Στόχος των αλλαγών είναι η διευκόλυνση των απολύσεων σε περιπτώσεις συγχωνεύσεων ή εξαγορών τραπεζών από τις οποίες θα προκύψει πλεονάζον προσωπικό στα νέα σχήματα που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση των τραπεζικών αναδιαρθώσεων.
Ενδεικτική των προθέσεων είναι η αναφορά σε νέο μνημόνιο, σύμφωνα με την οποία «ως το τέλος Μαρτίου θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση με την οποία όλοι οι τραπεζοϋπάλληλοι θα τίθενται υπό καθεστώς ιδιωτικού τομέα ανεξαρτήτως του τύπου ιδιοκτησίας της τράπεζας (ιδιωτική ή δημοσίου συμφέροντος)» .
Κατ΄ ουσίαν η νέα ρύθμιση θα δίνει τη δυνατότητα στις τράπεζες να «σπάνε» πριν από τη λήξη τους τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Με τους υφιστάμενους κανονισμούς εργασίας οι υπάλληλοι εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου 35ετούς διάρκειας, οι οποίες ολοκληρώνονται με τη συνταξιοδότηση των υπαλλήλων. Σήμερα οι συμβάσεις αυτές λύνονται μόνο για «σπουδαίο λόγο» (κλοπή ή πρόκληση ζημιάς στην τράπεζα), ενώ σε περίπτωση προσφυγής του υπαλλήλου στη Δικαιοσύνη το βάρος της απόδειξης φέρει η τράπεζα. Σε κάποιες τράπεζες υπάρχουν συμβάσεις αορίστου χρόνου οι οποίες επίσης λύονται μόνο με «σπουδαία αιτιολόγηση» .
Η προσαρμογή των δύο ειδών τραπεζικών συμβάσεων σε καθεστώς ιδιωτικού τομέα θα δίνει τη δυνατότητα απολύσεων σύμφωνα με το καθεστώς που ισχύει στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Πέραν τούτου, στο επικαιροποιημένο μνημόνιο αναφέρεται ρητά «ο περιορισμός των μπόνους, αλλά και η εξάλειψη του αποκαλούμενου “επιδόματος ισολογισμού”». Είναι φανερό ότι το μέτρο αυτό θα επιφέρει μειώσεις αποδοχών στο σύνολο των τραπεζοϋπαλλήλων. Και αυτό γιατί, σε αντίθεση με τα μπόνους τα οποία λαμβάνουν ορισμένα στελέχη των τραπεζών, το «επίδομα ισολογισμού» δίδεται στο σύνολο του προσωπικού. Εντονη είναι η αντίδραση της ΟΤΟΕ στην προοπτική που διανοίγεται με το νέο επικαιροποιημένο μνημόνιο. Σε ανακοίνωσή της επισημαίνει πως «η κυβέρνηση και η τρόικα “τα δίνουν όλα” στους τραπεζίτες παρεμβαίνοντας με πρωτοβουλίες που καταργούν βασικούς όρους των συλλογικών συμβάσεων» .
«Το μνημόνιο», σημειώνει η ΟΤΟΕ, « μιλά για περαιτέρω περιορισμό του μισθολογικού κόστους στις τράπεζες και αναφέρεται στην περικοπή αμοιβών που έχουν ρυθμιστεί με συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα,ενώ αφήνει σχεδόν ανέπαφα τα φανερά bonus των μεγαλοστελεχών».
