά για την οποία δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή δεξιότητα, να παραποιεί ένα απολυτήριο Δημοτικού.
Πρόκειται για ένα ζήτημα στο οποίο είχε επιμείνει ιδιαίτερα ο συνήγορος Θ. Θεοδωρόπουλος όταν πρωτοδικάστηκε η συγκεκριμένη υπόθεση στον Άρειο Πάγο. Η εξέλιξη τον δικαιώνει, λύνοντας ένα σοβαρό ζήτημα. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, αλλά καθεμιά πρέπει να εξετάζεται συγκεκριμένα. Είτε της Ε’ είτε της ΣΤ’ Δημοτικού, την ίδια δουλειά θα κάνει μια καθαρίστρια. Επομένως, το γεγονός ότι εργαζόταν ως καθαρίστρια, ισοστάθμισε πλήρως το μισθό που έπαιρνε και δεν προκάλεσε την παραμικρή ζημιά στο Δημόσιο.
Από την Ολομέλεια η υπόθεση επιστρέφει στο Ζ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, προκειμένου αυτό να αποφανθεί για μια σειρά άλλους λόγους αναίρεσης που έχουν προβληθεί (δευτερεύουσας σημασίας).a
