Τις τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες απίστευτων αποκαλύψεων για χρηματοδοτήσεις από υπουργεία σε δράσεις ΜΚΟ που δεν έχουν κανένα όφελος για την Ελλάδα: καλλιέργεια της ντομάτας στην Αφρική, Ορθοδοξία στην Βόρεια Κορέα, κλιματικές αλλαγές στην Βαλτική κλπ.
Και δικαιολογημένα αναστατώνεται η κοινή γνώμη. Οδηγείται όμως σε λάθος συμπέρασμα, αν θεωρεί ότι υπαίτιες είναι οι ΜΚΟ. Πράγματι, αν κάποιοι πολίτες θέλουν να συστήσουν π.χ. τον "Σύλλογο των ονειροπόλων", αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Το πρόβλημα θα δημιουργούταν αν αποφάσιζε κάποιο υπουργείο να τους χρηματοδοτήσει! Όπως π.χ. το Υπουργείο Εξωτερικών χρηματοδότησε την Εκκλησιαστική ΜΚΟ "Αλληλεγγύη" με πάνω από 1 εκ. € για να στείλει στα θύματα του Τσουνάμι… εσώρουχα και στολές καρναβαλιού! Και ο μεν Αρχιεπίσκοπος διέλυσε την "Αλληλεγγύη", αλλά ποιος διερεύνησε τις ευθύνες των πολιτικών που ενέκριναν αυτή την χρηματοδότηση, διαθέτοντας το 65% των συνολικών επιχορηγήσεων του Υπουργείου σε μια μόνο οργάνωση, η οποία μάλιστα μόλις είχε ιδρυθεί;Η κριτική επομένως δεν πρέπει να κατευθύνεται στις ΜΚΟ, που αποτελούν έναν χώρο κοινωνικής ελευθερίας και δημοκρατίας. Το πρόβλημα είναι η πολιτική ηγεσία, οι υπουργοί και υφυπουργοί, οι οποίοι χρησιμοποιούν ΜΚΟ, που ορισμένες δημιουργήθηκαν επί τούτου την παραμονή, για να κατευθύνουν κονδύλια, υπό αδιαφανείς όρους και για ανομολόγητους σκοπούς.
Και το πιο παραπλανητικό είναι ότι κάποιοι πολιτικοί (μερικές φορές οι ίδιοι!), βρίσκουν πάτημα σε αυτές τις ατασθαλίες για να προτείνουν την νομική χειραγώγηση των ΜΚΟ. Έτσι προκύπτει η πρόταση να "χαρτογραφηθούν" οι ΜΚΟ, να "κατηγοριοποιηθούν" και τελικά να ελεγχθούν από τον κρατικό μηχανισμό! Αυτό θα ήταν καταστροφική παρέμβαση στην κοινωνία των πολιτών. Θα ήταν ο θρίαμβος του πελατειακού κράτους, το οποίο χρησιμοποιώντας τις ίδιες τις αμαρτίες του, θα "έβαζε χέρι" σε έναν αναδυόμενο χώρο ελευθερίας των πολιτών.
Ένα πράγμα πρέπει να ελεγχθεί: οι χρηματοδοτήσεις των κρατικών φορέων προς τις ΜΚΟ που τις επιθυμούν και τις αποδέχονται. Διότι μη ξεχνάμε ότι πολλές ΜΚΟ δεν παίρνουν κρατικά χρήματα και ούτε τα ζητάνε. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα π.χ. χρηματοδοτούν κατά 90% τα προγράμματά τους με ιδίους πόρους.
Επίσης πρέπει να μπει ένα πλαίσιο διαφάνειας για το που και πως αξιοποιούνται τα χρήματα από τηλεμαραθώνιους και αντίστοιχες εκδηλώσεις. Και, για τον σκοπό αυτό, απαιτείται η δημιουργία ενός ανεξάρτητου φορέα. Ανεξάρτητου, τόσο από τις ΜΚΟ, αλλά πρωτίστως ανεξάρτητου από τους εμπλεκόμενους κυβερνητικούς φορείς. Παράλληλα, πρέπει να προωθήσουμε μέτρα για την ενίσχυση του εθελοντισμού.
